In reactie op mijn laatste blog over het voorstel van een Nederlandse generaal om afwijkende meningen op Internet, in het bijzonder inzake MH17, tot zwijgen te brengen, heb ik een aantal commentaren ontvangen inzake de claim dat de EU zich pas voegde naar de Amerikaanse sancties van 16 juli 2014 NA het neerhalen.
Want het was toch zo dat ook de Europese Raad (het orgaan van de regeringsleiders) bij elkaar kwam in een speciale ziting, eveneens op de 16de, om sancties te bespreken?
Dit is het waard om in detail te bezien, aangezien ik in mijn te verschijnen boek volhou dat het pas het neerhalen van MH17 was waardoor de EU werd overgehaald om het Amerikaanse initiatief te volgen.
Op 17 juli rapporteerde de BBC dat ‘De VS en de EU de sancties tegen Rusland hebben aangescherpt vanwege de beweerde steun van dat land voor de separatisten die vechten in Oekraïne’. President Poetin, die nog in Brazilië was, gaf als commentaar op deze sancties dat ze ‘de Amerikaans-Russische betrekkingen op een “doodlopend spoor” zouden leiden. Over de EU zegt het BBC-rapport dat ‘zij eind juli details van de sancties zou geven’. Dat was inderdaad het voornemen. Brussels was niet overtuigd, er stond te veel op het spel.
De Europese Raad kwam op 16 juli bij elkaar, de dag voor het neerhalen. Het communiqué was uitgebreid, met veel verwijzingen naar Russische misdaden, maar het benadrukte ook ‘de vastbeslotenheid van de Europese Unie om driehoeksonderhandelingen door te zetten over de voorwaarden van de gastoevoer van de Russische Federatie naar Oekraïne en prijst de inspanningen van de Commissie in dat opzicht. Het vinden van een spoedige overeenstemming hierover is belangrijk voor de stabilisatie van de Oekraïense economie en voor het veilig stellen van de verzekerde aanvoer en doorvoer van aardgas door Oekraïne.’
Op 17 juli gaf de Raadspresident Herman van Rompuy een verklaring uit die samenvatte dat er in feite te weinig overeenstemming was om verdere stappen te nemen.
Interessant genoeg kwam de Europese Raad zelfs op 18 juli nog met een verklaring die niet verder ging datn ‘Zoals overeengekomen door de Europese Raad op 16 juli, heeft de Raad vandaag de juridische basis voor Europese beperkende maatregelen verbreed met het oog op de situatie in Oekraïne.’ Dit was met andere woorden slechts een uitvoeringbesluit dat herhaalde wat in principe al overeengekomen was op de 16de. De verklaring herhaalde inderdaad dat ‘de Raad gehouden is om een eerste lijst [getroffen] instellingen aan te nemen, inclusief die uit de Russische Federatie, eind juli.’
Pas op 22 juli kwam de Europese Raad met een verklaring die MH17 noemde, ‘Raad gaat over tot actie na het neerhalen van vlucht MH17.’ Deze verklaring, die net als de andere is opgenomen in ‘Timeline - EU restrictive measures in response to the crisis in Ukraine’, betuigt medeleven en komt met een aantal gerelateerde eisen zoals toegang tot de rampplek (dit was in feite geen punt omdat zelfs vertegenwoordigers van Kiev toestemming hadden om daar te verschijnen, zij het zonder wapens; premier Najib Razak van Maleisië verscheen daar nota bene incognito en nam de zwarte dozen van de opstandelingen van de Donbass in ontvangst, dezelfden die onze Frans Timmermans in de VN ‘geboefte’ noemde).
Inzake sancties verklaarde de Raad (in feitde de ministers van buitenlandse zaken, niet de regeringsleiders): ‘De Raad vroeg voor en versnelling van de voorbereiding van de maatregelen die op de speciale zitting van de Europese Raad op 16 juli waren overeengekomen. Een lijst van instellingen en personen die onder de verscherpte criteria vallen die op 18 juli door de Raad zijn aangenomen.’ Op 24 juli moesten de voorstellen voor actie worden voorgelegd, ‘inclusief betreffende toegang tot kapitaalmarkten, defensie, goederen met dubbele bestemming, en gevoelige technologieën inclusief voor de energiesector.’
Dat was dus het effect van het neerhalen van MH17. Eerst aarzeling en vooruitschuiven, en dan, na de ramp, een ommezwaai naar het volgen van de Amerikaanse sancties van 16 juli.
Ik denk niet dat het duidelijker kan worden gemaakt.
Kees van der Pijl (met dank aan Hector Reban)
De Europese Raad kwam op 16 juli bij elkaar, de dag voor het neerhalen. Het communiqué was uitgebreid, met veel verwijzingen naar Russische misdaden, maar het benadrukte ook ‘de vastbeslotenheid van de Europese Unie om driehoeksonderhandelingen door te zetten over de voorwaarden van de gastoevoer van de Russische Federatie naar Oekraïne en prijst de inspanningen van de Commissie in dat opzicht. Het vinden van een spoedige overeenstemming hierover is belangrijk voor de stabilisatie van de Oekraïense economie en voor het veilig stellen van de verzekerde aanvoer en doorvoer van aardgas door Oekraïne.’
Op 17 juli gaf de Raadspresident Herman van Rompuy een verklaring uit die samenvatte dat er in feite te weinig overeenstemming was om verdere stappen te nemen.
´We habben een goede bijeenkomst gehad, een beetje korter misschien dan sommigen hadden verwacht. Dat is een beetje jammer maar niet dramatisch, helemaal niet dramatisch. In de afgelopen weken heb ik uitgebreide besprekingen gevoerd, zowel via de telefoon als in levenden lijve, met alle leden van de Europese Raad. Mijn conclusie was dat we nog niet op het punt zijn waar we een eensgezinge oplossing voor een volledig pakket van afspraken kunnen bereiken. We gaan door met overleg. De Europese Raad zal beslissingen inzake het hele pakket nemen op onze volgende zitting, 30 augustus.’
Interessant genoeg kwam de Europese Raad zelfs op 18 juli nog met een verklaring die niet verder ging datn ‘Zoals overeengekomen door de Europese Raad op 16 juli, heeft de Raad vandaag de juridische basis voor Europese beperkende maatregelen verbreed met het oog op de situatie in Oekraïne.’ Dit was met andere woorden slechts een uitvoeringbesluit dat herhaalde wat in principe al overeengekomen was op de 16de. De verklaring herhaalde inderdaad dat ‘de Raad gehouden is om een eerste lijst [getroffen] instellingen aan te nemen, inclusief die uit de Russische Federatie, eind juli.’
Pas op 22 juli kwam de Europese Raad met een verklaring die MH17 noemde, ‘Raad gaat over tot actie na het neerhalen van vlucht MH17.’ Deze verklaring, die net als de andere is opgenomen in ‘Timeline - EU restrictive measures in response to the crisis in Ukraine’, betuigt medeleven en komt met een aantal gerelateerde eisen zoals toegang tot de rampplek (dit was in feite geen punt omdat zelfs vertegenwoordigers van Kiev toestemming hadden om daar te verschijnen, zij het zonder wapens; premier Najib Razak van Maleisië verscheen daar nota bene incognito en nam de zwarte dozen van de opstandelingen van de Donbass in ontvangst, dezelfden die onze Frans Timmermans in de VN ‘geboefte’ noemde).
Inzake sancties verklaarde de Raad (in feitde de ministers van buitenlandse zaken, niet de regeringsleiders): ‘De Raad vroeg voor en versnelling van de voorbereiding van de maatregelen die op de speciale zitting van de Europese Raad op 16 juli waren overeengekomen. Een lijst van instellingen en personen die onder de verscherpte criteria vallen die op 18 juli door de Raad zijn aangenomen.’ Op 24 juli moesten de voorstellen voor actie worden voorgelegd, ‘inclusief betreffende toegang tot kapitaalmarkten, defensie, goederen met dubbele bestemming, en gevoelige technologieën inclusief voor de energiesector.’
Dat was dus het effect van het neerhalen van MH17. Eerst aarzeling en vooruitschuiven, en dan, na de ramp, een ommezwaai naar het volgen van de Amerikaanse sancties van 16 juli.
Ik denk niet dat het duidelijker kan worden gemaakt.
Kees van der Pijl (met dank aan Hector Reban)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten