In de vorige blog heb ik weergegeven wat er in de vier documenten staat die in het Russische blad Soversjenno Sekretno zijn verschenen. Bij alle scepsis die in een propagandaoorlog noodzakelijk is om niet op sleeptouw te worden genomen, spoort wat daarin staat met mijn eigen vermoeden dat de NAVO en/of het regime in Kiev, dus de anti-Russische partij in Oekraïne, als hoofdverdachten van het neerhalen van MH17 moeten worden aangeduid.
Maar bewijs? Ook al hebben het Westen en Kiev van het neerschieten het maximum aan profijt getrokken in hun campagne tegen ‘Poetin’, dat sluit nog steeds niet uit dat het mogelijk door rebellen is gedaan, dat het een vergissing van een van de partijen was, en ga zo maar door. Laten we de documenten nu vergelijken met het onderzoek door de Duitse privé-detective Josef Resch.
In document 4 geeft de SBU-leiding op 28 juli opdracht om het personeel van luchtbrigade A-4101 van Chuguiev (Tsjoegoejev, maar ik hou hier de Engelse spelling aan) over te plaatsen, naast andere overplaatsingen die allemaal de sporen van een luchtmachtactie op 17 juli moesten uitwissen.
Op de luchtmachtbasis Chuguiev in de provincie Kharkov (Kharkiv), ongeveer 20 km ten zuidoosten van de stad Kharkov, zou op de bewuste datum (17 juli) het civiele radarstation uitgeschakeld zijn geweest voor gepland onderhoud. Het eindrapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid stelt op p. 38 dat drie civiele radarstations die de aanval zouden hebben kunnen waarnemen, uitgeschakeld waren voor onderhoud, maar dat was alleen in Chuguiev zo. Een ander radarstation (Artemivsk) was bij gevechten beschadigd en onbruikbaar, en het derde station was te ver weg. Ook de radar van de luchtverkeersleiding van Dnepropetrovsk deed het niet. De militaire radar was uit omdat er die dag niet gevlogen zou zijn. Voor wie bedenkt dat op 12 juli de luchtverdediging van Oekraïne in de allerhoogste staat van paraatheid was gebracht (en dat was nog steeds zo op de 17de), allemaal erg onwaarschijnlijk.
Wat er in de lucht gebeurde tussen Chuguiev, Dnepropetrovsk en het gebied waar MH17 neergehaald werd, is dus niet door Oekraïense radarstations geregistreerd.
Deze driehoek valt onder het Luchtcommando ‘Centrum’ (de andere zijn West en Zuid incl. de Krim). Diverse eenheden die in verband met MH17 zijn genoemd zoals 156 Luchtafweerregiment (Buk), ook. Het heeft ook 16 MiG-29 en 42 Su-27 (afgebeeld) onder zijn commando, allebei supersonische jagers; maar niet op Chuguiev. Daar zijn geen reguliere luchtmachteenheden met gevechtstaken gestationeerd. ‘Luchtbrigade A-4101’ is ook een vreemde aanduiding want dat lijkt geen reguliere eenheid. De 4101 is een type van het transportvliegtuig Antonov-26 (An-26), die daar hun thuisbasis hebben als onderdeel van de opleidingscentra die op de basis zijn gevestigd: de Kharkov Luchtvaart Universiteit, de 203de trainingsbrigade, en een onderofficiersopleiding. Daarnaast is er het ChARZ onderhoudscomplex.
Josef Resch wijdt in zijn memoires ook een hoofdstuk aan MH17. Hem was gevraagd klokkeluiders op te sporen die de ongekende premie van $30 miljoen konden verdienen als ze konden bewijzen wie het vliegtuig had neergehaald, en/of een aanvullende $17 miljoen voor bewijs wie had geprobeerd sporen uit te wissen. Resch vond een kandidaat voor dit laatste bedrag. Hij weet dus welke partij stelselmatig bewijzen heeft verdonkeremaand, al mag hij het niet zeggen.
Resch kreeg ook een Rus op bezoek voor de hoofdprijs. Deze klokkeluider werd door de opdrachtgever niet aanvaard, mogelijk omdat hij als motief opgaf het vermoorden van Poetin (die een half uur na MH17 over Warschau was gevlogen maar daarna door in de richting Moskou). Resch en zijn team, waarin ook een Russische vertaler, vonden de andere documenten die de Rus overlegde, echter zeer overtuigend. Daarin werd gedocumenteerd dat op 15 juli een ‘Su’ naar de basis Chuguiev kwam, type-nummer niet gespecificeerd (de 27 en 24 zijn supersonische jagers, de Su-25 komt niet in aanmerking want is voor grondondersteuning en te langzaam). Dit vliegtuig moest de plaats innemen van een van de toestellen die de opdracht hadden om op de 17de in actie te komen; het moest een luchtdoel in de driehoek Snizjne-Torez-Grabovo neerhalen. Een Buk-eenheid (dat van het 156ste geweest moet zijn) zou de operatie dekken, maar had geen raket afgevuurd.
