De terugkeer van nationale identiteiten en vijandsbeelden

Vanmiddag organiseerde “Oorlog is geen Oplossing NL” in de Utrechtse Kargadoor een discussiebijeenkomst over de situatie in Oekraïne. Opzet van deze bijeenkomst was een inleiding door prof.dr. Kees van der Pijl, die regelmatig een analyse over de situatie in Oekraïne op de weblog van Oorlog is geen Oplossing NL publiceert, gevolgd door een drietal co-referaten vanuit evenzoveel perspectieven die binnen het samenwerkingsverband “Oorlog is geen Oplossing NL” vertegenwoordigd zijn: een anarchistisch, pacifistisch en communistisch perspectief. De bijeenkomst werd afgesloten met een discussie waarin zich ook een 15-tal andere aanwezigen mengden, onder wie twee vanuit Oekraïne afkomstige Nederlanders, twee mensen die korter of langer in Oekraïne hebben gewerkt en de Nijmeegse polemoloog Leon Wecke.

Kees van der Pijl begon zijn inleiding met de opmerking dat de cirkel van geaccepteerde meningen over de situatie in Oekraïne steeds kleiner wordt. Je staat al snel met een afwijkende mening buiten het geheel van geaccepteerde opvattingen. Binnen dat geheel wordt het daarentegen wel acceptabel gevonden dat de Canadese premier Steve Harper bij de onlangs in Brisbane gehouden G20-top Vladimir Poetin begroette met de opmerking “ik geef je dan toch maar een hand, maar je zult je uit Oekraïne moeten terugtrekken.” Poetin zou daarop geantwoord hebben: “wij zitten helemaal niet in Oekraïne“. Volgens Kees van der Pijl hebben ze beide ongelijk.

Stilte voor de storm in Oekraïne?

Woensdag 26 november gaf de commandant van de NAVO Generaal Philip Breedlove een persconferentie in Kiev waarin hij waarschuwde voor een invasie van Oekraïne. Ook stelde hij dat de versterking van de Russische militaire aanwezigheid op de Krim Moskou de mogelijkheid geeft om bijna de hele Zwarte Zee te controleren.
Natuurlijk kan je zo’n bericht ook omkeren en er iets heel anders in lezen, nl. de baas van de NAVO is in Kiev, en dat terwijl de Russen al heel nerveus zijn over de militaire activiteiten aan hun grenzen. (Hieronder Amerikaanse militairen in Litouwen, waar hun materieel nu permanent gestationeerd wordt; de troepen rouleren). 

Je zou bijna vergeten dat de Amerikanen alle grote oorlogen, van Vietnam tot Afghanistan en Irak, verloren hebben. Geen wonder dat hun minister van defensie Hagel ervoor bedankt een nieuwe te beginnen. Maar een opvolger om dat wel te doen blijkt er nu evenmin te zijn.
Hoe dan ook, begin volgend jaar zullen er 150 Abrams tanks en Bradley pantservoertuigen in Polen en de Baltische staten gestationeerd zijn (op dit moment 50). De NAVO heeft sinds 1989 toen aan Gorbatsjov werd beloofd dat het herenigde Duitsland in de NAVO moet maar er verder geen stap in oostelijke richting zou worden gezet, niet stilgezeten. 

‘Save the Children’—Laat dat maar aan Tony Blair over

Wie dacht dat we met de Nobelprijs voor de Vrede voor Obama kort na zijn aantreden, en daarna voor de Europese Unie, de grenzen van de absurditeit wel bereikt hadden, zal zeker opkijken van de ‘Global Legacy Award’ die de liefdadigheidsorganisatie Save the Children aan Tony Blair heeft verleend. Vandaag hebben 200 medewerkers van Save the Children een protestbrief gestuurd waarin ze waarschuwen dat dit de organisatie volledig ongeloofwaardig maakt. 

Blair heeft samen met Bush in 2003 het Midden Oosten in de chaos gestort door Irak binnen te vallen en na een korte oorlog tegen het verzwakte leger van Saddam Hoessein, het land te bezetten. Ondanks de grootste demonstraties uit de geschiedenis in februari 2003, verzet in de VN van Frankrijk, Duitsland, Rusland, België, en nog een groot aantal landen, kozen deze twee voor een ongeprovoceerde aanvalsoorlog, de grootste misdaad die het volkenrecht kent omdat daarin de andere, nl. oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, besloten liggen.

Israël en Saoedi-Arabië slaan de handen ineen, en niet voor het eerst

Toen Obama in augustus 2013 weigerde zijn eerder getrokken ‘rode streep’ (nl. dat de VS in Syrië zouden ingrijpen als er strijdgassen zouden worden gebruikt) gestand te doen, kwam hem dat te staan op de woede van Saoedi Arabië en Israël. Saoedi Arabië (volgens andere bronnen, Turkije) werd ervan verdacht de islamitische verzetsgroep al-Noesra het gas te hebben geleverd om de aanval in scène te kunnen zetten. Net als Israël wil het Saoedische vorstenhuis tot iedere prijs het regime van Assad ten val brengen om zo de ‘Sji’itische as’ Hezbollah-Damascus-Teheran te breken, en de VS heeft daartoe de middelen. 

En nu dalen de olieprijzen, het wapen waarmee de Saoedi’s al verschillende malen in de wereldpolitiek hebben ingegrepen. In 1985 om Gorbatsjovs experiment om de Sovjet Unie te redden, om zeep te helpen; ditmaal om Rusland en Iran te verzwakken.