De waarheid over Syrië

Op maandagavond 27 mei 2013 a.s. vindt vanaf 19.30 uur in het verenigingsgebouw van de Samenwerkende Democratische Organisaties (Hoog en Droog 25, te Enschede) een debatavond plaats met:

• Harry van Bommel (buitenlandwoordvoerder Socialistische Partij)
• Aziz Beth Aho (Aramese Beweging voor Mensenrechten)
• Layal Chaker (Syrische, op persoonlijke titel)\
• Sheruan Hassan (Syrisch-Koerdische Democratic Union Party (PYD))
• Ali Mahmoud (Syriër, op persoonlijke titel)
• Sanaa Mohammed (Syriërs en Nederlandse vrienden van Syrië)
• Yvette Shamier (Comité Syrian in Nederland) 

De bijeenkomst wordt georganiseerd door de initiatiefgroep "Oorlog is geen Oplossing" Enschede.

Is er nog hoop voor een seculier Syrië? Syriërs zullen vertellen wat niet of nauwelijks in de Nederlandse media verteld wordt; de andere kant van het verhaal: de kidnapping van honderden hoogopgeleiden, de dagelijkse bedreigingen in en buiten Syrië, de verdrijving van bevolkingsgroepen en vernietiging van hun cultuurgoederen. En het werkelijke verhaal over de oppositie: de snelle overgang naar een gewapende strijd; de economische belangen van bondgenoten van de oppositie in Syrië.

Het uiteindelijk doel is een oplossing voor de oorlog, via een politieke, vreedzame weg; het  implementeren van het 6 puntenplan van VN-onderhandelaar Lakhdar Brahimi.

Solidariteitsactie met Reyhanli

Aanstaande zaterdag 18 mei zal de Initiatiefgroep “Oorlog is geen Oplossing” Enschede van 15 tot 16 uur op het Ei van Ko in Enschede een solidariteitsactie houden met Rayhanli. Het is dan precies één week geleden dat deze stad op de Turks-Syrische grens werd getroffen door een dubbele aanslag. 

Een aanslag die volgens ingewijden tot veel meer dodelijke slachtoffers heeft geleid dan de Turkse regering wil toegeven die ook zorgvuldig de media op grote afstand houdt van de plek van de aanslag en de meeste sporen inmiddels heeft uitgewist. Terwijl de Turkse regering de daders in de hoek van de Syrische regering zoekt en haar vermeende medestanders in linkse Turkse kring, houdt de bevolking van Turkije die Turkse regering verantwoordelijk vanwege de openlijke steun aan de gewapende oppositie die juist in en rond Rayhanli tal van bases had. Het gaat hier om de bevolking van heel Turkije (er waren demonstraties in o.a. Istanbul en Ankara), maar nog meer in het bijzonder om die van de Hatay-provincie met een gemengd Turks-soennitische en Arabisch-alawitisch bevolking en om die van Rayhanli zelf (een grotendeels soennitische stad in de Hatay-provincie).

Ontstijg ongeduld en verontwaardiging

Blijf kiezen voor je waarden – die vallen niet samen met de belangen van andere spelers

 

van de hieronderstaande opiniebijdrage werd op donderdag 16 mei een door de redactie ingekorte versie gepubliceerd onder de titel "Syriërs moeten geen partij kiezen". Hieronder de volledige versie:

“Houdt moed en dispereert niet,” lijkt Iba Abdo op de Podium-pagina van 10 mei jl. de Syriërs toe te voegen die het vertrouwen verliezen in de meer dan twee jaar geleden begonnen opstand voor vrijheid en democratie. Net als hen ziet ook zij dat de strijd steeds gewelddadiger wordt, steeds sektarischer en ook steeds meer een speelbal in het machtsspel van omringende landen. Maar dat mag er volgens haar niet toe leiden dat je dan maar de zijde van Assad kiest.

Een aanslag op de geplande vredesconferentie over Syrië

Op 7 mei maakten de ministers van buitenlandse zaken van de Verenigde Staten en Rusland, Kerry en Lavrov, bekend eind mei een tweede conferentie over Syrië te houden met het doel, regering en oppositie tot een vergelijk te brengen en het bloedvergieten te stoppen.

Het is niet te gewaagd om deze onverwachte toenadering in verband te brengen met het Israëlische bombardement op Damascus op 5 mei jl., dat door Rusland en China werd veroordeeld en voor Kerry aanleiding was naar Moskou af te reizen. 

Stop Israëlische agressie tegen Syrië

Op zondag 28 april stelde de Israëlische minister Peretz, zonder enig bewijs, dat de Syrische regering chemische wapens had ingezet in haar strijd met de gewapende oppositie en riep hij de Amerikaanse regering op om in te grijpen. Een week later, toen vanuit de VN-onderzoekscommissie naar buiten werd gebracht dat het wel eens de gewapende oppositie kon zijn die chemische wapens inzette, besloot de Israëlische regering zelf maar bombardementen uit te voeren op een Syrische militaire installatie op een paar kilometer van Damascus.

Niet alleen gooit de Israëlische regering hiermee olie op het vuur van de Syrische burgeroorlog, ze maakt hiermee ook duidelijk het bereid te zijn het voortouw te willen nemen in een Westerse militaire interventie tegen Syrië die past in de Obama-doctrine van “leading from behind”. Ook de plaatsing van Israëlische luchtafweer aan de noordgrens van het land, het vrije spel dat de Syrische oppositie in de door Israël bezette Golan lijkt te hebben om daar leden van de door de VN gestationeerde vredesmacht te ontvoeren en de heftige protesten van de VS tegen de Russische levering van luchtafweer aan de Syrische regering wijzen hierop.

Waar ligt de grens in de Nederlandse betrokkenheid bij de Syrische opstand?

Opnieuw staat de Europese Unie voor het dilemma om al of niet wapens te leveren aan de opstand in Syrië. Ons inziens blijft de uitspraak, ‘Syrië heeft aan alles behoefte behalve aan nog meer wapens’, onverminderd van kracht.

Het is echter naïef om te denken dat wij in Nederland nog steeds aan de zijlijn zouden staan.