Eerste foto's vanuit de bus naar Volkel en Brussel

Een goed gevulde bus met rechts voorin SP Tweede Kamerlid Sadet Karabulut die in de bus te horen kreeg dat haar motie over wapenleveranties aan Saoedi-Arabië in haar afwezigheid door de Kamer is aangenomen.

Onderweg een korte actie bij de hoofdpoort van Volkel, waar Amerikaanse kernwapens zijn gestationeerd,

 Een wit spandoek valt wel op in de bonte stoet die door Brussel trok..

En behalve politie was er ook het een en ander aan militairen aanwezig,

Met raketten kroont Trump zichzelf keizer

Misschien omdat velen kennis hebben genomen van de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog en waarschijnlijk vanwege de poging van de nazi's om een heel volk uit te roeien door het gebruik van gaskamers, kan de bevolking in het westen niet meer geschokt raken dan door daden van chemische oorlogsvoering. En natuurlijk, beelden van mensen die slachtoffer zijn geworden van een gasaanval zijn gruwelijk en doen een onmiddellijke woede tegen de daders ontsteken. Op die manier kon een onverwachte actie van president Trump – het afvuren van Tomahawk kruisrakketten als straf voor de vermeende gasaanval van de Syrische president Bashar al-Assad op Khan Sheikhoun - rekenen op brede instemming.

Waarschijnlijk was een dergelijke actie ook wel noodzakelijk. De eerste 100 dagen van het presidentschap zouden traditioneel minstens één daad moeten laten zien dat het land - en de mensen daarbuiten – zou verbazen. Omdat niemand verwachtte dat Trump militaire vergelding zou aanwenden om Assad en zijn Russische ondersteuners een bericht te sturen, bleek de aanval bij de belangrijkste doelgroepen maximaal effect te sorteren. Toen Obama's “rode lijn” werd doorkruist door de gasaanval van Ghouta in 2013, volgden geen bestraffende acties. Trump liet zien dat hij een president is die niet met zich zou laten sollen. Zelfs niet door de Russen.

Brief aan de leden van de Vaste Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken inzake de NAVO-top in Warschau

Oorlog is geen Oplossing schreef vandaag onderstaande brief aan de leden van de Tweede Kamer:

Een krappe week voor de uiterst belangrijke NAVO-top van a.s. weekend in Warschau stuurde de regering u de Kamerbrief met de Nederlandse inzet. Met het oog op het debat dat u morgenmiddag hierover met de regering zult hebben, willen we als Oorlog is geen Oplossing de volgende aandachtspunten met u delen:

Nucleaire oorlog in Europa?

William J. Perry, de voormalige Amerikaanse minister van defensie (1994-7) en een specialist op het gebied van nucleaire wapens, schreef in zijn boek “My Journey at the Nuclear Brink” (2015) dat “de gevaren van een nucleaire catastrofe (nu) groter (zijn) dan gedurende de Koude Oorlog en de meeste mensen zijn zich volstrekt niet bewust van dit gevaar”. Hij wijst onder andere op het ontrafelen van het web van vertrouwenwekkende maatregelen en verdragen tussen Rusland en de NAVO. Zijn visie wordt volledig onderschreven door de huidige gouverneur van Californië (http://www.nybooks.com/articles/2016/07/14/a-stark-nuclear-warning/).

Met het neerschieten van een Russische jachtbommenwerpen bij de Syrisch-Turkse grens door NAVO lid Turkije zaten we dicht bij een militaire confrontatie tussen Rusland en de NAVO (NAVO-chef Stoltenberg sprak onmiddellijk zijn solidariteit met Turkije uit). Het aantal incidenten tussen Russische en NAVO-vliegtuigen neemt snel toe. 

Kernwapens de wereld uit? Niet als het aan de VS ligt

Bij het bezoek van Obama aan de gedenkplek voor het atoombombardement op Hirosjima werd alom uitgekeken naar wat hij zeggen zou. Zou hij zijn excuses aanbieden? 

Excuses zijn immers een moderne vorm van politiek bedrijven die niets kost. Bill Clinton heeft bv. zijn excuses aangeboden voor het opgengooien van Haïti voor Amerikaanse rijst waardoor lokale rijstboeren er op grote schaal mee ophielden en werkloos naar Port-au-Prince trokken. In Nederland bieden we excuses aan voor de slavernij, misschien voor de politionele acties in Indonesië, en ga zo maar door. Er verandert niets waar je komt wel heel sympathiek op de foto.

In de Nederlandse media kreeg Obama echter al steun voor een waardig maar verder nietszeggend bezoek. Hier werd nog eens herhaald dat het bombardement miljoenen levens redde doordat er geen invasie van het Japanse eilandenrijk nodig was.

Zo zijn we weer terug bij af. De miljoenen waren misschien voor de Amerikaanse legertop een overweging, hoewel bekend is dat de Japanners zich so wie so al wilden overgeven alleen was er nog onenigheid over het aanblijven van de Keizer.