Ook deelde de Russische informant mee dat alle piloten van deze basis overgeplaatst waren naar andere locaties en dat één inlichtingenofficier werd doodgeschoten buiten de gevechtszone. Dit laatste komt wel erg in de buurt van wat sergeant ‘Vyacheslav’ (document 2 van Soversjenno Sekretno) overkwam, en was ook de order van de SBU op 24 juli 2014 (document 3), net als de overplaatsing van alle piloten (3 en 4).
Nogmaals, deze klokkeluider werd door de opdrachtgever afgewezen, maar niet door Resch die hele gedeeltes van de documentatie in Duitse vertaling afdrukt met daarin de zwartgemaakte passages die bij een OK door de originele documenten zouden worden vervangen. Resch zelf is overigens zo kritisch over de NAVO dat je daar wel uit mag concluderen waar hij de daders vermoedt (en hij weet over wie hij het heeft). Ook het feit dat hij twee weken na het neerhalen van een Russisch passagiersvliegtuig boven Sinai eind oktober 2015, werd benaderd door de Russische FSB om de dader daarvan op te sporen (maar hij ging liever met pensioen) wijst in die richting.
In juli 2016 kreeg de gepensioneerde speurder overigens al een van de nu door Soversjenno Sekretno gepubliceerde documenten, nl. het eerste, over 'Katsap' (scheldnaam voor een Rus). Resch kwalificeerde dit als authentiek en overhandigde het aan de Duitse justitie. Een jaar eerder had hij in een interview met de Daily Telegraph verklaard dat hij hoopte en verwachtte dat de opdrachtgever zijn informatie openbaar zou maken. Als alle documenten van Soversjenno Sekretno authentiek zijn, zou dit dan nu, zij het via een andere weg, alsnog zijn gebeurd en komen we wel erg dicht bij de werkelijke toedracht.
Kees van der Pijl
Op de luchtmachtbasis Chuguiev in de provincie Kharkov (Kharkiv), ongeveer 20 km ten zuidoosten van de stad Kharkov, zou op de bewuste datum (17 juli) het civiele radarstation uitgeschakeld zijn geweest voor gepland onderhoud. Het eindrapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid stelt op p. 38 dat drie civiele radarstations die de aanval zouden hebben kunnen waarnemen, uitgeschakeld waren voor onderhoud, maar dat was alleen in Chuguiev zo. Een ander radarstation (Artemivsk) was bij gevechten beschadigd en onbruikbaar, en het derde station was te ver weg. Ook de radar van de luchtverkeersleiding van Dnepropetrovsk deed het niet. De militaire radar was uit omdat er die dag niet gevlogen zou zijn. Voor wie bedenkt dat op 12 juli de luchtverdediging van Oekraïne in de allerhoogste staat van paraatheid was gebracht (en dat was nog steeds zo op de 17de), allemaal erg onwaarschijnlijk.
Wat er in de lucht gebeurde tussen Chuguiev, Dnepropetrovsk en het gebied waar MH17 neergehaald werd, is dus niet door Oekraïense radarstations geregistreerd.
Deze driehoek valt onder het Luchtcommando ‘Centrum’ (de andere zijn West en Zuid incl. de Krim). Diverse eenheden die in verband met MH17 zijn genoemd zoals 156 Luchtafweerregiment (Buk), ook. Het heeft ook 16 MiG-29 en 42 Su-27 (afgebeeld) onder zijn commando, allebei supersonische jagers; maar niet op Chuguiev. Daar zijn geen reguliere luchtmachteenheden met gevechtstaken gestationeerd. ‘Luchtbrigade A-4101’ is ook een vreemde aanduiding want dat lijkt geen reguliere eenheid. De 4101 is een type van het transportvliegtuig Antonov-26 (An-26), die daar hun thuisbasis hebben als onderdeel van de opleidingscentra die op de basis zijn gevestigd: de Kharkov Luchtvaart Universiteit, de 203de trainingsbrigade, en een onderofficiersopleiding. Daarnaast is er het ChARZ onderhoudscomplex.
Josef Resch wijdt in zijn memoires ook een hoofdstuk aan MH17. Hem was gevraagd klokkeluiders op te sporen die de ongekende premie van $30 miljoen konden verdienen als ze konden bewijzen wie het vliegtuig had neergehaald, en/of een aanvullende $17 miljoen voor bewijs wie had geprobeerd sporen uit te wissen. Resch vond een kandidaat voor dit laatste bedrag. Hij weet dus welke partij stelselmatig bewijzen heeft verdonkeremaand, al mag hij het niet zeggen.
