Wie dacht dat we met de Nobelprijs voor de Vrede voor Obama kort na zijn aantreden, en daarna voor de Europese Unie, de grenzen van de absurditeit wel bereikt hadden, zal zeker opkijken van de ‘Global Legacy Award’ die de liefdadigheidsorganisatie Save the Children aan Tony Blair heeft verleend. Vandaag hebben 200 medewerkers van Save the Children een protestbrief gestuurd waarin ze waarschuwen dat dit de organisatie volledig ongeloofwaardig maakt.
Blair heeft samen met Bush in 2003 het Midden Oosten in de chaos gestort door Irak binnen te vallen en na een korte oorlog tegen het verzwakte leger van Saddam Hoessein, het land te bezetten. Ondanks de grootste demonstraties uit de geschiedenis in februari 2003, verzet in de VN van Frankrijk, Duitsland, Rusland, België, en nog een groot aantal landen, kozen deze twee voor een ongeprovoceerde aanvalsoorlog, de grootste misdaad die het volkenrecht kent omdat daarin de andere, nl. oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, besloten liggen.
Wie een oorlog begint weet dat die andere misdaden zullen volgen.
Gesteund door Aznar in Spanje, Berlusconi in Italië en Balkenende in Nederland, staken Blair en Bush het Midden-Oosten in brand en het brandt nog steeds.
Honderdduizenden hebben er intussen de dood gevonden, miljoenen levens zijn verwoest, en wat dit betekent voor de kinderen—die al in grote getale het slachtoffer waren geweest van de sancties die onder Britse en Amerikaanse druk aan Irak waren opgelegd—tja, zou dat nou echt nog aan iemand moeten worden uitgelegd?
In Neurenberg werden de overlevende nazi-leiders ter dood veroordeeld. Niet zoals velen denken, op grond van de misdaden die ze tijdens de oorlog hadden begaan, maar vanwege de ongeprovoceerde aanvalsoorlog.
Zo niet ons illustere tweetal. Bush heeft zich wat teruggetrokken en is gaan schilderen, maar Blair is in zaken gegaan. Ook voor hem niet de galg, maar een leven in de schijnwerper. Direct na zijn aftreden als premier in 2007 werd hij speciale afgezant voor het Kwartet (de VN, de VS, de EU en Rusland), een overlegorgaan dat het ‘vredesproces’ tussen Israël en de Palestijnen in leven moet houden. Uitgerekend de meest eenzijdige supporter van Israël werd voor deze taak geselecteerd.
Daarnaast werd hij adviseur van de grote zakenbank JP Morgan, Zurich verzekeringen, en andere ondernemingen. De Daily Telegraph gaf vandaag een overzicht van zijn inkomsten, die geschat worden op 20 miljoen pond per jaar. Zes huizen, waaronder een landgoed in Buckinghamshire en diverse in Londen voor hemzelf en zijn kinderen, getuigen van de goedlopende business van de socialistische ex-premier.
Tony Blair Associates, een adviesbureau dat hij leidt, heeft contracten voor vele miljoenen om de machthebbers in landen als Koeweit, de Verenigde Arabische Emiraten, en Colombia te adviseren over hoe ze hun macht kunnen bestendigen—ook als dat zoals in het geval van Kazakhstan, leidt tot bloedige onlusten gevolgd door repressie. Tony weet wel hoe je dat moet verkopen!
Het Internationaal Strafhof, dat de ene na de andere Afrikaanse politicus naar Den Haag haalt, heeft ondanks de zes huizen het adres van Blair kennelijk nog niet achterhaald (de VS erkennen het gezag van het hof niet, dus Bush kan rustig doorschilderen).
Deze man heeft dus nu een grote onderscheiding van Save the Children gekregen. De wereld op zijn kop. Natuurlijk wordt het iets begrijpelijker als we weten dat de baas van de Britse tak van Save the Children, Justin Forsyth, drie jaar adviseur van Blair was en dat Jonathan Powell, Blairs stafchef, in de Raad van Bestuur van Save the Children zit.
Dat de prijs is toegekend door de Amerikaanse tak van Save the Children, is van geen belang. Wat telt is dat oorlog, een oorlog beginnen, sinds 1991 een belangrijke carrièrestap is voor een Westers politicus. Op de dag dat Obama zijn minister van defensie, Chuck Hagel, ontslaat omdat zoals de krant vanavond schrijft, Hagel niet enthousiast genoeg was over oorlog, herinnert dit ons aan de ongebreidelde oorlogszucht van het Westen. Of het nu gaat om het Midden Oosten, om Oekraïne, of om Afrika, niets schijnt onze politici er nog van te weerhouden om ongebreideld geweld los te laten op iedereen die het waagt om geen orders van ons aan te nemen.
En als je dan je slachtoffers hebt gemaakt, het land in kwestie in chaos hebt achtergelaten—dan in je smoking naar de ceremonie van Save the Children!
Kees van der Pijl
Wie een oorlog begint weet dat die andere misdaden zullen volgen.
Gesteund door Aznar in Spanje, Berlusconi in Italië en Balkenende in Nederland, staken Blair en Bush het Midden-Oosten in brand en het brandt nog steeds.
Honderdduizenden hebben er intussen de dood gevonden, miljoenen levens zijn verwoest, en wat dit betekent voor de kinderen—die al in grote getale het slachtoffer waren geweest van de sancties die onder Britse en Amerikaanse druk aan Irak waren opgelegd—tja, zou dat nou echt nog aan iemand moeten worden uitgelegd?
In Neurenberg werden de overlevende nazi-leiders ter dood veroordeeld. Niet zoals velen denken, op grond van de misdaden die ze tijdens de oorlog hadden begaan, maar vanwege de ongeprovoceerde aanvalsoorlog.
Zo niet ons illustere tweetal. Bush heeft zich wat teruggetrokken en is gaan schilderen, maar Blair is in zaken gegaan. Ook voor hem niet de galg, maar een leven in de schijnwerper. Direct na zijn aftreden als premier in 2007 werd hij speciale afgezant voor het Kwartet (de VN, de VS, de EU en Rusland), een overlegorgaan dat het ‘vredesproces’ tussen Israël en de Palestijnen in leven moet houden. Uitgerekend de meest eenzijdige supporter van Israël werd voor deze taak geselecteerd.
Daarnaast werd hij adviseur van de grote zakenbank JP Morgan, Zurich verzekeringen, en andere ondernemingen. De Daily Telegraph gaf vandaag een overzicht van zijn inkomsten, die geschat worden op 20 miljoen pond per jaar. Zes huizen, waaronder een landgoed in Buckinghamshire en diverse in Londen voor hemzelf en zijn kinderen, getuigen van de goedlopende business van de socialistische ex-premier.
Tony Blair Associates, een adviesbureau dat hij leidt, heeft contracten voor vele miljoenen om de machthebbers in landen als Koeweit, de Verenigde Arabische Emiraten, en Colombia te adviseren over hoe ze hun macht kunnen bestendigen—ook als dat zoals in het geval van Kazakhstan, leidt tot bloedige onlusten gevolgd door repressie. Tony weet wel hoe je dat moet verkopen!
Het Internationaal Strafhof, dat de ene na de andere Afrikaanse politicus naar Den Haag haalt, heeft ondanks de zes huizen het adres van Blair kennelijk nog niet achterhaald (de VS erkennen het gezag van het hof niet, dus Bush kan rustig doorschilderen).
Deze man heeft dus nu een grote onderscheiding van Save the Children gekregen. De wereld op zijn kop. Natuurlijk wordt het iets begrijpelijker als we weten dat de baas van de Britse tak van Save the Children, Justin Forsyth, drie jaar adviseur van Blair was en dat Jonathan Powell, Blairs stafchef, in de Raad van Bestuur van Save the Children zit.
Dat de prijs is toegekend door de Amerikaanse tak van Save the Children, is van geen belang. Wat telt is dat oorlog, een oorlog beginnen, sinds 1991 een belangrijke carrièrestap is voor een Westers politicus. Op de dag dat Obama zijn minister van defensie, Chuck Hagel, ontslaat omdat zoals de krant vanavond schrijft, Hagel niet enthousiast genoeg was over oorlog, herinnert dit ons aan de ongebreidelde oorlogszucht van het Westen. Of het nu gaat om het Midden Oosten, om Oekraïne, of om Afrika, niets schijnt onze politici er nog van te weerhouden om ongebreideld geweld los te laten op iedereen die het waagt om geen orders van ons aan te nemen.
En als je dan je slachtoffers hebt gemaakt, het land in kwestie in chaos hebt achtergelaten—dan in je smoking naar de ceremonie van Save the Children!
Kees van der Pijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten