Het is niet te gewaagd om deze onverwachte toenadering in verband te brengen met het Israëlische bombardement op Damascus op 5 mei jl., dat door Rusland en China werd veroordeeld en voor Kerry aanleiding was naar Moskou af te reizen.
De vrees aan Amerikaanse zijde dat Israël nu gevaar loopt direct in het conflict in Syrië betrokken te raken, is het belangrijkste motief voor het akkoord. Rusland heeft ook sterke banden met Israël, dat een grote immigrantenpopulatie herbergt afkomstig uit de voormalige Soviet-Unie. Er zijn bovendien veel zakelijke connecties—soms van twijfelachtige legaliteit.
Nóg was de Amerikaanse-Russische overeenstemming echter niet openbaar of de stemmen voor Westerse interventie in Syrië, via directe bewapening van de opstand (tot nu toe gebeurde dat via o.a. Qatar en Kroatië) ofwel door een NAVO-vliegverbod, werden luider. Op 11 mei vond een zware bomaanslag plaats in de Turkse grensplaats Reyhanli, die meer dan 50 doden en honderden gewonden veroorzaakte.
De Turkse regering was er snel bij om de aanslag op het conto van de Syrische regering te schrijven maar een Turks parlementslid van de oppositiepartij CHP heeft verklaard er de hand van het El-Noesrafront in te zien. Het parlementslid, Mehmet Ediboglu, verklaarde dat de aanslag alle kenmerken vertoonde van een professionele terreuraanslag en dat de aanslag plaatsvond vlakbij een grenspost die door El-Noesra wordt gecontroleerd. Ook het onafhankelijke linkse parlementslid Levent Tüzel verklaarde na een bezoek aan Reyhanli dat de lokale bevolking met de beschuldigende vinger naar het Vrije Syrische Leger wijst.
Het gebied rond Reyhanli, dat pas vlak voor de Tweede Wereldoorlog bij Turkije is gekomen en daarvoor deel uitmaakte van Syrië, is een miniatuur van Syrië zelf—alle bevolkingsgroepen zijn er vertegenwoordigd en er zijn vanaf het begin steunbetuigingen aan Assad geweest. Kortom, dáár een slachting aanrichten is vanuit oogpunt van Damacus natuurlijk absurd, nog afgezien van het feit dat de regering-Assad geen enkel belang heeft bij het provoceren van Turkije, nadat het net in een staat van verhoogde spanning met Israël is beland.
De Turkse regering heeft inmiddels negen mensen gearresteerd en een verbod uitgevaardigd op journalistieke onderzoekingen naar de achtergrond. Niets bijzonders in een land waar meer dan 100 journalisten achter de tralies zitten wegens ‘onjuiste berichtgeving’. Intussen wijst Ankara naar een ‘marxistische’ organisatie ‘die banden heeft’ met Syrië en door de geheime dienst van dat land zou zijn opgestart. Nu is niets onmogelijk in de wereld van de ‘covert action’—marginale extreme groepen, links of rechts, zijn altijd en overal mikpunt geweest van manipulatie door geheime diensten of zelfs dissidente groepen daarbinnen. Aangezien er in zo’n schimmig milieu ook nog eens dubbelagenten kunnen opereren, is daar meestal pas tientallen jaren later met enige zekerheid iets over te zeggen.
Maar in deze situatie wijst alles op een provocatie om Turkije zelf, dan wel de NAVO tot actie te bewegen—de Patriots blijken hier immers van geen enkel nut. In ieder geval wordt vanuit Ankara de druk om te interveniëren opgevoerd. Zowel de regering-Erdogan als de opstand is er alles aan gelegen dat het Westen nu snel ingrijpt omdat anders de zwaar verdeelde oppositie en buitenlandse jihadi’s anders wel eens het onderspit tegen het Syrische leger kunnen delven. De conferentie in Genève moet dan snel om zeep worden geholpen.
In deze omstandigheden is het toch wel op zijn minst verbazend dat IKV Pax Christi, in plaats van zich aan te sluiten bij het Amerikaans-Russische plan, voortgaat met zijn campagne om de NAVO ertoe over te halen de vliegvelden van de Syrische luchtmacht te bombarderen. Daartoe heeft IKV Pax op 21 mei een discussiebijeenkomst in Den Haag georganiseerd, waar de Syrische oppositie is uitgenodigd samen met parlementsleden zoals Désirée Bonis van de PvdA die zich al eerder voor NAVO-ingrijpen uitsprak. Nu maar hopen dat de aanwezige parlementariërs van christelijke huize (van links is verder niemand aanwezig) zich er rekenschap van geven zijn dat hun geloofsgenoten onder de verliezers zullen zijn als de Syrische staat instort en Irak en Libië achterna gaat.
Kees van der Pijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten