Een van de zaken die mij lange tijd hoofdbrekens heeft bezorgd is de vraag waarom in een aantal in het duister gehulde, omstreden gewelddaden zoals het neerschieten van vlucht KAL007 door een Sovjet-straaljager in september 1983, de Russen niet veel feller van zich afbeten. Waarom werd het aan populaire media (bij ons bv. Nieuwe Revu) overgelaten om uit de doeken te doen dat de Amerikanen al langere tijd de Sovjet-defensie aan het testen waren om de locatie van hun radarsystemen in kaart te brengen, en dat ze daartoe mogelijk een Koreaanse piloot bereid hadden gevonden om ook eens een gokje te wagen? Hetzelfde geldt voor MH17, waarvan Moskou de schuld in de schoenen geschoven krijgt.
Waarom bijten de Russen niet van zich af? Of hebben ze echt iets op hun kerfstok?
Enkele dagen geleden komt er opeens een bericht op Russia Today waarin gemeld wordt dat een Oekraïense anonieme bron tegenover de krant Komsomolskaya Pravda heeft verklaard getuige te zijn geweest van het opstijgen van drie straaljagers van het vliegveld van Dnepropetrovsk, op de fatale 17de juli, de dag van het neerhalen van MH17. Bij terugkeer was de piloot van een van de toestellen, ene Vladislav Volosjin, helemaal van streek uit zijn toestel gekomen omdat er een vergissing was begaan, enz.
Dit bevestigt de eerste lezing van de Russische militaire top direct na de ramp, nl. dat er een Su-25 straaljager op enkele kilometers van MH17 was gesignaleerd. Die was zowel door Russische militaire radar als door de civiele verkeersleiding van vliegveld Rostov waargenomen, en zoals in een eerder aangehaalde BBC-rapportage, door getuigen op de grond. (Ik wilde hier een link naar die rapportage maken, die door de BBC zelf van het web was gehaald maar op YouTube ‘in veiligheid’ was gebracht, maar nu blijkt dat deze belangrijke informatie ook daar is verdwenen).
Maar goed. Dit bericht en het feit dat het opeens ‘uit de lucht komt vallen’ en dan nog wel via Komsomolskaya Pravda, een populaire schandaalkrant die banden heeft met Gazprom, hebben me op een heel ander idee gebracht, en wel het volgende.
Stel nu eens, wat hoe dan ook het meest waarschijnlijk is, dat zowel Washington als Moskou precies weten hoe MH17 is neergehaald. De strijd in Oekraïne is tenslotte ook een oorlog tussen die twee, waarbij het Westen probeert nog meer terrein op Rusland te veroveren en ‘Poetin’ ten val te brengen.
De oligarchen die de Russische economie controleren willen echter de banden met het Westen niet verbreken, integendeel, en hetzelfde geldt voor de grote staatsbedrijven. Gazprom heeft alleen al 36 BVs en stichtingen in belastingparadijs Nederland. De Russische staat is uiteraard nauw verweven met de staatssector (Gazprom, Rosneft enz.) en Poetin moet de oligarchen niet van zich vervreemden.
Dus lichten de Russen alleen een tipje van de sluier op als zij zich nog verder bedreigd voelen.
Het parlement van Kiev heeft enkele dagen vergaderd over een wet die een einde maakt aan de neutrale status van het land, in ieder geval van het deel onder de controle van het regime. Die wet is nu aangenomen en ook al zal de NAVO Kiev niet toelaten, voor Moskou is dit een stap in de verkeerde richting. Is het bericht in de Komsomolskaya Pravda een waarschuwing dat er meer op tafel kan komen?
Indertijd had ik aan de Universiteit van Amsterdam een collega, Dr Cees Wiebes, die dit soort kwesties bestudeerde en die internationale faam heeft verworven met o.a. een in vele talen vertaalde studie (samen met Gerard Aalders) over de dubbelrol van de Zweedse familie Wallenberg in de oorlog. Het meest recent heeft Wiebes Deel 5 van de officiële Nederlandse rapportage over Srebrenica geschreven, over de rol van inlichtingendiensten in de aanloop naar het drama. In dat lijvige boekwerk wordt alle denkbare informatie over Srebrenica boven water gehaald, een onthutsend verslag. De waarheid en niets minder dan dat.
Als groot specialist op dit gebied had Wiebes in 1983-’84 ook informatie over de KAL 007 die duidelijk maakte dat de officiële lezing van een koelbloedige moord op 269 burgerpassagiers niet klopte. De Sovjet-autoriteiten lieten echter, afgezien van een persconferentie van een hoge militair, Ogarkov, weinig van zich horen. Ogarkov onthulde dat de Amerikanen de radarverdediging aan het testen waren, maar werd later op een zijspoor gerangeerd.
Is het soms zo, toen met KAL007 en nu met MH17, dat het een grote vergissing is om aan te nemen dat regeringen net zo gedreven worden door de zoektocht naar de waarheid als onderzoeksjournalisten en wetenschappelijke onderzoekers? En dat ze in werkelijkheid met een ander bedrijf bezig zijn, nl. politiek, en dus ook pogingen om tot een vergelijk te komen, en dat daaraan de waarheid ondergeschikt wordt gemaakt? Dat zou ook begrijpelijk maken waarom, zoals ik van mijn Oekraïense bron hoor en al eerder gelezen heb, Porosjenko en Poetin mogelijk onder één hoedje spelen, en waarom de Amerikaanse satellieten ‘niets gezien hebben’. Want wat is er mooier voor de NAVO dan dat de wereld gelooft in wat de media ons hier voorschotelen… Het was ‘Poetin’! En vervolgens heeft Moskou ook weer redenen om zich in te houden. Dus we staan er echt alleen voor.
Kees van der Pijl
Enkele dagen geleden komt er opeens een bericht op Russia Today waarin gemeld wordt dat een Oekraïense anonieme bron tegenover de krant Komsomolskaya Pravda heeft verklaard getuige te zijn geweest van het opstijgen van drie straaljagers van het vliegveld van Dnepropetrovsk, op de fatale 17de juli, de dag van het neerhalen van MH17. Bij terugkeer was de piloot van een van de toestellen, ene Vladislav Volosjin, helemaal van streek uit zijn toestel gekomen omdat er een vergissing was begaan, enz.
Dit bevestigt de eerste lezing van de Russische militaire top direct na de ramp, nl. dat er een Su-25 straaljager op enkele kilometers van MH17 was gesignaleerd. Die was zowel door Russische militaire radar als door de civiele verkeersleiding van vliegveld Rostov waargenomen, en zoals in een eerder aangehaalde BBC-rapportage, door getuigen op de grond. (Ik wilde hier een link naar die rapportage maken, die door de BBC zelf van het web was gehaald maar op YouTube ‘in veiligheid’ was gebracht, maar nu blijkt dat deze belangrijke informatie ook daar is verdwenen).
Maar goed. Dit bericht en het feit dat het opeens ‘uit de lucht komt vallen’ en dan nog wel via Komsomolskaya Pravda, een populaire schandaalkrant die banden heeft met Gazprom, hebben me op een heel ander idee gebracht, en wel het volgende.
Stel nu eens, wat hoe dan ook het meest waarschijnlijk is, dat zowel Washington als Moskou precies weten hoe MH17 is neergehaald. De strijd in Oekraïne is tenslotte ook een oorlog tussen die twee, waarbij het Westen probeert nog meer terrein op Rusland te veroveren en ‘Poetin’ ten val te brengen.
De oligarchen die de Russische economie controleren willen echter de banden met het Westen niet verbreken, integendeel, en hetzelfde geldt voor de grote staatsbedrijven. Gazprom heeft alleen al 36 BVs en stichtingen in belastingparadijs Nederland. De Russische staat is uiteraard nauw verweven met de staatssector (Gazprom, Rosneft enz.) en Poetin moet de oligarchen niet van zich vervreemden.
Dus lichten de Russen alleen een tipje van de sluier op als zij zich nog verder bedreigd voelen.
Het parlement van Kiev heeft enkele dagen vergaderd over een wet die een einde maakt aan de neutrale status van het land, in ieder geval van het deel onder de controle van het regime. Die wet is nu aangenomen en ook al zal de NAVO Kiev niet toelaten, voor Moskou is dit een stap in de verkeerde richting. Is het bericht in de Komsomolskaya Pravda een waarschuwing dat er meer op tafel kan komen?
Indertijd had ik aan de Universiteit van Amsterdam een collega, Dr Cees Wiebes, die dit soort kwesties bestudeerde en die internationale faam heeft verworven met o.a. een in vele talen vertaalde studie (samen met Gerard Aalders) over de dubbelrol van de Zweedse familie Wallenberg in de oorlog. Het meest recent heeft Wiebes Deel 5 van de officiële Nederlandse rapportage over Srebrenica geschreven, over de rol van inlichtingendiensten in de aanloop naar het drama. In dat lijvige boekwerk wordt alle denkbare informatie over Srebrenica boven water gehaald, een onthutsend verslag. De waarheid en niets minder dan dat.
Als groot specialist op dit gebied had Wiebes in 1983-’84 ook informatie over de KAL 007 die duidelijk maakte dat de officiële lezing van een koelbloedige moord op 269 burgerpassagiers niet klopte. De Sovjet-autoriteiten lieten echter, afgezien van een persconferentie van een hoge militair, Ogarkov, weinig van zich horen. Ogarkov onthulde dat de Amerikanen de radarverdediging aan het testen waren, maar werd later op een zijspoor gerangeerd.
Is het soms zo, toen met KAL007 en nu met MH17, dat het een grote vergissing is om aan te nemen dat regeringen net zo gedreven worden door de zoektocht naar de waarheid als onderzoeksjournalisten en wetenschappelijke onderzoekers? En dat ze in werkelijkheid met een ander bedrijf bezig zijn, nl. politiek, en dus ook pogingen om tot een vergelijk te komen, en dat daaraan de waarheid ondergeschikt wordt gemaakt? Dat zou ook begrijpelijk maken waarom, zoals ik van mijn Oekraïense bron hoor en al eerder gelezen heb, Porosjenko en Poetin mogelijk onder één hoedje spelen, en waarom de Amerikaanse satellieten ‘niets gezien hebben’. Want wat is er mooier voor de NAVO dan dat de wereld gelooft in wat de media ons hier voorschotelen… Het was ‘Poetin’! En vervolgens heeft Moskou ook weer redenen om zich in te houden. Dus we staan er echt alleen voor.
Kees van der Pijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten