OPEN BRIEF AAN VVD EUROPARLEMENTARIËR HANS VAN BAALEN
Hans van Baalen schudt de hand van generaal Selim Idris van het Vrije Syrische Leger
Geachte heer Van Baalen,
De afgelopen dagen heeft u via diverse media buitenlandcoördinator Catharine Ashton en de lidstaten van de Europese Unie opgeroepen om militaire steun te leveren aan het “Vrije Syrische Leger”. Met deze oproep sluit u zich aan bij de discussie die met name in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk wordt gevoerd en die wat de Europese landen betreft op 18 februari jl. tijdens een vergadering van de Raad Buitenlandse Zaken leidde tot de openstelling van de mogelijkheid om “strikt defensieve wapens” (als nachtkijkers en scherfvesten) aan de Syrische opstandelingen te leveren. Overigens ging aan dit besluit ook veel verzet vooraf, ook vanuit het Nederlandse parlement.
Rond de zgn. “listening tour” van de nieuwe Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, langs diverse hoofdsteden in Europa en het Midden-Oosten, kreeg deze discussie vorige week een extra dimensie. De voorzitter van de enkele maanden geleden mede op initiatief van het Westen opgerichte Nationale Coalitie voor Syrische Oppositionele en Revolutionaire Krachten, Moab el-Khatib, weigerde aanvankelijk naar een ontmoeting met John Kerry te komen omdat het hiermee verbonden Vrije Syrische Leger zich ernstig in de steek gelaten voelde. Door hen werd gewezen op de doorgaande wapenleveranties en militaire assistentie door Rusland en Iran aan het Syrische regiem en door de Golfstaten (Saoedi-Arabië, Qatar, maar niet zonder medewerking van de VS en een aantal Europese landen) aan jihadistische strijders die in Syrië snel terrein aan het winnen zijn, terwijl het Vrije Syrische Leger zonder enige hulp van buiten hun eigen wapens zouden moeten maken of zouden moeten veroveren. Deze klacht leidde tot een hernieuwde discussie over Westerse wapenleveranties aan het Vrije Syrische Leger, dit keer om te voorkomen dat de jihadisten straks aan het langste eind trekken.
Al langer woedt in Syrië niet alleen een strijd tussen het regeringsleger en het Vrije Syrische Leger, maar vinden ook diverse schermutselingen plaats tussen het Vrije Syrische Leger en jihadistische groepen als al-Nushra en al-Qaïda. Overigens vinden deze vooral plaats in gebieden waar het regeringsleger vrijwel afwezig is; op andere plaatsen trekken het Vrije Syrische Leger en jihadisten samen op tegen het Syrische regeringsleger. In verschillende commentaren op de nieuwe oproep tot wapenleveranties wordt dan ook gewezen op de onmogelijkheid om te voorkomen dat wapens die geleverd zouden worden aan het Vrije Syrische Leger tegen te gaan dat de jihadisten nog meer terrein veroveren ook in handen van diezelfde jihadisten belanden. Bovendien zullen wapenleveranties en militaire steun aan het Vrije Syrische Leger om jihadistische groepen te bestrijden een tweede burgeroorlog voeden juist in de zogenoemde “bevrijde” gebieden waar het nu vaak weer betrekkelijk rustig is en het streven van de internationale gemeenschap er juist op gericht zou moeten zijn om humanitaire organisaties hun werk daar te laten doen.
Het is verder wel heel opmerkelijk dat u deze oproep doet na uw gesprek in Brussel met de chef-staf van het Vrije Syrische Leger, generaal Selim Idris. Het zal niet de eerste keer zijn dat een generaal om meer militaire middelen vraagt met de belofte daarmee binnen een maand de overwinning te kunnen binnenhalen. Wat hierbij vaak wordt vergeten is dat de andere kant zich ook weer extra zal bewapenen om te voorkomen dat die overwinning daadwerkelijk wordt behaald. De afschuwelijke burgeroorlog in Syrië, waar we allemaal zo graag een eind aan zouden willen maken, leidt aldoende alleen maar van kwaad tot erger. Er is, zoals de Luxemburgse minister van Buitenlandse Zaken bij de Raad voor Buitenlandse Zaken van 18 februari jl. zei, “aan alles gebrek in Syrië, behalve aan wapens.”
Als we daadwerkelijk zo snel mogelijk een einde willen maken aan het voortdurende geweld in Syrië en niet een tweede frontlinie willen voeden, dan zal de internationale gemeenschap niet langer verschillende partijen in dit conflict moeten steunen om een van deze aan een militaire overwinning te helpen, maar de reeds bestaande wapenleveranties onmiddellijk moeten stopzetten en het zespuntenplan van VN-bemiddelaar Brahimi daadwerkelijk moeten ondersteunen. In het etnisch, religieus en politiek tot op het bot verdeelde Syrië leidt alleen een politieke oplossing met machtsdeling tot een stabiel land waarin vrijheid en democratie kunnen floreren. De overwinning van één partij zal voor andere partijen aanleiding zijn de strijd om de macht vroeg of laat voort te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten