Voortgaande speculaties over MH17—maar dezelfde conclusie: een provocatie van het regime in Kiev

De crisis in Oekraïne zal de kwakkelende Europese economie nu serieus gaan treffen doordat Rusland, in tegenstelling tot eerdere doelwitten van Westerse sanctiepolitiek, terug kan slaan. Daar gaan we, alles om de NAVO maar overeind te houden. Geen aarzeling, geen moment van bezinning. De Nederlandse media lopen daarbij keurig in de pas. Karel van Wolferen, internationaal vermaarde journalist, lange tijd correspondent in Japan voor de NRC en schrijver van diverse boeken over dat land, moet uitwijken naar een website om zijn verontwaardiging over deze kritiekloze houding te uiten. Volgens Van Wolferen zijn van de gevestigde media in Europa alleen in Duitsland (Der Spiegel, Handelsblatt…) nog onafhankelijke stemmen te horen. 



In zijn commentaar op mijn eerdere blog over MH17 voert ‘Robheus’ een link op naar een stukje film dat een BUK-opstelling door het Oekraïense leger op de dag voor de ramp laat zien, uiteraard na de 17de snel weer verwijderd. Dit zou corresponderen met bronnen binnen de Amerikaanse inlichtingendienst van journalist en schrijver Robert Parry die hem hetzelfde vertellen, maar dan op grond van satellietbeelden—die laten zelfs sporen van gebrek aan discipline rond de BUK-opstelling zien, tot aan lege flessen toe—stel je voor dat er beelden zouden bestaan waarop BUK-transporten vanuit en terug naar Rusland te zien zouden zijn geweest! Die zouden dan dag en nacht zijn vertoond om ons maar op de NAVO-ramkoers te houden. Nu doen we het met ‘human interest’-verhalen over de slachtoffers, en zoals Van Wolferen stelt, iedereen die iets negatiefs over ‘Poetin’ weet, kan overal in de kranten en praatprogramma’s op radio en TV terecht.
De vraag waarmee ik mijn eerdere blog over MH17 eindigde was, Wie zou willens en wetens een passagiersvliegtuig uit de lucht schieten? In een commentaar op het stuk van Van Wolferen zegt een blogger dat de regering van Oekraïne veel te incompetent is om een provocatie als deze (neerschieten van een vliegtuig en zo lopende onderhandelingen tussen Merkel en Poetin te torpederen) te kunnen organiseren en uitvoeren. Op grond van mijn eigen kennis over dit soort incidenten, kan ik bevestigen dat ‘de regering’ zulke dingen ook niet doet; dat doen gewoonlijk groepen die in (de marge van) de veiligheidsdiensten opereren, in een schaduwwereld waar men meestal niet zijn visitekaartje achterlaat. Dat creëert ook weer de ruimte voor ongefundeerde speculaties, die dan als ‘samenzweringstheorieën’ kunnen worden afgedaan—en daarmee iedere twijfel aan de officiële lezing wegnemen, want dan hang je immers een samenzweringstheorie aan.

In de zaak MH17 is er eigenlijk geen officiële lezing, het ‘onderzoek’ is nog gaande. Wel zijn er sancties tegen Rusland afgekondigd. De zwarte dozen zijn in Engeland, waar ze worden ‘geanalyseerd’ (je hoeft alleen maar een bandje af te spelen; na het ongeluk met Air Algérie in Mali een paar weken terug was de informatie binnen 24 uur beschikbaar). De gesprekken van het vliegtuig met de verkeerstoren staan ook op de voice recorder; de banden op het vliegveld zijn door de Oekraïense veiligheidsdienst in beslag genomen. De cruciale vragen: waarom het toestel 200 km noordelijk van de normale route werd geleid, recht boven het oorlogsgebied, waarom toestemming om twee kilometer hoger te mogen vliegen, werd geweigerd, en mogelijke reacties van de piloten hierop en op het naderen van straaljagers, alles moet op de band staan—maar vragen vanuit Nederland waar deze gegevens blijven, vergeet het maar (wie onderstaande kaart aanklikt, kan de afwijking vaststellen).



De Spaanse luchtverkeersleider ‘Carlos’, intussen verdwenen maar wiens twitter-berichten informatie bevatten die alleen een Spaanstalig iemand die ter plekke was, kan hebben geweten, zegt in een van zijn berichten (zijn hele relaas, in ’t Spaans met Engelse vertaling, is hier) dat het Oekraïense ministerie van defensie niet op de hoogte was van de aanwezigheid van straaljagers bij het vliegtuig, maar het ministerie van binnenlandse zaken wèl. Na de ramp bevestigden Oekraïense militairen (nog steeds volgens ‘Carlos’) dat het een Oekraïense operatie was, maar ze wisten niet van wie de order afkomstig was. Op het ministerie van binnenlandse zaken, dat dus volgens deze bron op de hoogte was van de straaljager-begeleiding, is Andriy Paroebiy verantwoordelijk voor zaken van nationale veiligheid (als secretaris van de Nationale Veiligheids- en Defensieraad) (“Ukraine, Through the US Looking Glass”). Paroebiy is een neo-Nazi, mede-oprichter van Svoboda, en een van de figuren verantwoordelijk voor het geweld tijdens de Maidan-opstand.

Volgens Parry’s bronnen in de inlichtingendiensten hebben de straaljagers en de Oekraïense BUK-eenheden op de grond mogelijk samen geopereerd om de MH17 neer te halen. Het kan (ook). Waar het om gaat is dat we storm lopen tegen ‘Poetin’ en niet meer vragen waar de bewijzen blijven.

Kees van der Pijl