Sonja van den Ende in discussie met Desiree Bonis
Het bij het PvdA-debat uitgedeelde pamflet bevatte naast de "verklaringen en oproep" ook een soort beginselverklaring van Oorlog is geen Oplossing Nederland. Dit pamflet werd onder de circa 400 aanwezigen verspreid en door Klaas Meijer aan minister Frans Timmermans en door Sonja van den Ende aan PvdA buitenlandwoordvoerder Desiree Bonis persoonlijk aangeboden.
Hieronder volgt de tekst van de verspreide beginselverklaring en van de verklaring en oproep inzake Syrië. De oproep aan het eind van de laatstgenoemde tekst is gelijk aan het zogenaamde "dictum" van de door het GroenLinks congres aangenomen motie.
OorlogIsGeenOplossing.nl
Oorlog is Geen Oplossing NL werd opgericht op 11 februari 2013 in het gebouw van de Tweede Kamer in Den Haag.
De groep die zich in O҂O verenigd heeft kwam voor het eerst samen bij een picketline bij het Ministerie van Defensie tegen de uitzending van Nederlandse Patriots naar Turkije. Deze missie, officieel om ‘een trouwe bondgenoot’ te helpen, is volgens O҂O een opstap naar interventie—in Syrië maar mogelijk ook in Iran. Alsof het ingrijpen in Afghanistan, de invasie van Irak en de NAVO-operatie in Libië niet voldoende duidelijk hebben gemaakt dat oorlog geen oplossing is.
Niet alleen zijn deze landen zelf in een staat van ontbinding gestort. Staten in de aangrenzende regio’s zijn ook gedestabiliseerd—Pakistan is in een permanente crisis (mede door aanhoudende Amerikaanse drone-aanvallen) en de Koerdische kwestie in Turkije is opgelaaid. In Mali werd Frankrijk, dat de hoofdrol opeiste in Libië, genoodzaakt een vervolginterventie te lanceren. Dat de Syrische opstandelingen bewapend worden door Kroatië herinnert er nog eens aan dat ook de NAVO-interventie in Joegoslavië in 1994 en ’99 onvoorziene consequenties heeft.
Na zoveel dood en vernietiging rijst de vraag of het niet tijd wordt dat Nederland zich uit deze geweldsspiraal losmaakt. Het kan en mag niet zo zijn dat land na land vernietigd wordt omdat het Westen kennelijk niet meer in staat is een niet-militaire dialoog aan te gaan. O҂O ziet de Verenigde Staten, met Israël als gangmaker, als de voornaamste drijvende kracht achter de niet-aflatende militaire interventies. In Europa zijn het Engeland en Frankrijk die een eigen agenda hebben van gewapende inmenging, volgens sommige bronnen om een tegenwicht te vormen tegen de toenemende economische macht van Duitsland.
De economische crisis is hier een belangrijke factor. Het heeft er veel van weg dat die staten in het Westen die aan concurrentievermogen inboeten, hun militaire middelen willen benutten om niet verder terrein te verliezen. Hoe meer de economische dynamiek zich naar elders verplaatst—en niet alleen naar de ‘BRICS’—hoe meer oorlog, zo lijkt het. Rusland en China zelf komen ook in het vizier.
Oorlog Is Geen Oplossing ziet in deze ontwikkeling een levensgroot gevaar dat dringend moet worden afgewend. Geen sancties, maar dialoog; geen oorlog maar economische samenwerking en verdieping van de contacten tussen de verschillende samenlevingen.
Amsterdam, 27 februari 2013
Verklaring en oproep inzake Syrië
In Overijssel, en dan met name in en rond Enschede, woont een grote groep van ongeveer 10.000 uit Syrië afkomstige mensen. De meesten van hen zijn (Syrisch-Orthodox) christen. Onder de noemer “Syria’s Request” zijn wij de afgelopen periode intensief met hen in gesprek geweest en één en andere leidt tot de onderstaande verklaring en oproep:
Sinds het begin van de opstand in Syrië zijn meer dan 70.000 doden gevallen, 500.000 mensen zijn naar de omringende landen gevlucht zijn en 2 miljoen mensen naar andere plekken in Syrië zelf, terwijl internationale humanitaire organisaties de hulpbehoevende Syrische burgerbevolking niet of nauwelijks kunnen bereiken.
Verder krijgt de gewapende strijd in Syrië steeds meer het karakter van een oorlog waarin anderen (Golfstaten vs. Iran; het Westen vs. Rusland en China) hun machtsstrijd op Syrisch grondgebied en ten koste van de Syriërs uitvechten. De VN-bemiddelaar Lakhtar Brahimi en zijn voorganger Kofi Annan spreken de leden van de internationale gemeenschap er bij herhaling op aan dat zij hun eigen belangen in conflict laten prevaleren ten koste van de Syrische bevolking.
Daarbij wordt de roep om de Syrische oppositie te bewapenen in Europa steeds sterker, ondanks het feit dat deze oppositie thans reeds bewapend wordt vanuit de Golfstaten en dat met name Rusland zijn wapenleveranties aan de Syrische regering na een dergelijk besluit zal opvoeren. De Luxemburgse minister van Buitenlandse Zaken verwoordde deze situatie treffend op een vergadering met zijn EU-collega’s op 18 februar jl. met de uitspraak “aan alles is in Syrië gebrek, behalve aan wapens”.
De geschiedenis van de afgelopen twee jaar in Syrië heeft aangetoond dat de strijd voor geen van de partijen op korte termijn en zonder nog meer doden, vluchtelingen en menselijke ellende, met militaire middelen is te winnen. Ondanks de vele voortgaande vreedzame betogingen voor vrijheid en democratie, is het conflict in Syrië het afgelopen jaar dramatisch van karakter veranderd onder invloed van jihadistische groepen die hun godsdienstoorlog hier uit willen vechten. Mede daardoor zoeken met name leden van religieuze minderheden als alawieten, christenen en isma’ilieten en ook seculieren hun toevlucht in het kamp van het regiem.
De enige oplossing voor Syrië bestaat uit een daadwerkelijke omarming door de internationale gemeenschap van het zgn. 6-puntenplan van VN-bemiddelaar Lakhtar Brahimi, waarin alle partijen wordt gevraagd mee te werken aan een gezamenlijk in te zetten politiek veranderingsproces; het geweld te staken; humanitaire hulpverlening mogelijk te maken; gevangen tegenstanders vrij te laten; vrije toegang te bieden aan journalisten en vrijheid van vergadering en demonstratie te garanderen. Steun aan het vredesplan van Brahimi moet betekenen dat men dit inderdaad volledig ondersteunt en er niet slechts lippendienst aan bewijst.
Wij menen dat ook in een toekomstig Syrië ruimte moet zijn voor alle verschillende in Syrië aanwezige etnische, religieuze en culturele bevolkingsgroepen om in alle vrijheid en veiligheid met elkaar samen te leven en dat alle bij de strijd betrokken partijen mee moeten werken aan het VN 6-puntenplan.
Daarom roepen we de Tweede Kamerfractie en (mede via haar) de bewindspersonen van de PvdA op:
- zich ervoor in te zetten het geweld te de-escaleren en de burgerbevolking met vreedzame middelen te beschermen waarbij vooral gedacht wordt aan onafhankelijke waarnemers en humanitaire hulpverlening;
- absolute prioriteit te geven aan het zes-punten plan van VN-bemiddelaar Brahimi, daar ook bij andere spelers binnen de internationale gemeenschap op aan te dringen en zich niet af te laten leiden door andere agenda’s;
- af te zien van wapenleveranties en/of militaire interventies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten