Waar ligt de grens in de Nederlandse betrokkenheid bij de Syrische opstand?

Opnieuw staat de Europese Unie voor het dilemma om al of niet wapens te leveren aan de opstand in Syrië. Ons inziens blijft de uitspraak, ‘Syrië heeft aan alles behoefte behalve aan nog meer wapens’, onverminderd van kracht.

Het is echter naïef om te denken dat wij in Nederland nog steeds aan de zijlijn zouden staan.

Door de stationering van Patriots aan de Turks-Syrische grens heeft ons land samen met Duitsland en de Verenigde Staten, een aandeel genomen in de verdediging van Turkije dat als thuisbasis voor de rebellen fungeert. Maar ook biedt deze opstelling rugdekking voor Israëlische interventie.  
Daarnaast wordt vanuit Nederland en Duitsland ondersteuning geboden bij het op poten zetten van het bestuur in de gebieden die in handen zijn van rebellengroepen. In zijn brief van 22 april jl. deelt de Minister van Buitenlandse Zaken mee dat nota bene IKV Pax Christi en de VNG daarvoor gelden ter beschikking zijn gesteld. 

Dit gevoegd bij de EU-olieboycot van Syrië en de uitzondering die gemaakt wordt voor olie uit door rebellengroepen gecontroleerd gebied, maakt duidelijk dat Nederland de opstand steunt, alleen nog niet (officieel) met wapens. 

Ons standpunt is dat onze betrokkenheid gezien de complexe geopolitieke vervlechting van de Syrische crisis al veel te ver is gegaan en Nederland de kans loopt, meegesleurd te worden in een groot conflict met Iran en mogelijk zelfs Rusland. 

Door het Israëlische bombardement op Damascus of 5 mei is die dreiging een stuk dichterbij gekomen. Dit was de derde en zwaarste luchtaanval vanuit Israël, officieel om wapentransport naar Hezbollah te voorkomen, volgens sommige commentaren echter (ook) om Hezbollah, Syrië en/of Iran te provoceren tot tegengeweld en daarmee een oorlog uit te lokken; volgens andere, om met stilzwijgende toestemming van Washington het offensief van het Syrische regeringsleger tegen de rebellen te ontregelen.

Daarnaast is nu bekend geworden dat er zenuwgas sarin door rebellen is ingezet. (Terzijde: De Volkskrant geeft de conclusies van Carla Del Ponte zo weer dat het lijkt alsof ook de Syrische staat gas heeft ingezet, maar volgens Russia Today zegt ze letterlijk ‘This was use on the part of the opposition, the rebels, not by the government authorities’).

Is het nu werkelijk zo dat de Europese Unie en daarmee Nederland, zich (verder) aansluiten bij een opstand die alleen al hiermee (het Israëlische bombardement en de gasinzet) het oorlogsrecht schendt?