De NRC schrijft in een redactioneel commentaar een paar dagen geleden dat ‘Poetin geen kant meer op kan’. Behalve dan, richting China (1.2 miljard inwoners), India (ruim een miljard), Iran en ga zo maar door. Het provincialisme van deze krant is adembenemend. Maar in het Europese peloton dat achter de VS aanhobbelt, zitten wij dan ook voorin. Want zelfs binnen de NAVO zijn er nu landen die zich niet langer aan de Amerikaanse kar laten binden. Niet dat ik Turkije onder de huidige regering als voorbeeld zou willen geven, maar dat Poetin ‘geen kant meer op kan’ gaat zelfs hier niet op.
Het zegt toch wel iets over de tanende Westerse macht en invloed dat noch de VS, noch de EU Ankara hebben overtuigd dat ze de sancties tegen Rusland moeten ondersteunen. Een bezoek van de nieuwe Europese buitenlandvertegenwoordiger Federica Mogherini aan de Turkse hoofdstad mocht niet baten.
In India is evenmin interesse om aan de sanctie mee te doen. Al enige tijd volg ik de commentaren van M. Bhadrakumar, een Indiase voormalig ambassadeur die de zaken beziet vanuit het perspectief van een land dat gedurende de hele Koude Oorlog een informeel bondgenootschap met de Sovjet-Unie in stand hield tegen zijn regionale rivaal China.
Het Westen heeft in Oekraïne een Pyrrhus-overwinning behaald, aldus Bhadrakumar. Zeker, het heeft Janoekowitsj weten te wippen nadat hij het associatieakkoord met de EU op het laatst weigerde te tekenen. Maar de nieuwe ploeg die in Kiev is geïnstalleerd heeft het akkoord weliswaar alsnog getekend maar Oekraïne is in de chaos gestort en het akkoord kan niet worden uitgevoerd. Rusland heeft zo’n $33 miljard in de Oekraïense economie gestoken, maar het Westen, dat wel bereid was de gekozen regering te helpen verjagen, is verder niet met geld over de brug gekomen want het weet dat het om een bodemloze put gaat. Enkele dagen terug, op 10 december, mocht ik nog op radiostation BNR uitleggen waarom Oekraïne praktisch failliet is.
In zijn ‘State of the Union’ heeft Poetin vorige week laten horen dat hij de Westerse politiek om Rusland uiteen te laten vallen, zoals dat met Joegoslavië is gebeurd, niet langer in diplomatieke termen over ‘onze partners’ enz. wil verhullen. Hij sprak zonder enige terughouding over hoe Westerse inlichtingendiensten actief zijn geweest in Tsjetsjenië en nu in Oekraïne, en waarschuwde dat Rusland zich zal wapenen tegen de Amerikaanse antiraketsystemen die worden opgesteld in Oost-Europa (toen Rusland nog niet als ‘dreiging’ was geïdentificeerd waren deze systemen zogenaamd nog gericht tegen Iran en Noord-Korea).
Rusland, aldus Bhadrakumar, is door zijn kernwapenarsenaal, zetel in de VN-veiligheidsraad en wereldwijde aanzien als cultuurcentrum, het enige werkelijke obstakel dat een Amerikaanse wereldheerschappij in de weg staat en de Russen zijn zich daar van bewust. Ze weten ook dat de VS het aanzien verliezen dat ze ooit genoten, en de landen in het Midden Oosten laten zien dat Washington zelfs met kleine staten zoals Jemen rekening moet houden. De Aziatische strategie van Obama is een mislukking geworden, Latijns Amerika is grotendeels aan de Amerikaanse invloed ontsnapt.
De grootste verliezer in dit alles is Europa dat zich zonder reserve voor de Amerikaanse kar heeft laten spannen, aldus Bhadrakumar. Wat is er over van de rol die Europa in de wereld heeft gespeeld nu het de sancties tegen Moskou zonder reserves heeft onderschreven?
Er is al een revolte uitgebroken nu de Middeneuropese landen erachter komen wat de sancties voor hen betekenen als de temperatuur verder daalt. Wat er van Oekraïne over zal blijven als land, is volstrekt onduidelijk, schrijft de Indiase diplomaat. Midden- en Oost-Europa verliezen hun meest voor de hand liggende handels- en grondstofpartner in het oosten als de sanctiepolitiek voortduurt. Tot zover Bhadrakumar.
Dezer dagen raast een oproer tegen de gemilitariseerde, racistische politie door alle grote steden van de VS, en hoe triest de aanleiding daarvoor ook is, misschien dat dat de regering in Washington er eindelijk toe kan brengen, de prioriteit te verleggen van het destabiliseren van andere landen naar het stabiliseren van de situatie in Amerika zelf.
Kees van der Pijl
Het Westen heeft in Oekraïne een Pyrrhus-overwinning behaald, aldus Bhadrakumar. Zeker, het heeft Janoekowitsj weten te wippen nadat hij het associatieakkoord met de EU op het laatst weigerde te tekenen. Maar de nieuwe ploeg die in Kiev is geïnstalleerd heeft het akkoord weliswaar alsnog getekend maar Oekraïne is in de chaos gestort en het akkoord kan niet worden uitgevoerd. Rusland heeft zo’n $33 miljard in de Oekraïense economie gestoken, maar het Westen, dat wel bereid was de gekozen regering te helpen verjagen, is verder niet met geld over de brug gekomen want het weet dat het om een bodemloze put gaat. Enkele dagen terug, op 10 december, mocht ik nog op radiostation BNR uitleggen waarom Oekraïne praktisch failliet is.
In zijn ‘State of the Union’ heeft Poetin vorige week laten horen dat hij de Westerse politiek om Rusland uiteen te laten vallen, zoals dat met Joegoslavië is gebeurd, niet langer in diplomatieke termen over ‘onze partners’ enz. wil verhullen. Hij sprak zonder enige terughouding over hoe Westerse inlichtingendiensten actief zijn geweest in Tsjetsjenië en nu in Oekraïne, en waarschuwde dat Rusland zich zal wapenen tegen de Amerikaanse antiraketsystemen die worden opgesteld in Oost-Europa (toen Rusland nog niet als ‘dreiging’ was geïdentificeerd waren deze systemen zogenaamd nog gericht tegen Iran en Noord-Korea).
Rusland, aldus Bhadrakumar, is door zijn kernwapenarsenaal, zetel in de VN-veiligheidsraad en wereldwijde aanzien als cultuurcentrum, het enige werkelijke obstakel dat een Amerikaanse wereldheerschappij in de weg staat en de Russen zijn zich daar van bewust. Ze weten ook dat de VS het aanzien verliezen dat ze ooit genoten, en de landen in het Midden Oosten laten zien dat Washington zelfs met kleine staten zoals Jemen rekening moet houden. De Aziatische strategie van Obama is een mislukking geworden, Latijns Amerika is grotendeels aan de Amerikaanse invloed ontsnapt.
De grootste verliezer in dit alles is Europa dat zich zonder reserve voor de Amerikaanse kar heeft laten spannen, aldus Bhadrakumar. Wat is er over van de rol die Europa in de wereld heeft gespeeld nu het de sancties tegen Moskou zonder reserves heeft onderschreven?
Er is al een revolte uitgebroken nu de Middeneuropese landen erachter komen wat de sancties voor hen betekenen als de temperatuur verder daalt. Wat er van Oekraïne over zal blijven als land, is volstrekt onduidelijk, schrijft de Indiase diplomaat. Midden- en Oost-Europa verliezen hun meest voor de hand liggende handels- en grondstofpartner in het oosten als de sanctiepolitiek voortduurt. Tot zover Bhadrakumar.
Dezer dagen raast een oproer tegen de gemilitariseerde, racistische politie door alle grote steden van de VS, en hoe triest de aanleiding daarvoor ook is, misschien dat dat de regering in Washington er eindelijk toe kan brengen, de prioriteit te verleggen van het destabiliseren van andere landen naar het stabiliseren van de situatie in Amerika zelf.
Kees van der Pijl
Voor lezers van Krapuul heb ik een link naar je blog gegeven: http://www.krapuul.nl/overig/nieuws/842102/poetin-kan-geen-kant-meer-op-behalve-china-india-iran-enz/.
BeantwoordenVerwijderen