In de Volkskrant van 27 augustus jl. schrijft Marjolein Wijninckx, programmaleider bij PAX (de krant schrijft ‘vredesorganisatie PAX’) dat het hoog tijd is voor het Westen om militair in te grijpen tegen ...Assad.
Op de ochtend dat op het doorgaans goed ingelichte Antiwar.com het bericht verschijnt dat ISIS-eenheden voor het eerst in een wijk van Damascus zijn doorgedrongen, realiseer je je wat een enormiteit het is om dit soort regels te schrijven.
Rusland heeft in de afgelopen maand geprobeerd de seculiere (niet-jihadistische) oppositie tegen Assad tot onderhandelingen te bewegen en heeft ook overleg gevoerd met Saoedi-Arabië, waar de fondsen voor al-Qaeda en de Syrische tak, al-Noesra, vandaan komen in de hoop de Saoedi’s daarbij de betrekken. Immers, nu steeds meer jihadisten zich aansluiten bij ISIS, is iedere vorm van terughoudendheid van de kant van Saoedi-Arabië (en Turkije en de Golfstaten) meegenomen als het erom gaat een staakt-het-vuren in Syrië te bereiken en een catastrofe te voorkomen.
Uitgerekend in deze kritische fase komt ‘vredesorganisatie PAX’ (ik kan het niet laten om de aanhalingstekens te gebruiken, want dit is toch de omgekeerde wereld) met het voorstel een no-fly zone in te stellen.
Hoeveel landen moeten er nog in brand gestoken worden alvorens er enige bezinning van ‘vredesorganisatie PAX’ te verwachten is?
In Libië, het meest directe voorbeeld van een onder auspiciën van de VN ingestelde no-fly zone om de burgerbevolking tegen het regime van Gadaffi te beschermen, bleek in de praktijk dat de NAVO diende als luchtmacht voor de jihadisten die het op Gadaffi gemunt hadden.
Het resultaat? Het land is uitgevallen in verschillende gebieden die beheerst worden door milities, inclusief jihadisten, en ISIS heeft inmiddels ook in Libië voet aan de grond. Er zijn in iedergeval twee officiële regeringen. Migranten uit sub-Sahara-Afrika die in Libië ten tijde van Gadaffi verblijf en werk kregen, werden om hun huidskleur vervolgd en voegden zich bij de vele vluchtelingen die de Middellandse Zee proberen over te steken naar Europa. Met Gadaffi uit de weg, waren ook de afspraken over deze migratieroute vervallen. Maar Sarkozy had haast, want Gadaffi had zijn verkiezingscampagne betaald en dreigde dit openbaar te maken. De VS en Engeland hadden zowel olie- als strategische belangen.
Ik zal het niet hebben over de rol die Gadaffi speelde in het tegenhouden van een Amerikaans commando voor Africa, AFRICOM, bedoeld zowel om de olie in West-Afrika veilig te stellen als om de invloed van China terug te dringen. Voor ‘vredesorganisatie PAX’ wordt het anders gauw te moeilijk.
Want als iemand met droge ogen kan schrijven dat ‘Syrische organisaties, verenigd in het Clear the Sky-initiatief, pleiten voor een no-flyzone om Assads aanvallen op burgers te stoppen’, is dat niet zomaar een kwestie van een opinie maar vooral een zaak van werkelijke onkunde en onvermogen om ook maar iets van de Westerse politiek in de afgelopen periode te leren.
Na twee keer overlezen zie ik geen passages die tot verder nadenken over de situatie in Syrië aanleiding geven, integendeel. De enige vragen die overblijven betreffen de signatuur ‘vredesorganisatie’. Dit is immers je reinste oorlogspropaganda, compleet met het wegwuiven van levensgrote risico’s die juist door de recente geschiedenis worden geïllustreerd.
Saoedi-Arabië, Turkije en de Golfstaten, met Israël als stille partner, zijn uit op de val van Assad om de sterke, autoritaire staat daar te vernietigen en dan zien we wel. Ik zal niet ingaan op de slordige verwijzing naar Bosnië in het stuk van Marjolein Wijninckx, die van een hoog ‘koekjes voor Sarajevo’-gehalte is en net als die actie staat of valt met kennis van zaken. Maar het trof me bij doorbladeren van het Srbrenica-rapport dat zelfs toen al de Saoedi’s achter de pro-Moslim-politiek van Clinton zaten. En ook toen was ‘vredesorganisatie PAX’ voorstander van NAVO-interventie—en dat zijn ze nog.
We hebben in Libië de deur ingetrapt en zijn vervolgens weggelopen. Nu Syrië? Wat is er over van Irak? Wat gaat er gebeuren in Afghanistan na het NAVO-debacle?
We hebben met O≠O ook ‘vredesorganisatie PAX’ benaderd om het manifest tegen verhoging van de Nederlandse defensiuitgaven te ondersteunen, maar het antwoord was nee. Na lezing van dit stuk is de verklaring voor dat ‘nee’ weer wat duidelijker: ‘vredesorganisatie PAX’ is vóór NAVO-interventies en verwijst daar ook naar in hun antwoord op ons verzoek.
Maar de verwantschap met degenen die vóór verhoging van de defensieuitgaven zijn blijkt ook uit het intellectuele gehalte van dit stuk, want het is even krakkemikkig als het defensieuitgaven-document waartegen we ons manifest hebben opgesteld.
Immers, nu Assad aanvallen (‘bescherming van Syrische burgers’) ‘kan de aantrekkingskracht van groepen als IS verkleinen. Dat zal niet alleen de beste strategie blijken tegen IS, maar ook tegen de vluchtelingencrisis.’ En dat op het moment dat ISIS-troepen tot in Damascus zijn doorgedrongen.
Kees van der Pijl
Uitgerekend in deze kritische fase komt ‘vredesorganisatie PAX’ (ik kan het niet laten om de aanhalingstekens te gebruiken, want dit is toch de omgekeerde wereld) met het voorstel een no-fly zone in te stellen.
Hoeveel landen moeten er nog in brand gestoken worden alvorens er enige bezinning van ‘vredesorganisatie PAX’ te verwachten is?
In Libië, het meest directe voorbeeld van een onder auspiciën van de VN ingestelde no-fly zone om de burgerbevolking tegen het regime van Gadaffi te beschermen, bleek in de praktijk dat de NAVO diende als luchtmacht voor de jihadisten die het op Gadaffi gemunt hadden.
Het resultaat? Het land is uitgevallen in verschillende gebieden die beheerst worden door milities, inclusief jihadisten, en ISIS heeft inmiddels ook in Libië voet aan de grond. Er zijn in iedergeval twee officiële regeringen. Migranten uit sub-Sahara-Afrika die in Libië ten tijde van Gadaffi verblijf en werk kregen, werden om hun huidskleur vervolgd en voegden zich bij de vele vluchtelingen die de Middellandse Zee proberen over te steken naar Europa. Met Gadaffi uit de weg, waren ook de afspraken over deze migratieroute vervallen. Maar Sarkozy had haast, want Gadaffi had zijn verkiezingscampagne betaald en dreigde dit openbaar te maken. De VS en Engeland hadden zowel olie- als strategische belangen.
Ik zal het niet hebben over de rol die Gadaffi speelde in het tegenhouden van een Amerikaans commando voor Africa, AFRICOM, bedoeld zowel om de olie in West-Afrika veilig te stellen als om de invloed van China terug te dringen. Voor ‘vredesorganisatie PAX’ wordt het anders gauw te moeilijk.
Want als iemand met droge ogen kan schrijven dat ‘Syrische organisaties, verenigd in het Clear the Sky-initiatief, pleiten voor een no-flyzone om Assads aanvallen op burgers te stoppen’, is dat niet zomaar een kwestie van een opinie maar vooral een zaak van werkelijke onkunde en onvermogen om ook maar iets van de Westerse politiek in de afgelopen periode te leren.
Na twee keer overlezen zie ik geen passages die tot verder nadenken over de situatie in Syrië aanleiding geven, integendeel. De enige vragen die overblijven betreffen de signatuur ‘vredesorganisatie’. Dit is immers je reinste oorlogspropaganda, compleet met het wegwuiven van levensgrote risico’s die juist door de recente geschiedenis worden geïllustreerd.
Saoedi-Arabië, Turkije en de Golfstaten, met Israël als stille partner, zijn uit op de val van Assad om de sterke, autoritaire staat daar te vernietigen en dan zien we wel. Ik zal niet ingaan op de slordige verwijzing naar Bosnië in het stuk van Marjolein Wijninckx, die van een hoog ‘koekjes voor Sarajevo’-gehalte is en net als die actie staat of valt met kennis van zaken. Maar het trof me bij doorbladeren van het Srbrenica-rapport dat zelfs toen al de Saoedi’s achter de pro-Moslim-politiek van Clinton zaten. En ook toen was ‘vredesorganisatie PAX’ voorstander van NAVO-interventie—en dat zijn ze nog.
We hebben in Libië de deur ingetrapt en zijn vervolgens weggelopen. Nu Syrië? Wat is er over van Irak? Wat gaat er gebeuren in Afghanistan na het NAVO-debacle?
We hebben met O≠O ook ‘vredesorganisatie PAX’ benaderd om het manifest tegen verhoging van de Nederlandse defensiuitgaven te ondersteunen, maar het antwoord was nee. Na lezing van dit stuk is de verklaring voor dat ‘nee’ weer wat duidelijker: ‘vredesorganisatie PAX’ is vóór NAVO-interventies en verwijst daar ook naar in hun antwoord op ons verzoek.
Maar de verwantschap met degenen die vóór verhoging van de defensieuitgaven zijn blijkt ook uit het intellectuele gehalte van dit stuk, want het is even krakkemikkig als het defensieuitgaven-document waartegen we ons manifest hebben opgesteld.
Immers, nu Assad aanvallen (‘bescherming van Syrische burgers’) ‘kan de aantrekkingskracht van groepen als IS verkleinen. Dat zal niet alleen de beste strategie blijken tegen IS, maar ook tegen de vluchtelingencrisis.’ En dat op het moment dat ISIS-troepen tot in Damascus zijn doorgedrongen.
Kees van der Pijl
Het voormalige "hoofd" van Pax Christie de voorloper van Pax, Mient Jan Faber heeft in een gesprek met de Volkskrant of Trouw openhartig toegeven wekelijks langs de burelen van de toen BVD nu AIVD voor advies langs te gaan inzake zijn belangrijke rol in de vredesbeweging
BeantwoordenVerwijderenBovenstaande tekst van Kees van der Pijl onderschrijft de BVD bezoeken toenmaals en de nadruk op de anti-vredesbeweging van Pax.. Niets nieuws dus onder de zon.