De Russische hacks en de campagne om van Trump af te komen

De opwinding over de veronderstelde Russische hacks van de e-mails van de Democratische Partij, die inmiddels geleid heeft tot de uitzetting van 35 Russische diplomaten, is nog lang niet bedaard. De mainstream media gaan onverstoorbaar verder om dit verhaal te verbreiden hoewel de bron van de Wikileaks-publicaties overtuigend is geïdentificeerd (zowel door inlichtingenveteranen in de VS als door de voormalige Britse diplomaat Craig Murray) als een lek, geen hack.

Velen hebben ook wel ingezien dat we in werkelijkheid getuige zijn van een aanval op de door Donald Trump aangekondigde breuk met de interventiepolitiek.

Wat hier op het spel staat is ook helemaal geen 'partijbelang', maar het belang van het gevestigde blok van de heersende klasse in de VS, dat in beide partijen de boventoon voert. Door TTIP, TPP, CETA enz. en door buitenlandse interventie heeft dit blok decennia lang gepoogd de voortgaande opmars van het BRICS-blok als een nieuw centrum in the wereldeconomie en -politiek te verhinderen.

Trump vertegenwoordigt een coalitie van zelfstandige miljardairs en uiterst rechtse outsiders die willen breken met deze politiek, die chaos in de wereld heeft gebracht en de VS biljoenen dollars heeft gekost. In 2016, 13 jaar na de rampzalige Anglo-Amerikaanse invasie, zijn alleen al in Irak opnieuw meer dan 52 000 mensen omgekomen.

Intussen is China in 2015 de Verenigde Staten voorbij gestreefd als de grootste economie ter wereld (BBP gemeten in koopkracht, ' PPP'), India heeft Japan ingehaald, en zo verder. Met de BRICS-bank, via de Euraziatische Unie en de Shanghai Cooperation Organisation, gaat dit blok voort zichzelf verder te versterken. Overigens riskeert het daarbij, zolang het vasthoudt aan een (staats-) kapitalistisch model, meegetrokken te worden in de crisis van de kapitalistische orde; maar dat is een ander verhaal.

De e-mails van de Democratische Partij laten zien hoe de Hillary-machine erop uit was om Bernie Sanders uit te schakelen, ook al lieten de peilingen zien dat deze Trump verslagen zou hebben. Hillary daarentegen verloor, omdat de mensen genoeg hebben van oorlogen, van haar als vertegenwoordigster van het blok dat voortgaat ze te voeren, en niet in de laatste plaats, omdat de FBI in de laatste twee weken voor de verkiezingen het onderzoek aankondigde naar haar persoonlijke e-mail-correspondentie, onmiskenbaar een dreun voor haar campagne.

Het neoliberale interventieblok reageerde met een campagne om de stemmen opnieuw te tellen. Toen kwamen de oproepen aan de kiesmannen om te breken met de gewoonte (in veel staten een wettelijk vereiste) om voor de kandidaat te stemmen die de meerderheid in de betreffende staat heeft gehaald. En intussen werd de campagne om 'Poetin' af te schilderen als de duivel, bron van alle kwaad en wat er maar mis kan gaan, opgevoerd. 9 januari zal het Congres ook nog eens stemmen over de vraag of de presidentsverkiezing in november geldig is—normaal gesproken een routine-stemming maar in dit geval opnieuw een gelegenheid om een blokkade voor een Trump-presidentschap op te werpen.

Zou een presidentschap van Trump dan het moment markeren waarop het wegzinkende Westen terugtreedt van verdere overzeese interventiepolitiek? Ik zeg 'het Westen', omdat de droevige staat van de EU ook in aanmerking moet worden genomen. Europa heeft ten minste vanaf 2008 de nog resterende zelfstandigheid in de wereldpolitiek opgegeven en zichzelf tot gijzelaar van de prioriteiten van Washington gemaakt, in Oekraïne, Syrië, en elders.

Veel mensen klagen terecht over de bekrompenheid en het racisme van het team van Trump en van Donald zelf, zijn autoritaire roofzucht, en zo meer. Maar dan vergeet men dat de Oorlog tegen de Terreur, net als de Vietnamoorlog, de bloedbaden in Indonesië, eindeloze interventies in Latijns Amerika, of de bombardementen van Japanse steden met brandbommen en atoomwapens ook blijk gaven van bekrompenheid en racisme, en net zo goed een teken waren van autoritaire roofzucht—maar dan gericht op overzeese doelen en op vreemde volkeren, die soms met miljoenen werden gedood.

Nu keert zich dit naar binnen, misschien wel radicaler dan onder een presidentschap van Sanders omdat Bernie heel makkelijk in de oude sociaal-democratische val zou zijn getrapt waarbij de ruimte voor binnenlandse sociale politiek wordt gekocht door de imperialisten hun buitenlandse oorlogen te geven.

Wat daarbij het meest beangstigend is, is niet alleen dat de waarheid in deze kwesties niet meer uit de mainstream media kan worden gehaald. The Washington Post, die halverwege 2016 aan Amazon-eigenaar Jeff Bezos werd verkocht, is via Amazon nu ook direct verbonden met de CIA, waarmee Bezos zojuist een contract heeft gesloten ter waarde van tweemaal de prijs die hij voor de krant had betaald. Zo eindigt 'de krant is een meneer'. Maar bovenop dit soort corruptie komt ook nog eens de Countering Foreign Propaganda and Disinformation Act dieObama op 23 december heeft ondertekend. Deze wet is erop gericht 'Russische propaganda' en 'nepberichten' uit te sluiten en moedigt Google, Facebook enz aan om stappen te zetten om ongewenste informatie ook te verwijderen.

Zo worden de mainstream media, die voortgaan met schrijven over de Russische hacks, de Russische invasie van Oekraïne, en zo meer, door deze nieuwe wet nu ook beschermd tegen feitelijke correctie.

Als hij het overleeft tot de inauguratie, zal Trump de toon tegenover Rusland misschien matigen, maar hij zal deze wet waarschijnlijk niet terugtrekken.Net zo min als hij de Patriot Act en de surveillancestructuur die door de onthullingen van Snowden zichtbaar is geworden, ongedaan zal maken.

Het belangrijkste is dat dit natuurlijk slecht nieuws is voor de Verenigde Staten (in zekere zin, oud nieuws). Maar de rest van de wereld krijgt de kans om weer enige bewegingsvrijheid te heroveren.

En nergens is dat meer urgent dan in Europa.

Kees van der Pijl