Gisterenochtend bracht een delegatie van Oorlog Is Geen Oplossing/Centrum voor Geopolitiek een bezoek aan het Tweede-Kamergebouw in Den Haag om ons standpunt toe te lichten inzake het JIT rapport waarover daarna in de Kamer is gedebatteerd. Harry van Bommel was zo vriendelijk geweest ons uit te nodigen, griffier Van Toor faciliteerde een en ander. Aanwezig waren verder de kamerleden Ten Broeke (VVD), Servaes (PvdA), Voordewind (ChristenUnie) en Omtzigt (CDA).
Ik mocht het woord voeren als schrijver van het boek (in manuscript, nog een maand of zo te gaan) The Downing of MH17—A Political Economy of the New Cold War, en we hadden van te voren een stellingname van 4 pagina's verspreid (Wordt MH17 enz., no. 18) met een persbericht.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de moed me op het moment dat ik het woord nam, even in de schoenen zonk omdat ik me realiseerde dat er hier wel eens sprake kon zijn van een onoverbrugbare 'dialoog tussen doven'. De nee-schuddende vertegenwoordigers van de regeringspartijen, hoe hoffelijk verder ook, maakten dat al bij de eerste woorden duidelijk.
In de vroegere Koude Oorlog waren er weliswaar diametraal tegengestelde politieke standpunten , dus zeg over de Cuba-crisis, de inval in Tsjechoslowakije, of Vietnam, maar over de feiten als zodanig bestond niet al te groot verschil van mening. Nu praten we alsof we, zoals Kerry zei van zijn Russische ambtenoot Lavrov, in paralelle universa leven.
Voor mij begint de geschiedenis van MH17 bij het besluit om de NAVO in het voormalig Sovietblok en de USSR zelf uit te breiden. De staatsgreep in Oekraïne, de burgeroorlog die daarop volgde, de bemoeienis van het Westen en Rusland met de respectievelijke Oekraïense partijen, leidden op 17 juli tot het neerhalen van MH17, en daarna ging het weer verder als propagandaoorlog enz. Het is dus niet primair een kwestie van hoeveel deeltjes er geëxplodeerd zijn, waar de raket vandaan kwam, enz., al dwingen RVV- en JIT-rapport je om ook op die zaken in te gaan.
De nieuwe Koude Oorlog is op de eerste plaats een groot politiek-economisch conflict tussen het neoliberale kapitalisme dat onder de invloed van het speculatieve geldkapitaal staat, en het staats- resp. oligarchische kapitalisme (samen, vandaar Engels 'crony capitalism'). Rusland met zijn Euraziatische Unie, samen met China in de BRICS en in de Shanghai Cooperation Organisation, tegenover het Noordatlantische financierskapitaal en de NAVO/EU combinatie.
Alle verdere tegenstellingen, ideologische, militaire, maar ook het verschil in opvatting van politiek (allebei met toenemend autoritaire trekken, maar op een verschillende manier) vloeien uit die tegenstelling voort.
Kortom, geen moment is de politiek afwezig geweest in het bloedbad in Oekraïne. En toch is geprobeerd, met succes, het neerhalen te de-politiseren tot 1) een technisch vraagstuk (hoe, waar, waarmee, de opdracht van de RVV) en 2) een strafrechtelijke kwestie (wie is de schuldige, opzet of nalatigheid, voor het JIT om uit te zoeken), alsof je het drama van MH17 los van de context kan zien.
Alle kamerleden waren accoord met onze oproep tot 'terughoudendheid', maar de meesten bedoelden daarmee heel iets anders, nl. terughoudendheid omdat het JIT-rapport het bewijsmateriaal heeft aangeleverd voor een rechtszaak. Geef Rusland tijd om ontbrekend bewijs te leveren, eventueel ook de verdachten uit te leveren, enz. Wij daarentegen pleitten voor terughoudendheid in de nieuwe Koude Oorlog, dus die niet verder opvoeren.
De regeringspartijen maar ook de meeste oppositiepartijen zijn van mening dat het bewijs nog niet openbaar is omdat het 'onder de rechter' is en pas op een zitting ter tafel zal komen. Voorbeeld, Amerikaanse satellietbeelden die het JIT-rapport zegt te hebben. Wij daarentegen zeggen, het feit dat die satellietbeelden niet worden getoond terwijl er wel continu campagne tegen 'Poetin' wordt gevoerd, maakt duidelijk dat ze er niet zijn, want als het een juridische kwestie was zou ook Poetin nog niet beschuldigd mogen worden alvorens 'de rechter' een vonnis heeft gewezen, maar hij wordt al twee-en-een-half jaar onder vuur genomen, bewijs of niet.
En dan, wat te denken van het afspelen van bandjes waarop de 100 'kandidaat-verdachten' te horen zijn—hadden die niet ook onder couvert moeten blijven tot de rechtszaak?
Kortom, het MH17-onderzoek, dat o.i. volledig is gecompromitteerd door het veto dat aan Kiev, een van de potentiële verdachten, is gegund, pretendeert een technisch resp. strafrechtelijk proces te zijn met ieder hun eigen, niet-politieke vereisten, terwijl in werkelijkheid de politiek-economische Koude Oorlog geen moment is geluwd. We 'spelen' dus technisch onderzoek en strafrechtelijk onderzoek, maar het is oorlog, economische oorlogvoering (sancties), propagandaoorlog, en feitelijk geweld in Oekraïne zelf. Zo wordt geprobeerd de politieke macht in Moskou aan het wankelen te brengen. Van Nederland uit gezien is MH17 het allesoverheersende thema, maar voor Russen (en Oekraïeners) is MH17 een onderdeel van de oorlogssituatie die nog eens tienduizenden doden heeft veroorzaakt, meer dan een miljoen vluchtelingen, (nog meer) verarming en nieuwe oorlogsdreiging. In zo'n situatie geef je niet makkelijk inzage in de capaciteit en locatie van je radarinstallaties en satellieten. Dat is mijn enige verklaring voor de zwalkende en weinig coöperatieve opstelling van Rusland.
Kees van der Pijl (met dank aan Karel van Broekhoven)
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de moed me op het moment dat ik het woord nam, even in de schoenen zonk omdat ik me realiseerde dat er hier wel eens sprake kon zijn van een onoverbrugbare 'dialoog tussen doven'. De nee-schuddende vertegenwoordigers van de regeringspartijen, hoe hoffelijk verder ook, maakten dat al bij de eerste woorden duidelijk.
In de vroegere Koude Oorlog waren er weliswaar diametraal tegengestelde politieke standpunten , dus zeg over de Cuba-crisis, de inval in Tsjechoslowakije, of Vietnam, maar over de feiten als zodanig bestond niet al te groot verschil van mening. Nu praten we alsof we, zoals Kerry zei van zijn Russische ambtenoot Lavrov, in paralelle universa leven.
Voor mij begint de geschiedenis van MH17 bij het besluit om de NAVO in het voormalig Sovietblok en de USSR zelf uit te breiden. De staatsgreep in Oekraïne, de burgeroorlog die daarop volgde, de bemoeienis van het Westen en Rusland met de respectievelijke Oekraïense partijen, leidden op 17 juli tot het neerhalen van MH17, en daarna ging het weer verder als propagandaoorlog enz. Het is dus niet primair een kwestie van hoeveel deeltjes er geëxplodeerd zijn, waar de raket vandaan kwam, enz., al dwingen RVV- en JIT-rapport je om ook op die zaken in te gaan.
De nieuwe Koude Oorlog is op de eerste plaats een groot politiek-economisch conflict tussen het neoliberale kapitalisme dat onder de invloed van het speculatieve geldkapitaal staat, en het staats- resp. oligarchische kapitalisme (samen, vandaar Engels 'crony capitalism'). Rusland met zijn Euraziatische Unie, samen met China in de BRICS en in de Shanghai Cooperation Organisation, tegenover het Noordatlantische financierskapitaal en de NAVO/EU combinatie.
Alle verdere tegenstellingen, ideologische, militaire, maar ook het verschil in opvatting van politiek (allebei met toenemend autoritaire trekken, maar op een verschillende manier) vloeien uit die tegenstelling voort.
Kortom, geen moment is de politiek afwezig geweest in het bloedbad in Oekraïne. En toch is geprobeerd, met succes, het neerhalen te de-politiseren tot 1) een technisch vraagstuk (hoe, waar, waarmee, de opdracht van de RVV) en 2) een strafrechtelijke kwestie (wie is de schuldige, opzet of nalatigheid, voor het JIT om uit te zoeken), alsof je het drama van MH17 los van de context kan zien.
Alle kamerleden waren accoord met onze oproep tot 'terughoudendheid', maar de meesten bedoelden daarmee heel iets anders, nl. terughoudendheid omdat het JIT-rapport het bewijsmateriaal heeft aangeleverd voor een rechtszaak. Geef Rusland tijd om ontbrekend bewijs te leveren, eventueel ook de verdachten uit te leveren, enz. Wij daarentegen pleitten voor terughoudendheid in de nieuwe Koude Oorlog, dus die niet verder opvoeren.
De regeringspartijen maar ook de meeste oppositiepartijen zijn van mening dat het bewijs nog niet openbaar is omdat het 'onder de rechter' is en pas op een zitting ter tafel zal komen. Voorbeeld, Amerikaanse satellietbeelden die het JIT-rapport zegt te hebben. Wij daarentegen zeggen, het feit dat die satellietbeelden niet worden getoond terwijl er wel continu campagne tegen 'Poetin' wordt gevoerd, maakt duidelijk dat ze er niet zijn, want als het een juridische kwestie was zou ook Poetin nog niet beschuldigd mogen worden alvorens 'de rechter' een vonnis heeft gewezen, maar hij wordt al twee-en-een-half jaar onder vuur genomen, bewijs of niet.
En dan, wat te denken van het afspelen van bandjes waarop de 100 'kandidaat-verdachten' te horen zijn—hadden die niet ook onder couvert moeten blijven tot de rechtszaak?
Kortom, het MH17-onderzoek, dat o.i. volledig is gecompromitteerd door het veto dat aan Kiev, een van de potentiële verdachten, is gegund, pretendeert een technisch resp. strafrechtelijk proces te zijn met ieder hun eigen, niet-politieke vereisten, terwijl in werkelijkheid de politiek-economische Koude Oorlog geen moment is geluwd. We 'spelen' dus technisch onderzoek en strafrechtelijk onderzoek, maar het is oorlog, economische oorlogvoering (sancties), propagandaoorlog, en feitelijk geweld in Oekraïne zelf. Zo wordt geprobeerd de politieke macht in Moskou aan het wankelen te brengen. Van Nederland uit gezien is MH17 het allesoverheersende thema, maar voor Russen (en Oekraïeners) is MH17 een onderdeel van de oorlogssituatie die nog eens tienduizenden doden heeft veroorzaakt, meer dan een miljoen vluchtelingen, (nog meer) verarming en nieuwe oorlogsdreiging. In zo'n situatie geef je niet makkelijk inzage in de capaciteit en locatie van je radarinstallaties en satellieten. Dat is mijn enige verklaring voor de zwalkende en weinig coöperatieve opstelling van Rusland.
Kees van der Pijl (met dank aan Karel van Broekhoven)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten