zondag 25 januari 2015

Ooggetuigeverslag uit Latakia (Syrië)


Latakia-inwoner Lilly Martin Sahiounie schrijft: "Latakia Update: 25 januari 2015: 05:00. 3 raketten sloeg in op Latakia, Syrië. 2 van hen raakte het midden van Latakia, de zgn. ronda-a-bout (een rotonde) genaamd Hotel Harroun stad. 2 personen dood en 9 gewonden, sommige van hen kinderen. 2 taxi's werden verbrand, en 14 auto's werden beschadigd. De derde raket sloeg in op Al Thawra Highway, geen gewonden daar. Het Vrije Syrische Leger, dat 100% wordt ondersteund door de overheid van de VS Obama, stuurde onlangs 6 miljoen dollar als extra steun aan de FSA, 600 miljoen dollar van de Amerikaanse belastingbetaler geld om wapens te sturen/kopen in Syrië en onschuldige burgers te vermoorden.


De raketaanvallen op Latakia zijn al een 1 jaar aan de gang. Het Vrije Syrische Leger, de door de VS gesteunde troepen, kregen een GRAD raketsysteem. Het is eigenlijk een grote vrachtwagen met een batterij raketten cilinders op de rug. Het duurt een paar minuten tussen het laden en schieten. 


zaterdag 24 januari 2015

‘Drie minuten’ verwijderd van een wereldramp. Delegatie Amerikaanse legertop in Kiev


Vorige week kwam het Bulletin of Atomic Scientists, in 1945 opgericht door Amerikaanse atoomgeleerden, met een verontrustend bericht. De klok die aangeeft hoeveel minuten we (figuurlijk) verwijderd zijn van een ramp die een eind maakt aan alle leven op de planeet, staat op 3 voor 12. Het beste punt dat we in dit opzicht bereikt hadden was 1991, toen de Sovjet-Unie instortte: 17 voor 12. Daarna is de VS met gebruikmaking van de NAVO begonnen aan een opmars richting de Russische grens die de wereld aan de rand van een nucleaire confrontatie heeft gebracht. En als we dat al weten te vermijden, dan zal het klimaat ons de das om doen. 
Tijd dus om generaal Fred Hodges (foto), commandant van de Amerikaanse strijdkrachten in Europa, naar Kiev te sturen.


De NAVO-opmars is één aspect van de levensbedreigende situatie; de andere is het volledig falen van de regeringen om koers te zetten naar een groene economie. Alleen al afgelopen jaar is er weer $660 miljard geïnvesteerd in nieuwe bronnen van olie en gas. Als ik ’s zomers in de buurt van Alkmaar fiets zie ik zelfs bij ons een afgeschermd complex ter grootte van een voetbalveld, met een boortoren eruit stekend, waarvan ik bij navraag heb vernomen (het is helemaal met anonieme schermen afgezet) dat het hier gaat om schaliegas/-oliewinning. Dus terwijl twee-derde van de huidige, met conventionele middelen te winnen mondiale olie- en gasreserves eigenlijk in de grond zouden moeten blijven om ons van een klimaatcatastrofe af te houden, gaan we in drassig Noord-Holland het grondwater vervuilen met chemicaliën om nog extra olie en gas lang on-conventionele weg te winnen.

vrijdag 16 januari 2015

Politiek als theater. Nog een keer ‘Je suis Charlie’


Het heeft even geduurd maar ik ben over de eerste schrik heen: ik ben niet de enige die twijfelt aan de officiële lezing inzake de aanslag op Charlie Hebdo en het al even gruwelijke toetje uit de kosjere supermarkt. Daders allemaal doodgeschoten. Als het gaat om wat hun motieven en wie hun opdrachtgevers waren, zal hun stem nooit meer gehoord kunnen worden. Ja, uit Jemen kwam nog wel het bericht dat al-Qaeda de aanslagen opeiste, maar dat duurde even, nadat het al eerder door de Franse pers was ‘vastgesteld’.
In de media werden onze regeerders gepresenteerd alsof ze aan het hoofd van een grote demonstratie liepen. Maar zoals uit onderstaande, van grotere hoogte genomen foto blijkt, deden ze gewoon alsóf, compleet met vastberaden gelaatsuitdrukking.


Politiek is theater. Dat wisten Nietzsche, Mosca, en andere denkers die zich op het eind van de 19de eeuw bogen over de vraag hoe machthebbers, d.w.z. de economisch en politiek heersende klasse die per definitie een minderheid is, in een massamaatschappij toch aan de macht kan blijven. Hoe? Je moet een pakkende voorstelling organiseren, met thema’s die de harten sneller doen kloppen (ik vat even samen). Vandaag de dag betekent dat, oorlog en geweld zolang als het duurt, alles om de crisis van milieu en maatschappij die wordt veroorzaakt door een niet meer functionerende economie, uit beeld te houden. 


maandag 12 januari 2015

Netanyahu in Parijs. ‘Je suis Charlie’


Alles stond gisteren in Parijs in het teken van de verontwaardiging over de aanslag op Charlie Hebdo. Maar er was een groot verschil tussen de meer dan twee miljoen mensen op straat, en de rond 40 regeringsleiders en –vertegenwoordigers die daar samenkwamen. Tussen de betogers was een geest van verbroedering, zoals moslims die witte rozen uitdeelden en met mensen van joodse afkomst op de foto gingen. De leiders daarentegen, zoals verwacht, beraadden zich vooral op verdere strijd tegen het vermeende moslim-extremisme. Kunnen ze eigenlijk nog regeren zonder oorlog?


De Franse en Britse ministers van binnenlandse zaken gaven een verklaring uit waarin ze eisten dat de internet- en communicatiebedrijven nauwer samenwerken met de veiligheidsdiensten. Wat Theresa May niet openlijk kon zeggen, werd in de Sunday Telegraph verwoord door haar partijgenoot en oud-minister van defensie Liam Fox. De inlichtingendiensten moeten onbeperkt toegang hebben tot het internet, en het moet afgelopen zijn met kranten zoals The Guardian, die Edward Snowden behulpzaam was om ‘met 58,000 dossiers van o.a. de GCHQ’ (Britse tegenhanger van de NSA) naar Moskou af te reizen, waarmee vitale gegevens voor de terreurbestrijding belandden in handen van... de Russische geheime dienst.


donderdag 8 januari 2015

Van Syrië naar Parijs. Doelwit Charlie Hebdo


Enkele jaren terug zag ik op vakantie in Frankrijk een stukje van een ronde-tafelgesprek op tv waarin een schrijfster vertelde over de psychologie van Arabische mannen. Inzake dood en sterven zouden zij andere opvattingen hebben dan wij in Europa gewend zijn. In het voorbijgaan zegt ze ook nog dat veel leiders van zgn. Islamitische terreurorganisaties in dure appartementen in Parijs en Londen wonen. De gespreksleider vraagt tussen neus en lippen door, ‘is dat echt zo?’ waarop ze bijna haar schouders ophaalt alsof dat vanzelf spreekt. 
Onwillekeurig moest ik daaraan terugdenken toen ik gisteren hoorde over de moorddadige aanslag op de redaktielokalen van het satirische weekblad Charlie Hebdo.


Nog altijd geen aanslagen in Frankrijk, aldus een van de laatste cartoons in het blad voor het bloedbad. ‘Let op!’ ‘U hebt nog tot eind januari om uw beste wensen over te brengen’. En van wie zouden deze ‘wensen’ nu dan afkomstig zijn?