De aanslagen in Parijs hebben behalve treurnis over de slachtoffers, de vertrouwde roep om meer geweld, en nieuwe wind in de rug voor Wilders, Le Pen en hun vrienden, ook weer een aantal beschouwingen over onze eigen verantwoordelijkheid opgeleverd.
Maar nu is gebleken dat die veel verder gaat dan de kwestie van verantwoordelijkheid voor het starten van oorlogen waaruit dan later radicale groepen te voorschijn komen die weer terreuraanslagen plegen.
Gisteren is bekend geworden dat minister Koenders niet alleen wapens gaat leveren aan de Koerden die in Syrië en Irak strijden, maar ook voor 10 miljoen ‘niet-dodelijke’ hulpgoederen aan de ‘Syrische oppositie’. ‘Het is geheim wie de oppositiegroepen precies zijn, omdat anders de aanvoer in gevaar komt en het materieel in verkeerde handen komt’, aldus De Telegraaf.
Heel verstandig.
Dat wij verantwoordelijk zijn voor de oorlogen in het Midden Oosten en Noord-Afrika hoeft hier niet te worden herhaald. Dat wij direct bijdragen aan het ontstaan en het groeien van radicale, uiterst gewelddadige groepen zoals al-Qaeda en ISIS evenmin.
Dit laatste is nog eens ten overvloede betoogd in een stuk van de onvermoeibare John Pilger waarin hij de vergelijking maakt tussen al-Qaeda, ISIS en Pol Pot in Cambodja. Allemaal aanvankelijk onbeduidende groepjes maar dankzij maximaal geweld ertegen uitgegroeid tot een machtsfactor. De beestachtige Amerikaanse bombardementen op Cambodja van 1969 tot ’73, het equivalent van vijf Hirosjima-bommen, creëerden een maanlandschap waarin de overlevenden verdwaasd ronddwaalden, eenvoudig te rekruteren voor de Rode Khmer van Pol Pot. Zo kwam die aan een leger waarmee een ultra-maoïstische collectivisatiepolitiek werd ingezet die op een bloedbad uitdraaide.
Met al-Qaeda is iets dergelijks gebeurd—dat was een netwerk van rekruteringsbureaus waar vrijwilligers voor de strijd tegen het pro-Sovjet-regime in Kaboel zich konden aanmelden. Nadat het in de nasleep van 9/11 (19 daders) was uitgeroepen als doelwit van de ‘Oorlog tegen de Terreur’, werd het een internationale macht die inmiddels door ISIS is overvleugeld. Ook daar dezelfde geschiedenis, klein begonnen, en nu is ‘de beschaving’ in gevaar.
We worden rond de klok afgeluisterd, elke e-mail wordt geregistreerd. En dan worden ook nog eens waarschuwingen doorgegeven door mensen die het weten kunnen: volgens de Washington Post had Irak gewaarschuwd voor een aanval op Frankrijk omdat ze al-Baghdadi, de ‘kalief’ van ISIS, afluisteren. Maar de Franse regering heeft de details van deze informatie volgens de krant nog niet openbaar gemaakt, laat staan waarom ze er niet naar gehandeld hebben.
Toch hoeft, in tegenstelling tot de aanslag op Charlie Hebdo begin dit jaar, ditmaal niet aan de authenticiteit van de aanslagplegers te worden getwijfeld.
Maar wij gaan door met het financieren van de oorlog in Syrië, en wel de kant waarin ISIS, gevolgd door al-Qaeda/al-Noesra en een aantal andere jhadistenformaties de hoofdmacht vormen.
De zogenaamde ‘gematigde oppositie’ heeft al geruime tijd geleden haar wapens bij deze veel sterkere legers ingeleverd, en bestaat misschien uit afvallige groepen burgers die op een conferentie in Istanboel of Genève kunnen verschijnen, maar niet op het slagveld (in ieder geval niet zonder toestemming van de jihadisten).
Het leveren van materieel aan wie dan ook in Syrische oppositie (‘Het is geheim wie de oppositiegroepen precies zijn, omdat anders de aanvoer in gevaar komt en het materieel in verkeerde handen komt’, je zou er om lachen als het niet zo droevig was) is levering aan die elementen in de gewapende opstand die het slagveld beheersen.
Het kan zijn dat op dit moment ISIS in het defensief wordt gedrongen door de steun van Moskou aan Assad. Moet dat dan het moment zijn om de steun aan de opstand op te voeren?
Eerder klaagden de Amerikanen al dat de Russen niet alleen ISIS, maar ook andere, door het Westen, Saoedi-Arabië, Turkije en Qatar gesteunde groepen bombardeerden. Gisteren werd in de mensenrechtencommissie van de Algemene Vergadering van de VN met 115 tegen 15 en 51 onthoudingen een resolutie van Saoedi-Arabië aangenomen die de inmenging van Iran en niet genoemde ‘andere landen’ in Syrië veroordeelt—je moet maar durven, de mensenrechtencommissie—Saoedi-Arabië!
Ik heb niet kunnen achterhalen wat de Nederlandse vertegenwoordiger heeft gestemd.
Maar met Koenders’ 10 miljoen is het duidelijk aan welke kant we staan.
Kees van der Pijl
Heel verstandig.
Dat wij verantwoordelijk zijn voor de oorlogen in het Midden Oosten en Noord-Afrika hoeft hier niet te worden herhaald. Dat wij direct bijdragen aan het ontstaan en het groeien van radicale, uiterst gewelddadige groepen zoals al-Qaeda en ISIS evenmin.
Dit laatste is nog eens ten overvloede betoogd in een stuk van de onvermoeibare John Pilger waarin hij de vergelijking maakt tussen al-Qaeda, ISIS en Pol Pot in Cambodja. Allemaal aanvankelijk onbeduidende groepjes maar dankzij maximaal geweld ertegen uitgegroeid tot een machtsfactor. De beestachtige Amerikaanse bombardementen op Cambodja van 1969 tot ’73, het equivalent van vijf Hirosjima-bommen, creëerden een maanlandschap waarin de overlevenden verdwaasd ronddwaalden, eenvoudig te rekruteren voor de Rode Khmer van Pol Pot. Zo kwam die aan een leger waarmee een ultra-maoïstische collectivisatiepolitiek werd ingezet die op een bloedbad uitdraaide.
Met al-Qaeda is iets dergelijks gebeurd—dat was een netwerk van rekruteringsbureaus waar vrijwilligers voor de strijd tegen het pro-Sovjet-regime in Kaboel zich konden aanmelden. Nadat het in de nasleep van 9/11 (19 daders) was uitgeroepen als doelwit van de ‘Oorlog tegen de Terreur’, werd het een internationale macht die inmiddels door ISIS is overvleugeld. Ook daar dezelfde geschiedenis, klein begonnen, en nu is ‘de beschaving’ in gevaar.
We worden rond de klok afgeluisterd, elke e-mail wordt geregistreerd. En dan worden ook nog eens waarschuwingen doorgegeven door mensen die het weten kunnen: volgens de Washington Post had Irak gewaarschuwd voor een aanval op Frankrijk omdat ze al-Baghdadi, de ‘kalief’ van ISIS, afluisteren. Maar de Franse regering heeft de details van deze informatie volgens de krant nog niet openbaar gemaakt, laat staan waarom ze er niet naar gehandeld hebben.
Toch hoeft, in tegenstelling tot de aanslag op Charlie Hebdo begin dit jaar, ditmaal niet aan de authenticiteit van de aanslagplegers te worden getwijfeld.
Maar wij gaan door met het financieren van de oorlog in Syrië, en wel de kant waarin ISIS, gevolgd door al-Qaeda/al-Noesra en een aantal andere jhadistenformaties de hoofdmacht vormen.
De zogenaamde ‘gematigde oppositie’ heeft al geruime tijd geleden haar wapens bij deze veel sterkere legers ingeleverd, en bestaat misschien uit afvallige groepen burgers die op een conferentie in Istanboel of Genève kunnen verschijnen, maar niet op het slagveld (in ieder geval niet zonder toestemming van de jihadisten).
Het leveren van materieel aan wie dan ook in Syrische oppositie (‘Het is geheim wie de oppositiegroepen precies zijn, omdat anders de aanvoer in gevaar komt en het materieel in verkeerde handen komt’, je zou er om lachen als het niet zo droevig was) is levering aan die elementen in de gewapende opstand die het slagveld beheersen.
Het kan zijn dat op dit moment ISIS in het defensief wordt gedrongen door de steun van Moskou aan Assad. Moet dat dan het moment zijn om de steun aan de opstand op te voeren?
Eerder klaagden de Amerikanen al dat de Russen niet alleen ISIS, maar ook andere, door het Westen, Saoedi-Arabië, Turkije en Qatar gesteunde groepen bombardeerden. Gisteren werd in de mensenrechtencommissie van de Algemene Vergadering van de VN met 115 tegen 15 en 51 onthoudingen een resolutie van Saoedi-Arabië aangenomen die de inmenging van Iran en niet genoemde ‘andere landen’ in Syrië veroordeelt—je moet maar durven, de mensenrechtencommissie—Saoedi-Arabië!
Ik heb niet kunnen achterhalen wat de Nederlandse vertegenwoordiger heeft gestemd.
Maar met Koenders’ 10 miljoen is het duidelijk aan welke kant we staan.
Kees van der Pijl
We zitten al jaren fout. En de vraag is waar het zo langzamerhand heen zal gaan, want in vrijheid leven, dat doen wij allang niet meer.
BeantwoordenVerwijderen