Resch kreeg ook een Rus op bezoek voor de hoofdprijs. Deze klokkeluider werd door de opdrachtgever niet aanvaard, mogelijk omdat hij als motief opgaf het vermoorden van Poetin (die een half uur na MH17 over Warschau was gevlogen maar daarna door in de richting Moskou). Resch en zijn team, waarin ook een Russische vertaler, vonden de andere documenten die de Rus overlegde, echter zeer overtuigend. Daarin werd gedocumenteerd dat op 15 juli een ‘Su’ naar de basis Chuguiev kwam, type-nummer niet gespecificeerd (de 27 en 24 zijn supersonische jagers, de Su-25 komt niet in aanmerking want is voor grondondersteuning en te langzaam). Dit vliegtuig moest de plaats innemen van een van de toestellen die de opdracht hadden om op de 17de in actie te komen; het moest een luchtdoel in de driehoek Snizjne-Torez-Grabovo neerhalen. Een Buk-eenheid (dat van het 156ste geweest moet zijn) zou de operatie dekken, maar had geen raket afgevuurd.
Ook deelde de Russische informant mee dat alle piloten van deze basis overgeplaatst waren naar andere locaties en dat één inlichtingenofficier werd doodgeschoten buiten de gevechtszone. Dit laatste komt wel erg in de buurt van wat sergeant ‘Vyacheslav’ (document 2 van Soversjenno Sekretno) overkwam, en was ook de order van de SBU op 24 juli 2014 (document 3), net als de overplaatsing van alle piloten (3 en 4).
Nogmaals, deze klokkeluider werd door de opdrachtgever afgewezen, maar niet door Resch die hele gedeeltes van de documentatie in Duitse vertaling afdrukt met daarin de zwartgemaakte passages die bij een OK door de originele documenten zouden worden vervangen. Resch zelf is overigens zo kritisch over de NAVO dat je daar wel uit mag concluderen waar hij de daders vermoedt (en hij weet over wie hij het heeft). Ook het feit dat hij twee weken na het neerhalen van een Russisch passagiersvliegtuig boven Sinai eind oktober 2015, werd benaderd door de Russische FSB om de dader daarvan op te sporen (maar hij ging liever met pensioen) wijst in die richting.
In juli 2016 kreeg de gepensioneerde speurder overigens al een van de nu door Soversjenno Sekretno gepubliceerde documenten, nl. het eerste, over 'Katsap' (scheldnaam voor een Rus). Resch kwalificeerde dit als authentiek en overhandigde het aan de Duitse justitie. Een jaar eerder had hij in een interview met de Daily Telegraph verklaard dat hij hoopte en verwachtte dat de opdrachtgever zijn informatie openbaar zou maken. Als alle documenten van Soversjenno Sekretno authentiek zijn, zou dit dan nu, zij het via een andere weg, alsnog zijn gebeurd en komen we wel erg dicht bij de werkelijke toedracht.
Kees van der Pijl
Het uitschakelen van radar en aan de grond houden van de luchtvloot tijdens een "allerhoogste staat van paraatheid" duidt mij op een klassiek patroon: men verwachtte die dag het begin van een Russische ingreep met grondtroepen en luchtmacht, die (volgens NAVO althans) aan de grens klaarstonden. Voor een blauwdruk: de Russisch-Georgische oorlog in 2008 waar de Russische luchtmacht er aardig van langs kreeg in het begin vanwege de radarstilte en vooral door onverwacht geplaatste.... BUKs opereerden in "ambush mode" (en gekocht van Oekraïne voor een prik).
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.defenceweb.co.za/index.php?option=com_content&view=article&id=526
Deze verwachting spreekt ook in het nieuws op de morgen van de 17e juli 2014 (BBC,NYT) waar heel specifiek een Russische jet werd geïdentificeerd als dader van het neerhalen van een Su-25 met SAM. Dit als formele uitspraak van Ukrainian National Security and Defence Council, als een "stelligheid". Men verondersteld gewoonweg dat Rusland eigenlijk al begonnen was.
Men stond dus helemaal klaar voor een invasiepoging die niet kwam (of afgeblazen werd). En dan is het niet afsluiten van het luchtruim als je zo'n invasie verwacht van een iets andere orde dan de huidige beschuldigingen in deze context. Het zou het einde zijn van Oekraïne als geloofwaardige staat.
Dit is natuurlijk een theorie maar het vult wel alle gaatjes aardig op. Hoe dan een raket uiteindelijk gelanceerd werd is niet eens zo belangrijk, een rampzalige trainingsoefening, valse informatie, wie weet. Wat we weten is dat (formeel) alle radars uitstonden en er dus weinig kans was dat men weet wat er wel/niet vloog aan Oekraiense kant.
Geen erg geloofwaardige theorie. De vergelijking met de oorlog in Georgie gaat al direct mank omdat Georgie daar de aanvallende partij was. En de russen wisten niet waar de Georgische systemen stonden, wat ze in Oekraine wel wisten. Het uitschakelen van radars kan alleen maar een handicap geweest zijn bij en russische aanval.
BeantwoordenVerwijderenKan Herman Aven mij uitleggen waarom het afsluiten van het luchtruim het einde van Oekraine geweest zou zijn?