Vandaag, 1 oktober, vond een ernstig incident plaats in Donetsk, de grootste stad in de opstandige Donbass, toen daar een school en een bushalte onder vuur kwamen (foto hieronder). Er zijn volgens de eerste berichten elf doden en 41 gewonden, de meeste bij de bushalte; enkele onderwijzers maar gelukkig geen schoolkinderen. Deze ernstige schending van het op 5 september na Russische bemiddeling in Minsk gesloten akkoord verraadt de voortdurende activiteit van de neo-Nazi-elementen aan de kant van Kiev en hun weigering het bestand te aanvaarden.
Maar in de media hier horen we weinig meer over Oekraïne. Alles lijkt erop, hoe ongelofelijk dit ook mag klinken, dat het Westen zijn handen van Kiev heeft afgetrokken. Volgens de Indiase diplomaat M.K. Bhadrakumar heeft dat ermee te maken dat Oekraïne de winter ingaat met een economie die inmiddels een krimp heeft ingezet in de dubbele cijfers, veel erger dan verwacht. Het land had volgens eerdere schattingen 50, maar inmiddels zo’n 100 miljard dollar nodig om overeind te blijven—maar president Porosjenko, met veel fanfare ontvangen in Washington, kreeg van Obama slechts 50 miljoen om 2015 door te komen. Een bedrag dat de lachlust zou opwekken als het niet zo’n droevig teken was van hoe het Westen het ene moment claimt dat de beschaving wordt bedreigd, het volgende weer ergens anders bezig is met oorlogvoering.
De sancties tegen Rusland blijven, maar Obama raadt Kiev zonder met z’n ogen te knipperen aan om met alle buren, oost en west, goede betrekkingen in stand te houden, in het bijzonder de economische en intermenselijke relaties met… Rusland.
Bhadrakumar ziet als signalen dat het Westen zijn handen aftrekt van Oekraïne het verrassende maar in het nieuws even kort meegenomen besluit van de EU om het associatie-akkoord, waar de hele burgeroorlog om begonnen was en dat nu door Porosjenko getekend is, in de vriezer te plaatsen tot eind 2015; de EU-steun voor het akkoord van Minsk; de geheime ontmoeting tussen de ministers van buitenlandse zaken van Frankrijk, Duitsland en Rusland in de marge van de recente bijeenkomst in Parijs over de Islamitische Staat; de erkenning door de NAVO dat Rusland zijn troepen van de grens met Oekraïne heeft teruggetrokken; en de ontmoeting tussen de ministers Lavrov en Kerry in New York.
Experts voorspellen dat niemand veel animo heeft om de bodemloze put van Oekraïne te gaan bijvullen. Polen en Litauen, die wel een gezamenlijke brigade met Oekraïense militairen wilden vormen, hebben natuurlijk geen middelen. Duitsland dan? Alles lijkt erop, aldus de doorgaans zeer goed geïnformeerde Bhadrakumar, dat Poetin weer een diplomatieke overwinning heeft behaald, want het lijkt het meest waarschijnlijk dat Porosjenko Moskou op het oog heeft om hem uit het moeras te trekken. Dat is allemaal minder verbazend dan het lijkt want zoals eerder gemeld, is Porosjenko een opportunistische oligarch die bereid is zaken te doen met andere oligarchen en Poetin vertegenwoordigt de oligarchen van Rusland.
Dat weet men ook in het Westen. Bhadrakumar besluit zijn artikel met het aanhalen van de Britse ex-minister van defensie, de Conservatieve hardliner Liam Fox, die waarschuwt op te houden met de dreigementen aan het adres van het Kremlin en erop wijst dat er ‘verschillende manieren zijn om met de situatie in Oekraïne’ om te gaan.
Nu nog de neo-Nazi’s overtuigen die in het oosten voor Kiev de kastanjes uit het vuur halen en die bovenaan de lijst van verdachten moeten worden geplaatst van het eerder vermelde incident in Donetsk.
In een artikel over een van deze groepen, het Azov bataljon, in The Guardian, getiteld ‘de strijders van het Azov-bataljon zijn het meest geduchte wapen maar kunnen ook de grootste bedreiging zijn van Oekraïne’ werd op 10 september jl., dus vijf dagen na het akkoord van Minsk, al voorspeld dat deze groep en vergelijkbare vrijwilligersformaties de grootste bedreiging vormen voor de stabiliteit in het land. Hun bewondering voor Hitler, het voeren van het SS-symbool van de ‘Wolfsangel’, en andere tekenen van hun politieke profiel worden aangehaald om duidelijk te maken wat hun intenties zijn. Maar vooral het feit dat ze unaniem van plan zijn om de strijd naar Kiev te verplaatsen als hun missie in het oosten wordt afgeblazen. Het Azov-bataljon wordt gefinancierd door de gouverneur van Donetsk, de oligarch Serhiy Taruta, maar het artikel tekent op dat de leden niet zullen schromen diens chef in Kiev, Porosjenko, af te zetten en door een dictator te vervangen. En dan nemen ze ook hun buitenlandse vrijwilligers mee zoals Mikael Skillt, een Zweedse scherpschutter die hier meestrijdt—al eerder vermeldde ik de opvallende rol die Nazi’s uit Zweden in Oekraïne spelen.
De typische vrijwilligers die voor Kiev vechten zijn Oekraïense ultra-nationalisten of Nazi’s maar de strijders in het Azov-bataljon hebben Russische als eerste taal, en zij zijn positief over sommige gelijkgezinde strijders aan de andere kant zoals Igor Strelkov, een voormalig officier van de Russische geheime dienst FSB. Opvallend volgens het artikel is dat de Azov-Nazi’s net zo negatief zijn over de machthebbers in Kiev als over Poetin, die velen van hun zijn eigen ‘Maidan’ toewensen. Ook de Oekraïense militaire leiding die verantwoordelijk gehouden wordt voor de zware verliezen in het oosten, is bijzonder gehaat.
Het Azov-bataljon en vergelijkbare groepen zoals het Aidar-bataljon hebben volgens Amnesty International zware misdrijven begaan, die niet ongestraft mogen blijven. Het Westen heeft echter besloten de andere kant op te kijken en Porosjenko en de zijnen mogen het van nu af aan zelf opknappen terwijl het land de afgrond inglijdt.
Kees van der Pijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten