Toch nog een sprankje hoop voor een oplossing in Oekraïne?

Temidden van de alsmaar oplopende spanning met Rusland vanwege de crisis in Oekraïne mag zelfs het kleinste teken van hoop niet genegeerd worden. In The Independent van vandaag, 31 juli, valt te lezen dat er al enige tijd geheime onderhandelingen gaande waren tussen Duitsland en Rusland om de crisis te bezweren. 

Dit plan, dat past in de nu al wat langere reeks overeenkomsten tussen of onder toezicht van de EU, voorziet in wederzijds concessies waarvan de belangrijkste zijn: energie- en economische soevereiniteit van Oekraïne; stopzetting van Russische hulp voor de gewapende opstand in ruil voor een zekere federalisering, en erkenning door het Westen van de uitspraak van de bevolking van de Krim om zich weer bij Rusland aan te sluiten. 

Oekraïne aarzelt maar NAVO-commandanten niet

De wereld balanceert op de rand van de afgrond, maar de Nederlandse media gaan voluit. Na het drama van vlucht MH-17 kwam het NOS-Journaal met beelden van nabestaanden die, overmand door verdriet over het absurde, onbegrijpelijke verlies van kinderen of andere familieleden, ‘Poetin’ bezworen hen hun geliefden ‘terug te geven’. Een ander had een brief aan ‘Poetin’ geschreven met dezelfde strekking.

Ik schrijf het tussen aanhalingstekens omdat de Russische president al lang, net als Milosevic, Saddam Hoessein, Gadaffi en Assad, van een mens van vlees en bloed is uitvergroot tot de verpersoonlijking van het kwaad. RTL Nieuws presteerde het om boven de brief van een vader die ‘meneer Poetin, de separatisten OF de regering van Oekraïne’ ‘bedankt’ voor de dood van zijn kind, de kop te plaatsen ‘Poetin, bedankt voor het vermoorden van mijn enige kind’.

De Kanonnen van Augustus

Vanzelfsprekend was ook het samenwerkingsverband Oorlog is geen Oplossing NL geschokt door het neergehaald zijn van vlucht MH17 vandaag precies een dag geleden. Daar kwam wat ons betreft al snel een grote bezorgdheid bij over de roep uit politiek en samenleving om vergelding, waarbij zelfs een militaire reactie niet werd uitgesloten. Nota bene in de avonduren van de inderhaast uitgeroepen Dag van Nationale Rouw heeft het kabinet kennelijk besloten om deze roep te concretiseren in voorstellen aan uw Kamer en aan de VN Veiligheidsraad.

Honderd jaar geleden bleef Nederland als één van de weinige Europese landen buiten de Eerste Wereldoorlog. Dat heeft ons land kennelijk minder ontvankelijk gemaakt voor de herinnering aan de waanzin waarin een dergelijk ondoordacht proces kan ontaarden. Ook toen een aanslag in omstreden gebied; ook toen een vijandig opgesteld ultimatum om volledige medewerking aan een onderzoek; ook toen een militaire vergeldingsactie in een oververhit internationaal politiek klimaat. De “Kanonnen van Augustus” lijken ook nu weer te gaan bulderen, met alle gevolgen van dien.

Dat zou Nederland de wereld niet aan moeten willen doen.

Brief aan de Tweede Kamer

Zojuist heeft het samenwerkingsverband Oorlog is geen Oplossing onderstaande brief aan de Vaste Kamercommissie Buitenlandse Zaken verstuurd.

O҂O

Aangezien de plannen van het kabinet om een militaire missie naar Oost-Oekraïne te ondernemen, met grote voortvarendheid worden doorgezet, willen wij u graag het volgende voorleggen.

Na het drama van de MH-17—Gaan we verder het pad van de oorlog op?

Voor wie nog twijfelde aan de leus Oorlog Is Geen Oplossing, moet het neerhalen van vlucht MH-17 en zijn 300 slachtoffers toch reden zijn geweest haar alsnog in overweging te nemen. 

Zou onze Frans T. nog wel eens terugdenken aan hoe hij enkele maanden geleden over het Maidan-plein in Kiev wandelde, om daar in het voetspoor van een aantal andere EU-politici en natuurlijk VS-onderminister Victoria Nuland ("F**k the EU"), zijn steun aan de demonstraties tegen Janoekowitsj te betuigen? Had hij toen niet actiever voor overleg en beheersing van het conflict moeten optreden?

Het einde van het ‘vredesproces’

De nieuwe inval van het Israëlische leger in Gaza is niet alleen meer een kwestie van een nieuw bloedbad in de strook, tussen twee onvergelijkbare partijen—Israël, met naar schatting het vierde leger ter wereld, in de rug gedekt door een nucleair arsenaal van tussen de 60 en 200 bommen, en de militie van Hamas, opgesloten in een nauwe, overbevolkte strook land waarvan ook de achterdeur naar Egypte door de herstelde dictatuur weer hermetisch is gesloten. De raketbeschietingen vanuit de Gazastrook reiken verder dan ooit, maar de onnauwkeurige projectielen hebben nog steeds nauwelijks of geen schade aangericht; de foto’s van een brandende benzinepomp zijn tot nu toe het meest spectaculaire dat hiervan in beeld is gekomen.

Niettemin heeft het Amerikaanse Congres onmiddellijk de post voor het peperdure Israëlische raketafweersysteem IJzeren Koepel verdubbeld, want Israël bestaat alleen maar dankzij niet-aflatende subsidies uit de VS, zowel officieel als door individuele donaties van de kant van sympathisanten. O.a. van geëmigreerde Israëli’s, die liever in Californië wonen en hun schuldgevoelens afkopen door geld over te maken. 

Nieuwe Amerikaanse sancties tegen Rusland, steun voor de voortgaande oorlog

 

De vandaag, 17 juli, door Obama afgekondigde nieuwe sancties tegen een aantal Russische bedrijven, o.a. oliemaatschappij Rosneft, zijn van een ongekende arrogantie en cynisme. 

De Russen, aldus Obama, moeten inzien dat ‘hun acties in Oekraïne gevolgen hebben’. ‘We leven in een complexe wereld en in een tijd vol uitdagingen. Geen van deze uitdagingen lenen zich voor snelle of eenvoudige oplossingen, maar allemaal vereisen ze Amerikaans leiderschap.’ Je moet maar durven—na Joegoslavië, Afghanistan, Irak, en Libië (om van de politiek in Somalië en Jemen, of de niet-aflatende steun aan Israël maar niet te spreken), en dan—Amerikaans leiderschap is vereist! 

En toch is het de bereidheid van de heersende klassen in de rest van de wereld, de triljoenenschulden van de VS te blijven financieren, die maakt dat Obama deze bluf kan voortzetten.Dat is de paradox van de hele ontwikkeling. De landen die vaak het zwaarst geleden hebben onder het Amerikaanse imperialisme, passen vervolgens de in de loop van die acties opgebouwde tekorten bij. De Chinese staat koopt nog steeds Amerikaanse staatsobligaties en komt direct na Japan op de lijst van de grootste financiers van de dollar. Vandaag de dag staat Vietnam, waar miljoenen zijn gedood en dat als geen ander land ter wereld door de Amerikanen is verwoest (er worden nog steeds misvormde kinderen worden geboren als gevolg van de bombardementen met ontbladeringsmiddelen), op de zesde plaats in de rij van voormalig staatssocialistische landen die het meest voortvarend liberaliseren en privatiseren. 

Gaza aan de vooravond van een nieuwe slachtpartij?

Bij de vorige grote Israëlische militaire operatie in de Gaza-strook in december en januari 2008-09 kwamen zo’n 1200 Palestijnen, meest burgers, om het leven, en werd de infrastructuur grotendeels verwoest. Israël profiteerde toen nog van het feit dat Egypte onder het regime van Moebarak geen zaken deed met Hamas, zodat het Israëlische leger kon prijsschieten. Parool-tekenaar Joep Bertrams beeldde de (inmiddels wegens corruptie veroordeelde) premier Olmert af als hij zijn revolver leegschiet in een vogelkooitje, en dat vatte de moordpartij het best samen. Natuurlijk haastten Westerse politieke leiders zich om de beschietingen met primitieve raketten door Hamas te veroordelen—in totaal kwamen er 13 Israëli’s om bij het conflict, voornamelijk militairen. Israëls ‘recht om zich te verdedigen’ prijkte uiteraard in alle verklaringen. 

Bij de huidige aanvallen is veel werk gemaakt van de wrede moord op twee Israëlische en een Amerikaanse tiener, leerlingen aan een orthodox seminarie in het bezette Hebron. De regering-Netanyahu wist weliswaar dat de drie vermoord waren maar hield om politieke redenen vol dat er sprake was van een ontvoering, waarbij zelfs de familie van de jongens werd wijsgemaakt dat ze nog in leven waren. Zo ontstond het klimaat voor wraakacties (zoals het levend verbranden van een Palestijnse tiener) en mishandeling op grote schaal, maar ook voor een grootschalige militaire operatie. Doordat een door de Israëlische politie in elkaar geramde Palestijnse jongen van 15, een neef van de verbrande jongen, toevallig een Amerikaans paspoort had, heeft het grote publiek in de VS voor het eerst een glimp opgevangen van de realiteit van de Israëlische politiek tegenover de Palestijnen.

Kan de crisis in Oekraïne uitlopen op een totale oorlog?

 

Nu president Petro Porosjenko van Oekraïne heeft besloten het offensief tegen de opstandelingen in de oostelijke, Russisch-sprekende provincies Donetsk en Loegansk in volle hevigheid te hervatten, rijst de vraag of dit conflict kan uitmonden in oorlog. Dat de VS uit zijn op een groot conflict is het standpunt van Paul Craig Roberts. Roberts was onder Reagan onderminister van financiën en was daarnaast lid van de hoofdredaktie van de Wall Street Journal. Sindsdien heeft hij ook een aantal academische posities bekleed. Hij is ook een scherpe criticus van niet alleen de financiële en monetaire politiek maar ook de buitenlandse politiek van Washington geworden. 

Zijn stelling is dat de VS erop uit zijn, een nucleaire verrassingsaanval op Rusland voor te bereiden. Daartoe wordt sinds een aantal jaren (nl. toen George W. Bush daartoe het sein gaf in 2002) een antiraketsysteem in stelling gebracht dat een Russische vergeldingsslag moet uitschakelen. Onlangs arriveerde een tweede antiraket-fregat van de Amerikaanse marine in Spanje, en in Oost-Europa zijn al antiraketbatterijen gestationeerd, zogenaamd tegen Iran en Noord-Korea. Waarom deze landen, gesteld dat ze de VS willen aanvallen, voor hun (niet bestaande) intercontinentale raketten een traject zouden kiezen dat over Noord-Polen loopt, is natuurlijk niet helemaal duidelijk.