De NAVO als kwaadaardig gezwel (1)

Na de verkiezing van Trump is in Europa een ware paniek uitgebroken onder de NAVO-lidstaten, nu de nieuwe man naar het zich laat aanzien de nieuwe Koude Oorlog tegen Rusland geen goed idee vindt. 

Eerst hebben de EU-landen zich laten opporren om de door Obama ingestelde sancties tegen Rusland te volgen, en daar hadden ze eind 2015 al tegen de $ 60 miljard schade door geleden; om vervolgens signalen van de regie in Washington te krijgen dat het allemaal anders moet. 

Misschien wordt de bizarre situatie wel het best uitgebeeld door het gigantische, op 1 miljard euro begrote nieuwe NAVO-hoofdkwartier bij Brussel. Nog omringd door bouwkranen ziet dit onvoltooide, megalomane project eruit als een kwaadaardig gezwel dat naar alle kanten is uitgezaaid, met lelijke uitlopers die de bodem in lijken te verdwijnen.

Dat kon inderdaad wel eens een treffende uitbeelding van waar de organisatie nu is aanbeland. Een goed moment om nog eens kort samen te vatten waar de NAVO eigenlijk voor staat. 

Oorlog is geen Oplossing roept Tweede Kamer op Trumps toenadering tot Rusland niet te negeren

Precies een week na het bekend worden van de, ook voor ons, onverwachte verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten begint de Tweede Kamer op woensdag 16 november aan de plenaire behandeling van de Defensiebegroting 2017. Met het oog hierop stuurde het Centrum voor Geopolitiek / Oorlog is geen Oplossing een brief aan de Tweede Kamer met onderstaande inhoud.

In het Kamerdebat zullen ongetwijfeld de reacties doorklinken die we de afgelopen dagen al hoorden in kringen van Europese defensiespecialisten in de politiek, de pers of de wetenschap. Op basis van Trumps campagne-uitspraken over de bereidheid om als Verenigde Staten nog langer het leeuwendeel van de Europese verdediging te betalen zolang de Europese NAVO-lidstaten aan hun 2%-norm niet zouden halen, pleiten Atlantisch georiënteerden voor een hogere snelheid waarmee het punt bereikt zou word en dat de Europese landen wčl aan Trumps voorwaarde voldoen terwijl Europees georiënteerden Trumps uitspraken aanhalen om met meer voortvarendheid werk te maken van de Europese militaire samenwerking en "de eigen broek op te houden". Dit laatste zal ongetwijfeld ook gepaard gaan aan een pleidooi om de Europese defensiebudgetten te verhogen.

Het ‘Trump-moment’ in de schuivende internationale verhoudingen

In de beginselverklaring van OorlogIsGeenOplossing.nl uit 2013 is de stelling dat het Westen economisch terrein verliest en dat probeert te compenseren met de inzet van geweld. Dat geweld bestrijkt een breed scala, van electronische bewaking, inmenging in de politieke ontwikkeling (dus kleurenrevoluties, chantage en moord, staatsgrepen), economische oorlogvoering middels sabotage of sancties, en militair geweld.

Hillary Clinton zou deze koers onverkort voortgezet hebben, maar bij Trump is dat minder zeker.

Is hij dan de belichaming van een moment in de historische ontwikkeling waar het Westen onder Amerikaanse leiding de poging om de neergang met geweld te compenseren, opgeeft? Mijn stelling zou zijn dat àls dit zo is, met de nadruk op ‘als’, de autoritaire, populistische kant van Trump alleen nog maar meer betekenis krijgt.

De 'opstand der horden' gaat verder. Na de Brexit, Trump

Met de overwinning van Donald Trump in de Amerikaanse presidentsverkiezingen is een nieuwe fase ingegaan van de 'opstand der horden' (term van de Spaanse conservatief Ortega y Gasset uit 1930). Het is een opstand tegen de mondialisering van de economie waarmee het kapitaal een eind heeft gemaakt aan de sociale bescherming door de staat, en een open wereldmarkt heeft willen creëren. 
Daarin stroomt het geld naar waar het 't meest opbrengt, en stromen de mensen naar plekken waar hun arbeidskracht concurrerend is. Dat laatste ervaren degenen die nog denken of hopen dat ze beschermd zullen worden (tegen ontslag, bij ziekte of ouderdom) als een bedreiging.
In de VS was de Democratische partij lang (d.w.z. vanaf de jaren dertig) de partij die samen met de vakbonden deze bescherming leverde, zij het altijd in combinatie met een imperialistische politiek. Onder Bill Clinton liet de partij het eerste, de sociale bescherming, los en sindsdien is het bergafwaarts gegaan voor de Democraten.

(tabel van Jonathan Webber)

PERSBERICHT - Centrum voor Geopolitiek roept Kamer op om door non-ratificatie aan te sturen op nieuwe onderhandelingen over Oekraïne

Aan de vooravond van het Kamerdebat over de uitslag van het Oekraïne-referendum heeft het Centrum voor Geopolitiek, dat voorafgaand aan het referendum van 6 april jl. onder de noemer “Oorlog is geen Oplossing” een campagne tegen het Associatieverdrag voerde, zich met een brief tot de Tweede Kamer gewend met de oproep om de uitslag serieus te nemen, het verdrag niet te ratificeren en dit niet als geopolitiek risico te zien, maar juist als “gouden kans” om de ontwikkeling van de nieuwe Koude Oorlog te vertragen of zelfs om te buigen.

Met betrekking tot het voorstel dat de regering vorige week naar de Kamer stuurde om aan te sturen op een aanvullend besluit van de Europese staats- en regeringsleiders dat tegemoet komt aan de voornaamste zorgen die tijdens het referendumdebat genoemd werden en dat dan in zou moeten houden “dat er geen sprake is van een collectieve veiligheidsgarantie voor Oekraïne en dat de Associatieovereenkomst de Lidstaten geen verplichting tot militaire samenwerking oplegt” merkt het Centrum voor Geopolitiek op dat een dergelijk voorstel op geen enkele manier de zorgen op dit punt wegneemt waarop juist door dit centrum expliciet een goed-geïnformeerde en inhoudelijke campagne op werd gevoerd.

Het Westen kan maar niet stoppen met het afzetten van regeringen

Al enige tijd is de Verenigde Staten doende om de zogenaamde campagne tegen de Islamitische Staat om te zetten in een campagne om zelf vaste voet in de Syrische burgeroorlog te krijgen. Nadat Rusland, Iran en Hezbollah Assad te hulp zijn gekomen—mogelijk niet zozeer om het staatshoofd te redden als wel de staat zelf—is het Westen onder leiding van de VS op het verkeerde been gezet, en moest het in Syrië zijn toevlucht nemen tot verraderlijke acties die dan weer als vergissingen werden verkocht. 

Dit betreft natuurlijk op de eerste plaats de langdurige luchtaanval op Deir Ezzor, ten zuidoosten van Raqqa aan de Euphraat, half september. Men zal zich herinneren dat daarmee een eind werd gemaakt aan het staakt het vuren dat door de VS en Rusland was overeengekomen. Deir Ezzor viel in handen van ISIS door deze duidelijk in overleg met de terroristische organisatie gepleegde aanval, waarbij de hardliners in het Pentagon duidelijk maakten geen fiducie te hebben in de overeenkomst van Kerry met Lavrov. Terwijl de Russen probeerden de urenlange aanval te onderbreken door op te bellen, werd de telefoon niet opgenomen 'omdat men geen telefonische boodschappen verwachtte'. Dit was natuurlijk volstrekt gelogen, het was een vooropgezette tactiek om ervoor te zorgen dat de rebellen een steunpunt konden veroveren op het regeringsleger zodat vervolgens de aanval op Raqqa kon worden ingezet.