Toen de socialistische premier Papandreou in 2011 aankondigde een referendum te houden over de bezuinigingsopdracht van de ‘troika’ van EU, IMF en Europese Centrale Bank, werd hij door ‘Brussel’ gesommeerd dat plan direct te laten vallen, en omdat hij ook door zijn eigen regering in de steek werd gelaten, moest hij aftreden en werd hij vervangen door Loukas Papademos, een ‘technocraat’—nouja, een bankier van Goldman Sachs. Maar omdat Papandreou drie generaals niet vertrouwde, liet hij niet na om hen op de valreep nog te ontslaan. In Griekenland weet men waarvoor men in politiek kritische situaties moet uitkijken.
In 1967 grepen de ‘kolonels’ (hierboven) in Griekenland de macht om de socialisten uit de regering te houden. Onder leiding van Giorgios Papadopoulos, een nazicollaborateur die na de oorlog naar de VS was gehaald en daar was omgeschoold tot CIA-agent, en met steun van de grote NAVO-landen (de VS, West-Duitsland en Engeland) hielden de kolonels zeven jaar een terreurregime in stand. Tienduizenden werden gearresteerd, duizenden, ook hoge militairen, gemarteld. Meer dan honderdduizend Grieken vluchtten naar elders.
Toen Syriza-premier Aleksis Tsipras een week geleden eveneens een referendum uitriep, was de verontwaardiging in de Europese hoofdsteden en media opnieuw unaniem. Nadat Tsipras en zijn minister van financiën Varoufakis al maandenlang voor onverantwoordelijke idioten waren uitgemaakt, was er weinig anders te verwachten.
Vol zelfvertrouwen berichtten de media dat na een aanvankelijke kleine voorsprong voor de ‘nee’-stemmers (tegen verdere afbraak), het ‘ja’-kamp in de peilingen snel omhoog kwam. De Grieken zouden inzien dat hun toekomst in ‘Europa’ lag, en dus kon het niet anders, tenminste niet in de droomwereld van de eurokraten en hun woordvoerder Jeroen Dijsselbloem, dat ze ook zouden accepteren dat de lonen, pensioenen en sociale zekerheid nog verder zouden worden afgebouwd en dat wat er nog in staatshanden was, geprivatiseerd moest worden.
Maar de eurokraten krijgen niet altijd hun zin.
Eerder deze week negeerde het IMF het ‘Europese’ verzoek om een rapport waarin wordt voorgerekend dat zelfs al zouden er economische wonderen gebeuren, de Griekse schuld veel te groot was geworden om ooit te worden terugbetaald, in de la te houden. En al is er weinig gewag van gemaakt in de media, zulke informatie werkt natuurlijk in het voordeel van degenen die al jaren hetzelfde hebben beweerd, nl. Syriza en haar bondgenoten.
Gelukkig is er altijd nog het leger en de politie. De Londense Times onthulde dat zij klaar stonden om in te grijpen bij de te verwachten rellen, aangezien de ‘nee’stemmers na hun verlies tot geweld zouden overgaan, of anders toch zeker bij een nek-aan-nek-uitslag. Onder de benaming ‘Operatie Nemesis’ zou het leger dan in de grote steden op straat verschijnen. De Times liet niet na erop te wijzen dat verschillende ministers in de Syriza-regering communisten zijn, iets waarop ook vanuit de Duitse SPD .de aandacht is gevestigd (Syriza omvat inderdaad de Eurocommunistische vleugel die ten tijde van de kolonels is afgesplitst van de communistische partij KKE. De uiterst sectarische KKE, die veel kleiner is, weigerde eerder dit jaar Syriza aan de benodigde meerderheid te helpen om een regering te vormen en is ook nu, met de fascistische Gouden Dageraad, de enige die niet achter Tsipras is gaan staan in de komende onderhandelingen).
In maart was Victoria Nuland, Amerikaans onderminister voor Europese en Euraziatische zaken en berucht om haar rol in de coup in Oekraïne, al in Athene om Tsipras te waarschuwen dat Griekenland de schulden moest terugbetalen. Nulands echtgenoot, de neoconservatieve columnist Robert Kaplan, schreef op 30 juni in The Wall Street Journal dat Syriza een bruggehoofd kan vormen voor toenemende Russische invloed. Nadat in februari jl. al een overeenkomst met Cyprus was gesloten om Russische marineschepen toegang te verlenen tot havens op het eiland, zou de Griekse toenadering tot Moskou grote gevaren inhouden. Dat de geplande Turkstream-pijplijn door Griekenland zal lopen is nog een extra reden om een NAVO- en EU-gezinde regering in Athene te hebben—die kan dat dan tegenhouden.
De Grieken hebben met een overweldigende meerderheid tegen de wurggreep van de EU gestemd, dus leger en politie kunnen in de kazernes blijven—of juist niet?
Kees van der Pijl
Toen Syriza-premier Aleksis Tsipras een week geleden eveneens een referendum uitriep, was de verontwaardiging in de Europese hoofdsteden en media opnieuw unaniem. Nadat Tsipras en zijn minister van financiën Varoufakis al maandenlang voor onverantwoordelijke idioten waren uitgemaakt, was er weinig anders te verwachten.
Vol zelfvertrouwen berichtten de media dat na een aanvankelijke kleine voorsprong voor de ‘nee’-stemmers (tegen verdere afbraak), het ‘ja’-kamp in de peilingen snel omhoog kwam. De Grieken zouden inzien dat hun toekomst in ‘Europa’ lag, en dus kon het niet anders, tenminste niet in de droomwereld van de eurokraten en hun woordvoerder Jeroen Dijsselbloem, dat ze ook zouden accepteren dat de lonen, pensioenen en sociale zekerheid nog verder zouden worden afgebouwd en dat wat er nog in staatshanden was, geprivatiseerd moest worden.
Maar de eurokraten krijgen niet altijd hun zin.
Eerder deze week negeerde het IMF het ‘Europese’ verzoek om een rapport waarin wordt voorgerekend dat zelfs al zouden er economische wonderen gebeuren, de Griekse schuld veel te groot was geworden om ooit te worden terugbetaald, in de la te houden. En al is er weinig gewag van gemaakt in de media, zulke informatie werkt natuurlijk in het voordeel van degenen die al jaren hetzelfde hebben beweerd, nl. Syriza en haar bondgenoten.
Gelukkig is er altijd nog het leger en de politie. De Londense Times onthulde dat zij klaar stonden om in te grijpen bij de te verwachten rellen, aangezien de ‘nee’stemmers na hun verlies tot geweld zouden overgaan, of anders toch zeker bij een nek-aan-nek-uitslag. Onder de benaming ‘Operatie Nemesis’ zou het leger dan in de grote steden op straat verschijnen. De Times liet niet na erop te wijzen dat verschillende ministers in de Syriza-regering communisten zijn, iets waarop ook vanuit de Duitse SPD .de aandacht is gevestigd (Syriza omvat inderdaad de Eurocommunistische vleugel die ten tijde van de kolonels is afgesplitst van de communistische partij KKE. De uiterst sectarische KKE, die veel kleiner is, weigerde eerder dit jaar Syriza aan de benodigde meerderheid te helpen om een regering te vormen en is ook nu, met de fascistische Gouden Dageraad, de enige die niet achter Tsipras is gaan staan in de komende onderhandelingen).
In maart was Victoria Nuland, Amerikaans onderminister voor Europese en Euraziatische zaken en berucht om haar rol in de coup in Oekraïne, al in Athene om Tsipras te waarschuwen dat Griekenland de schulden moest terugbetalen. Nulands echtgenoot, de neoconservatieve columnist Robert Kaplan, schreef op 30 juni in The Wall Street Journal dat Syriza een bruggehoofd kan vormen voor toenemende Russische invloed. Nadat in februari jl. al een overeenkomst met Cyprus was gesloten om Russische marineschepen toegang te verlenen tot havens op het eiland, zou de Griekse toenadering tot Moskou grote gevaren inhouden. Dat de geplande Turkstream-pijplijn door Griekenland zal lopen is nog een extra reden om een NAVO- en EU-gezinde regering in Athene te hebben—die kan dat dan tegenhouden.
De Grieken hebben met een overweldigende meerderheid tegen de wurggreep van de EU gestemd, dus leger en politie kunnen in de kazernes blijven—of juist niet?
Kees van der Pijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten