Ik moet u een bekentenis afleggen. Ik ben een anarchist. Bent u al bang geworden? Dat kan ik me voorstellen. Misschien stopt u nu zelfs met lezen, zeker als u naar het nieuws over de rellen rond de G20 top in Hamburg heeft gekeken. Dat heeft toch voor veel mensen het beeld van anarchisme in actie alleen maar bevestigt. Toch wil ik u vragen verder te lezen. Misschien krijgt u dan een ander idee.
Hoewel revolutie onmiskenbaar onderdeel is van het socialistische gedachtegoed, houdt dat niet per se in dat dat ook met geweld gepaard zou moeten gaan. In tegendeel, de anarchistische traditie brengt vooral naar voren dat de wijze waarop het ¨Ancien Regime¨ moet worden overwonnen, zich weerspiegelt in het utopia dat men voor zich ziet. Doelen impliceren middelen. Dus als je een vreedzame samenleving nastreeft, dan is een plotselinge gewelddadige overname door een klein groepje professionals niet de meest aangewezen manier om dat te bereiken. De geschiedenis kan talloze voorbeelden geven van momenten waarbij geweld alleen maar tot meer geweld leidde. Vandaar dat anarchisme vooral methoden als burgerlijke ongehoorzaamheid en de algemene staking adverteert.
