Obama en Cuba—een nieuw hoofdstuk?

Na de verkiezingen van november 2014 heeft Barack Obama kennelijk het idee opgegeven om het de Republikeinse partij, die nu in beide huizen van het Congres de meerderheid gaat krijgen, naar de zin te maken. Met nog maar twee jaar te gaan, is hij niet alleen begonnen zijn verkiezingsbelofte van 2008 in te lossen om het gevangenkamp of Guantánamo op Cuba te sluiten. Hij heeft ook de poging opgegeven om de communistische eilandstaat zelf te isoleren. In de jaarlijkse stemming in de Algemene Vergadering van de VN om de boycot van Cuba op te heffen, stemden alleen Israel en het kleine eilandje Palau in de Stille Oceaan nog met de Amerikanen mee. Dankzij de bemiddeling van Paus Fransciscus, zelf Argentijn, kan deze vertoning nu in principe achterwege blijven. 

President John F. Kennedy, die de blokkade oorspronkelijk had ingesteld, werd al vermoord in 1963, maar Fidel Castro overleefde een onwaarschijnlijke reeks aanslagen op zijn leven die onder negen achtereenvolgende presidenten werden georganiseerd samen met Cubaanse ballingen, de maffia en de CIA. En ook al heeft Fidel zichzelf inmiddels uit de actieve politiek teruggetrokken, zijn broer Raúl is nog altijd de onbetwiste heerser op het eiland en kon in die hoedanigheid met Obama spreken. Daarnaast maakte hij de Cubaanse bevolking in een speech duidelijk dat het geen naïeve verwachtingen over grote veranderingen hoeft te hebben.

Wordt MH17 ons 9/11? (3) Zijn regeringen eigenlijk op zoek naar de waarheid?

Een van de zaken die mij lange tijd hoofdbrekens heeft bezorgd is de vraag waarom in een aantal in het duister gehulde, omstreden gewelddaden zoals het neerschieten van vlucht KAL007 door een Sovjet-straaljager in september 1983, de Russen niet veel feller van zich afbeten. Waarom werd het aan populaire media (bij ons bv. Nieuwe Revu) overgelaten om uit de doeken te doen dat de Amerikanen al langere tijd de Sovjet-defensie aan het testen waren om de locatie van hun radarsystemen in kaart te brengen, en dat ze daartoe mogelijk een Koreaanse piloot bereid hadden gevonden om ook eens een gokje te wagen? Hetzelfde geldt voor MH17, waarvan Moskou de schuld in de schoenen geschoven krijgt.

Waarom bijten de Russen niet van zich af? Of hebben ze echt iets op hun kerfstok?

Wordt MH17 ons 9/11? (2) De methode NRC-Handelsblad

Na 9/11 was de NRC een van de kranten die de via persbureaus verspreide doorsneetekeningen van de twee WTC-torens publiceerde teneinde ‘samenzweringstheorieën’ dat de torens opgeblazen waren en niet ‘gesmolten', te weerleggen. Hoe een snel uitgebrande hoeveelheid kerosine (650o Celsius max.) de staalconstructie waar de torens omheen gebouwd waren kon doen verzwakken (langdurige blootstelling nodig aan temperaturen van 1000o Celsius of meer) werd er niet bij verteld. Ook niet waarom nog een derde toren (WTC 7) van dezelfde eigenaar (Larry Silverstein) instortte hoewel er geen vliegtuig ingevlogen was. Het belangrijkste was: geen samenzweringstheorieën! Die methode wordt nu precies zo toegepast met MH17. 

In een artikel over twee pagina’s onder de titel ‘Het was een Boek-raket, maar wie leverde hem?’ opent Karel Knip op 10 december met ‘Dat vlucht MH17 door een Boek-raket is neergehaald, wordt nauwelijks nog betwijfeld. Maar waar kwam de Boek vandaan?’

Zijn in Oekraïne nazi’s aan de macht?

Een van de hete hangijzers in de crisis in Oekraïne is de vraag of de opstand op het Maidanplein is gekaapt door neonazi’s. Over deze kwestie is door de BBC een interessante reportage aangeleverd. Dit is opmerkelijk omdat de BBC over het algemeen zeer partijdig is. Elke keer als zij afwijkt van de officiële koers (bv. in 2003 toen werd onthuld dat het ‘dossier’ over de massavernietigingswapens van Irak bedrog was), wordt er van regeringswege keihard ingegrepen. Je zou dus verwachten dat een BBC-reportage over Oekraïne geen melding maakt van het feit dat nazi’s meestrijden tegen de afvallige provincies in het oosten, maar David Stern, de BBC-journalist, geeft juist bewijzen van het tegendeel. 

Op de foto hierboven, die Stern van Porosjenko’s eigen website heeft gehaald (inmiddels verwijderd), zien we hoe de president een neonazi uit Belarus, Serhiy Korotkykh, op de schouder klopt terwijl hij zijn erkentelijkheid uitspreekt voor diens bijdrage aan ‘de strijd’.

Wordt MH17 ons 9/11?

Doordat ik me lang heb verdiept in het opereren van schaduw-machtsstructuren, meende ik in de ramp van Malaysia Airlines vlucht MH17 in juli 2014 al snel aspecten te herkennen van een operatie met dubbele bodem. Dat dit een gebied is dat ook mensen aantrekt die te snel conclusies trekken, hun vooroordelen te veel laten meespreken, en als er feiten ontbreken, deze er zelf bijverzinnen (of door insinuaties de leemtes opvullen), weet ik maar al te goed. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dan maar de andere kant op moet kijken uit angst om als ‘samenzweringstheoreticus’ in de hoek gezet te worden. Want alles lijkt erop dat de zaak-MH17 veel omtrent de NAVO- en Nederlandse politiek ten aanzien van Rusland zichtbaar maakt. 

Laat ik voorop stellen dat de ramp met MH17 niet iets is waarover iemand zich kan veroorloven onverschillig te zijn. We zijn in zekere zin immers allemaal ‘nabestaanden’ en de beelden van kinderspeelgoed en –leesboekjes gaan mij net zo aan het hart als iemand wiens eigen kind of kleinkind daar de dood heeft gevonden (en dan praat ik nog niet over de 4000+ niet-Nederlandse doden die er in deze strijd al zijn gevallen). Echter, als relatieve buitenstaander, maar ook als iemand die de nodige kilometers heeft gemaakt op dit gebied, voel ik me verplicht om dieper in deze zaak te duiken dan het gemiddelde familielid emotioneel dan wel qua vertrouwdheid met de materie aan zou kunnen. Op de ‘officiële’ media hoeven we niet te rekenen. 

Poetin ‘kan geen kant meer op’—behalve China, India, Iran enz.

De NRC schrijft in een redactioneel commentaar een paar dagen geleden dat ‘Poetin geen kant meer op kan’. Behalve dan, richting China (1.2 miljard inwoners), India (ruim een miljard), Iran en ga zo maar door. Het provincialisme van deze krant is adembenemend. Maar in het Europese peloton dat achter de VS aanhobbelt, zitten wij dan ook voorin. Want zelfs binnen de NAVO zijn er nu landen die zich niet langer aan de Amerikaanse kar laten binden. Niet dat ik Turkije onder de huidige regering als voorbeeld zou willen geven, maar dat Poetin ‘geen kant meer op kan’ gaat zelfs hier niet op.

Het zegt toch wel iets over de tanende Westerse macht en invloed dat noch de VS, noch de EU Ankara hebben overtuigd dat ze de sancties tegen Rusland moeten ondersteunen. Een bezoek van de nieuwe Europese buitenlandvertegenwoordiger Federica Mogherini aan de Turkse hoofdstad mocht niet baten.

Ashton Carter (wordt vervolgd): We gaan er voor, we blazen Korea op

Op sinterklaasavond was ik niet de enige die zijn wenkbrauwen ophaalde over de benoeming van Ashton Carter tot minister van defensie in de VS. Ook Simon Maloy van de website Salon had daar iets over te zeggen al wist hij natuurlijk niets van de volstrekt onbenullige manier waarop de NRC en Het Parool van deze benoeming verslag hadden gedaan. 

Ik haalde eerder de geschriften van Carter aan waarin hij gedetailleerde voorspellingen doet over 9/11; Maloy heeft nog wat verder gespit en gevonden dat de nieuwe minister in 2006 een ingezonden brief (met William Perry) in de Washington Post schreef waarin ze pleitten voor het direct bij de (proef)lancering uit de lucht schieten van een Noordkoreaanse raket. 

Nieuwe chef Pentagon Ashton Carter op Nederlandse redacties ‘onbekend’

De benoeming van Ashton Carter als minister van defensie van de VS volgt op een pijnlijke onderbreking in de vervulling van deze functie. Obama’s eerdere ministers, Robert Gates en Leon Panetta, klaagden achteraf allebei dat ze door het Witte Huis werden gepasseerd. Lezers van de boeken van Jeremy Scahill weten dat Obama en zijn staf zèlf oorlog voeren, via de CIA en de geheime operaties van het Joint Special Operations Command. Daarbij wordt de minister van defensie gepasseerd. 

Nu, aan de vooravond van nieuwe militaire avonturen, is Chuck Hagel opgestapt, en men verwachtte dat Michelle Flournoy, voormalig onderminister van defensie, de eerste vrouwelijke chef van het Pentagon zou worden. Flournoy richtte in 2007 het Center for a New American Security op, volgens de voormalige presidentskandidaat en dito senator Ron Paul een bolwerk van de neoconservatieven in de Democratische Partij, betaald door het militair-industriële complex.

South Stream stopgezet. Economische oorlogvoering in volle gang

Het besluit van de Russische regering om de gaspijplijn onder de Zwarte Zee af te buigen naar Turkije heeft voor enige consternatie gezorgd. De pijplijn, ‘South Stream’, was bedoeld om naar Bulgarije over te steken en dan gas aan zuidoost-Europa (Servië, Hongarije, Oostenrijk) te leveren. Maar Bulgarije werd onder druk gezet om het werk stop te zetten: door de NAVO om militair-strategische redenen en door de altijd gehoorzame EU om juridische redenen. Allemaal onderdeel van de Westerse sanctiepolitiek tegen Rusland.

Dit is oorlogsvoorbereiding, want ‘sancties’, laat daar geen misverstand over bestaan, is economische oorlogvoering.
De sancties tegen Irak waren de opmaat van de invasie van 2003.
De sancties tegen Rusland zijn bedoeld om na het succes in Kiev, ook regime-verandering in Moskou door te voeren.
Maar Rusland is in staat terug te slaan, al betaalt het op dit moment een zware prijs, en verliest het deze fase van de economische oorlog.

Hedge funds nemen regering Oekraïne over

De onlangs gehouden parlementsverkiezingen in Oekraïne, waar de Russisch-sprekende bevolking zich in groten getale afzijdig van gehouden heeft, is bekroond met de vorming van een nieuwe regering-Jatsenjoek. Dat de Russen niet stemden kan worden verklaard uit het feit dat de machthebbers in Kiev oorlog voeren tegen de eigen bevolking in het oosten. Maar ook de Oekraïens-sprekende stemmers zullen toch verbaasd hebben opgekeken dat hun regering sleutelposities heeft gegeven aan een Amerikaanse, een Georgiër en een Litouwer. 

Niet alleen zij, maar ook de buitenlandse strijders die in het oosten tegen de Russische opstand vechten, krijgen de Oekraïense nationaliteit.
Overigens zal per 5 december een nieuwe wapenstilstand ingaan, want Oekraïne is failliet. Maar er is ook nog een andere reden om het conflict met Moskou te beheersen en dat zijn de belangen van de hedge funds aan wie de financieel-economische posities in de nieuwe regering zijn toevertrouwd.