Syrië: wapenleveranties in plaats van onderhandelen

Toen enige maanden geleden wapenopslagplaatsen van het Vrije Syrische Leger werden geplunderd door het Islamitisch Front, schortte de VS de wapenleveranties aan de oppositie op. Maar nu de onderhandelingen in Montreux (‘Genève II’) zijn begonnen, worden eerdere restricties weer opgeheven. 

Nadat de VS de VN hadden gedwongen, de uitnodiging aan Iran om aan het overleg deel te nemen, weer in te trekken, is nu uitgelekt dat het Amerikaanse Congres achter gesloten deuren de wapenleveranties aan de oppositie heeft hervat. Eén en ander bovenop de hernieuwde eis dat president Assad moet aftreden alvorens er resultaat kan worden geboekt in het overleg.

 Kerry legt Ban nog eens uit wie de baas is

Dat wil niet zeggen dat de onderhandelingen voor niets zijn: de Syrische regering en de oppositie (d.w.z., dat deel dat in Zwitserland aan tafel zit) hebben na het nodige getouwtrek overeenstemming bereikt dat humanitaire hulp het belegerde en van de buitenwereld afgesloten Homs mag worden gestuurd en dat vrouwen en kinderen de verwoeste stad mogen verlaten.

Syrië-conferentie van start—partijen die mee mogen praten leggen hun kaarten op tafel

De lang verwachte conferentie die moet proberen greep op het conflict in Syrië te krijgen, is begonnen. Het is misschien wel veelbetekenend dat men voor ‘Genève II’ eerst naar Montreux moest uitwijken vanwege een conferentie van horloge-makers, want de klok tikt: de jihadisten van de Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIS), hebben enkele grote steden in Irak (Fallujah en Ramada) en in Syrië (Raqqa) in handen en het ziet er voorlopig niet naar uit dat ze daaruit verjaagd worden. Regeringskringen in Irak hebben al verklaard dat Bagdad in handen van ISIS kan vallen, zo zwaar is de bewapening van deze groep. Daarnaast zijn er nog zo’n 1000 grotere en kleinere gewapende groepen in het land (en over de grenzen met Irak en Libanon) actief. 

 

 

ISIS militie in Fallujah

 

Intussen hebben de Amerikanen en hun bondgenoten in het Syrische conflict een eerste succes behaald: de uitnodiging door Ban Ki-moon aan Iran om deel te nemen aan de besprekingen, werd na een dag weer ingetrokken—een voor de VN wel uiterst beschamende tik op de vingers. Maar nog belangrijker is dat het de conferentie tot een machteloze vertoning reduceert, want het conflict dat in Syrië wordt uitgevochten, is (als we even afzien van de Israëlische bezetting van Palestina die als katalysator werkt) een conflict

1. tussen de autoritaire staat en een democratische oppositiebeweging in het land zelf;
2. tussen de VS/NAVO/EU en Rusland;
3. tussen Saoedi-Arabië, Qatar, de Emiraten, en hun bondgenoot Erdogan in Turkije enerzijds; en Iran en zijn bondgenoten (m.n. Hezbollah in Libanon) anderzijds;
4. tussen avonturiers en fanatici uit de hele Islamitische regio inclusief Europa en de Kaukasus, verenigd onder de noemer van een radicale Soenni-Islam; en de seculiere staten van Noord Afrika en het Midden Oosten.

Brief van Oorlog is geen Oplossing aan Kamercommissie Buitenlandse zaken

Voorafgaand aan het Kamerdebat over Syrië dat op donderdagavond 16 januari wordt gehouden, heeft Oorlog is geen Oplossing de onderstaande brief geschreven aan de leden van de Vaste Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken:

Aan de leden van de vaste commissie voor Buitenlandse Zaken

De brief van 13 januari 2014 van de minister van buitenlandse zaken en de minister van buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking legt aan Uw commissie een verslag van gebeurtenissen voor waarin de sleutelelementen ontbreken. Die elementen zijn

a)      de Nederlandse steun voor de Amerikaans-Britse invasie van Irak in 2003, die door de Irakese staat te vernietigen, het land in een chaos heeft gestort waaraan geen eind lijkt te komen.

b)      De Nederlandse steun voor de gewapende opstand tegen de Syrische staat. De in de brief genoemde stationering van Patriot-eenheden in Turkije is daarvan de militaire kern, maar ons land heeft daarnaast op diverse fronten meegewerkt aan het versterken van de oppositie (die als zodanig ‘gewapend’ is)

Sotsji of Sharon

Het debat over wie er behalve Koning Willem Alexander en de minister van sport naar de Olympische Winterspelen in Sotsji gaan blijft de gemoederen beroeren. 

De campagne tegen Rusland heeft een politieke grondslag. Waaróm onze nationale kantoorbediende Rutte niet naar Sotsji zou mogen gaan wordt er niet eens meer bij gezegd. We mogen aannemen dat het nog altijd de pedofilie-progagandawet is die de ‘officiële’ reden is, al is de reden in werkelijkheid dat onder Poetin Rusland niet langer de instructies van het Westen volgt om de economie uit te verkopen en de voormalige Sovjetrepublieken tot NAVO-bases te laten ombouwen.