Op een moment dat steeds meer mensen beginnen in te zien dat de Israëlische bezettingspolitiek al veel te lang getolereerd is, maakt het college van B & W van Amsterdam bekend een stedenband met Tel Aviv aan te gaan (en als doekje voor het bloeden, ook met Ramallah, in wat er over is van ‘de Palestijnse gebieden’ in de bezette westelijke Jordaanoever). Over twee jaar zal de bezetting het jubileum van de halve eeuw passeren—en dan praten we alleen over die van na de Zesdaagse Oorlog van 1967, niet de gewelddadige verdrijving in 1948 uit het oorspronkelijke Palestina om de staat Israël te vestigen. Vooruitlopend op de feestelijke herdenkingen, die ongetwijfeld een overvloed aan beelden zoals hieronder zullen opleveren, dus nu het gebaar van Amsterdam. Proficiat!
Honderden resoluties van de VN, zowel in de Veiligheidsraad, de Algemene Vergadering, als afzonderlijke commissies zoals die voor de mensenrechten, hebben niet geleid tot een wijziging van de status-quo, want er is een trouwe bondgenoot die hoewel bijna alleen overgebleven, de Joodse staat met wapens en veto’s blijft steunen—de Verenigde Staten. Maar af en toe komen daar weer oude en nieuwe vrienden bij, en nu is dat de hoofdstad. Op de dag dat bekend wordt dat het vermoorden van vier kinderen door Israëlische soldaten op het strand van Gaza niet verder vervolgd zal worden, komt de stad die ‘Heldhaftig Vastberaden Barmhartig’ in haar wapen voert, met dit misplaatste gebaar. Ramallah zal overigens niet met dezelfde warmte omarmd worden, want in tegenstelling tot Tel Aviv is daar geen levendige ‘gay scene’, en dat lijkt tegenwoordig wel het voornaamste criterium voor oordeelsvorming in de politiek.
Dat VVD en D’66 dit soort gestes ondernemen hoeft niet te verbazen, maar van de SP hadden we toch iets anders mogen verwachten. Net als op het vlak van de sociale politiek worden ook hier echter de principes geofferd aan de ambitie om te mogen meebesturen.
De woordkeus bij het besluit onthult veel over hoe dat schipperen in zijn werk gaat. SP-fractievoorzitter Daniël Peters wil van de burgemeester de toezegging dat ‘Amsterdam geen zaken gaat doen met bedrijven die actief zijn in de nederzettingen’, maar hoe hard die eis is (en wat is het voor een eis) blijkt wel uit de toevoeging dat hij ‘vermoedt dat zijn fractie toch “schoorvoetend” zal instemmen met het voorstel’.
Ruim een jaar geleden keerde Peters’ voorganger, nu wethouder Laurens Ivens, zich nog tegen de band met een stad in ‘een land dat structureel internationale afspraken schendt’ (citaten uit het Parool van 13 juni jl.).
Nog afgezien van het feit dat het hier niet gaat om ‘schenden van afspraken’, maar om schending van het volkenrecht, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, laat het aangaan van de stedenband met Tel Aviv nog eens ten overvloede zien dat in het pluche van de ‘bestuursverantwoordelijkheid’ ook de laatste standpunten wegzakken.
Kees van der Pijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten