Bijsluiter Rutte komt op geen enkele manier aan bezwaren tegemoet

Vanavond zal de Tweede Kamer met premier Rutte debatteren over de zgn. "bijsluiter" (het "juridisch bindend besluit") bij het Associatieverdrag met Oekraïne dat de Nederlandse regering tijdens de Europese Top van 15 en 16 december jl. wist binnen te halen. Rutte meldde tijdens zijn persconferentie opgetogen dat hiermee “alle Nederlandse punten zijn geadresseerd”. Zo zou in de bijsluiter staan dat het Associatieverdrag “geen collectieve veiligheidsgarantie en geen defensiesamenwerking” zou omvatten.

Onder de noemer “Oorlog is geen Oplossing” heeft het Centrum voor Geopolitiek rond het referendum een inhoudelijke campagne tegen juist deze punten in het verdrag gevoerd en naar onze opvatting komt de bijsluiter in het geheel niet tegemoet aan de toen geuite zorgen en bezwaren. En dat geldt zowel de tekst als de context van de bijsluiter, zo lieten we de Tweede Kamer per brief weten.

Woorden en daden. Hoe de Nederlandse regering de uitkomst van het Oekraïne-referendum verwerkt

Op 15 december jl. werd een bijeenkomst van de Europese Raad (de regeringsleiders van de EU-lidstaten) er door premier Rutte van overtuigd om een appendix aan het slotcommuniqué te hangen betreffende het resultaat van het Nederlandse referednum over het EU Associatieverdrag met Oekraïne op 6 april. Bedoeld om recht te doen aan de twee-derde meerderheid tegen ratificatie van dat verdrag en niettegenstaande de toezegging van de PvdA om de uitkomst als verbindend te beschouwen hoewel het een raadgevend referendum is, is wat Rutte meegebracht heeft een lege huls. 

De daden van het VVD-PvdA-kabinet laten er daarentegen geen enkele twijfel over bestaan hoe het de zorgen van Nederlandse kiezers (ook van diegenen die thuis bleven) interpreteert. Die zorgen betreffen het gevaar dat de anti-Russische regering van het corrupte Oekraïne ons in een grote Europese oorlog kan betrekken. Nu is sinds enkele dagen de militaire opslagbasis Eygelshoven (bij Kerkrade in Zuid-Limburg) opengesteld voor de aankomst van 1600 tanks en pantservoertuigen uit de Verenigde Staten. Zoals altijd, om de commandant van de Nederlandse strijdkrachten, Tom Middendorp te citeren, willen we een duidelijk, niet te missen signaal aan Rusland sturen dat we geen enkele schending van de territoriale integriteit van het NAVO-gebied zullen accepteren!

Kees van der Pijl over de Koude Oorlog in Barcelona

Vandaag leverde Kees van der Pijl een bijdrage aan het Barcelona Initiative for Technological Souvereignty (BITS) symposium over Technological Souvereignty and the Crisis of Capitalism.

De NAVO als kwaadaardig gezwel (1)

Na de verkiezing van Trump is in Europa een ware paniek uitgebroken onder de NAVO-lidstaten, nu de nieuwe man naar het zich laat aanzien de nieuwe Koude Oorlog tegen Rusland geen goed idee vindt. 

Eerst hebben de EU-landen zich laten opporren om de door Obama ingestelde sancties tegen Rusland te volgen, en daar hadden ze eind 2015 al tegen de $ 60 miljard schade door geleden; om vervolgens signalen van de regie in Washington te krijgen dat het allemaal anders moet. 

Misschien wordt de bizarre situatie wel het best uitgebeeld door het gigantische, op 1 miljard euro begrote nieuwe NAVO-hoofdkwartier bij Brussel. Nog omringd door bouwkranen ziet dit onvoltooide, megalomane project eruit als een kwaadaardig gezwel dat naar alle kanten is uitgezaaid, met lelijke uitlopers die de bodem in lijken te verdwijnen.

Dat kon inderdaad wel eens een treffende uitbeelding van waar de organisatie nu is aanbeland. Een goed moment om nog eens kort samen te vatten waar de NAVO eigenlijk voor staat. 

Oorlog is geen Oplossing roept Tweede Kamer op Trumps toenadering tot Rusland niet te negeren

Precies een week na het bekend worden van de, ook voor ons, onverwachte verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten begint de Tweede Kamer op woensdag 16 november aan de plenaire behandeling van de Defensiebegroting 2017. Met het oog hierop stuurde het Centrum voor Geopolitiek / Oorlog is geen Oplossing een brief aan de Tweede Kamer met onderstaande inhoud.

In het Kamerdebat zullen ongetwijfeld de reacties doorklinken die we de afgelopen dagen al hoorden in kringen van Europese defensiespecialisten in de politiek, de pers of de wetenschap. Op basis van Trumps campagne-uitspraken over de bereidheid om als Verenigde Staten nog langer het leeuwendeel van de Europese verdediging te betalen zolang de Europese NAVO-lidstaten aan hun 2%-norm niet zouden halen, pleiten Atlantisch georiënteerden voor een hogere snelheid waarmee het punt bereikt zou word en dat de Europese landen wčl aan Trumps voorwaarde voldoen terwijl Europees georiënteerden Trumps uitspraken aanhalen om met meer voortvarendheid werk te maken van de Europese militaire samenwerking en "de eigen broek op te houden". Dit laatste zal ongetwijfeld ook gepaard gaan aan een pleidooi om de Europese defensiebudgetten te verhogen.

Het ‘Trump-moment’ in de schuivende internationale verhoudingen

In de beginselverklaring van OorlogIsGeenOplossing.nl uit 2013 is de stelling dat het Westen economisch terrein verliest en dat probeert te compenseren met de inzet van geweld. Dat geweld bestrijkt een breed scala, van electronische bewaking, inmenging in de politieke ontwikkeling (dus kleurenrevoluties, chantage en moord, staatsgrepen), economische oorlogvoering middels sabotage of sancties, en militair geweld.

Hillary Clinton zou deze koers onverkort voortgezet hebben, maar bij Trump is dat minder zeker.

Is hij dan de belichaming van een moment in de historische ontwikkeling waar het Westen onder Amerikaanse leiding de poging om de neergang met geweld te compenseren, opgeeft? Mijn stelling zou zijn dat àls dit zo is, met de nadruk op ‘als’, de autoritaire, populistische kant van Trump alleen nog maar meer betekenis krijgt.

De 'opstand der horden' gaat verder. Na de Brexit, Trump

Met de overwinning van Donald Trump in de Amerikaanse presidentsverkiezingen is een nieuwe fase ingegaan van de 'opstand der horden' (term van de Spaanse conservatief Ortega y Gasset uit 1930). Het is een opstand tegen de mondialisering van de economie waarmee het kapitaal een eind heeft gemaakt aan de sociale bescherming door de staat, en een open wereldmarkt heeft willen creëren. 
Daarin stroomt het geld naar waar het 't meest opbrengt, en stromen de mensen naar plekken waar hun arbeidskracht concurrerend is. Dat laatste ervaren degenen die nog denken of hopen dat ze beschermd zullen worden (tegen ontslag, bij ziekte of ouderdom) als een bedreiging.
In de VS was de Democratische partij lang (d.w.z. vanaf de jaren dertig) de partij die samen met de vakbonden deze bescherming leverde, zij het altijd in combinatie met een imperialistische politiek. Onder Bill Clinton liet de partij het eerste, de sociale bescherming, los en sindsdien is het bergafwaarts gegaan voor de Democraten.

(tabel van Jonathan Webber)

PERSBERICHT - Centrum voor Geopolitiek roept Kamer op om door non-ratificatie aan te sturen op nieuwe onderhandelingen over Oekraïne

Aan de vooravond van het Kamerdebat over de uitslag van het Oekraïne-referendum heeft het Centrum voor Geopolitiek, dat voorafgaand aan het referendum van 6 april jl. onder de noemer “Oorlog is geen Oplossing” een campagne tegen het Associatieverdrag voerde, zich met een brief tot de Tweede Kamer gewend met de oproep om de uitslag serieus te nemen, het verdrag niet te ratificeren en dit niet als geopolitiek risico te zien, maar juist als “gouden kans” om de ontwikkeling van de nieuwe Koude Oorlog te vertragen of zelfs om te buigen.

Met betrekking tot het voorstel dat de regering vorige week naar de Kamer stuurde om aan te sturen op een aanvullend besluit van de Europese staats- en regeringsleiders dat tegemoet komt aan de voornaamste zorgen die tijdens het referendumdebat genoemd werden en dat dan in zou moeten houden “dat er geen sprake is van een collectieve veiligheidsgarantie voor Oekraïne en dat de Associatieovereenkomst de Lidstaten geen verplichting tot militaire samenwerking oplegt” merkt het Centrum voor Geopolitiek op dat een dergelijk voorstel op geen enkele manier de zorgen op dit punt wegneemt waarop juist door dit centrum expliciet een goed-geïnformeerde en inhoudelijke campagne op werd gevoerd.

Het Westen kan maar niet stoppen met het afzetten van regeringen

Al enige tijd is de Verenigde Staten doende om de zogenaamde campagne tegen de Islamitische Staat om te zetten in een campagne om zelf vaste voet in de Syrische burgeroorlog te krijgen. Nadat Rusland, Iran en Hezbollah Assad te hulp zijn gekomen—mogelijk niet zozeer om het staatshoofd te redden als wel de staat zelf—is het Westen onder leiding van de VS op het verkeerde been gezet, en moest het in Syrië zijn toevlucht nemen tot verraderlijke acties die dan weer als vergissingen werden verkocht. 

Dit betreft natuurlijk op de eerste plaats de langdurige luchtaanval op Deir Ezzor, ten zuidoosten van Raqqa aan de Euphraat, half september. Men zal zich herinneren dat daarmee een eind werd gemaakt aan het staakt het vuren dat door de VS en Rusland was overeengekomen. Deir Ezzor viel in handen van ISIS door deze duidelijk in overleg met de terroristische organisatie gepleegde aanval, waarbij de hardliners in het Pentagon duidelijk maakten geen fiducie te hebben in de overeenkomst van Kerry met Lavrov. Terwijl de Russen probeerden de urenlange aanval te onderbreken door op te bellen, werd de telefoon niet opgenomen 'omdat men geen telefonische boodschappen verwachtte'. Dit was natuurlijk volstrekt gelogen, het was een vooropgezette tactiek om ervoor te zorgen dat de rebellen een steunpunt konden veroveren op het regeringsleger zodat vervolgens de aanval op Raqqa kon worden ingezet.

Wordt MH17 ons 9/11? (20). Nog eens terug naar het rapport van de Raad voor Veiligheid

Nu het JIT-onderzoek weer verder gaat nadat de Tweede Kamer zijn fiat aan het rapport van 28 september heeft gegeven (zij het met enkele interessante terzijdes die doen veronderstellen dat er toch wel aanzetten tot een zekere bezinning zijn, zeker als het gaat over de context van het geheel), is er reden om nog eens terug te gaan naar het eindrapport van de Raad voor Veiligheid (RVV), een van de steunpilaren van het JIT-rapport.

Kort nadat het RVV-rapport uitkwam in oktober 2015 complimenteerde de Nederlandse regering de voorzitter, Tjibbe Joustra, en zijn team met deze trefzekere rapportage die 'alle belangrijke vragen heeft beantwoord'. Welnu, dat moet echt nog eens nader worden bekeken. Dankzij speurwerk van Babette Ubink van der Spek, een kunstenares en activiste in het verre Groningen, kunnen we enkele letterlijk explosieve feiten over MH17 nog eens herbezien.

Men zal zich herinneren dat Malaysian Airlines in maart 2014 al eerder een Boeing 777 had verloren, MH370, zoekgeraakt op weg van Kuala Lumpur naar Beijing. In het vrachtruim vervoerde het 1250 kilo uiterst brandbare lithium-ion batterijen, die al vele fatale branden aan boord hebben veroorzaakt; de laatste in 2010 in een vliegtuig van UPS. Nu worden zulke batterijen bijna uitsluitend in oost-Azië gemaakt, dus waarom een vliegtuig ze naar Beijing bij zich moet hebben is een andere zaak. 

Of MH370 als gevolg van deze lading is verongelukt weten we niet. Er is ook nog de lezing van Nigel Cawthorne, 'Flight MH370: The Mystery‘, waarin wordt beweerd dat het vliegtuig werd neergeschoten tijdens een militaire oefening van Amerikaanse en Thaise strijdkrachten. Maar nu naar MH17.

Wordt MH17 ons 9/11? ( 19). Ons bezoek aan de Tweede Kamer, 26 oktober

Gisterenochtend bracht een delegatie van Oorlog Is Geen Oplossing/Centrum voor Geopolitiek een bezoek aan het Tweede-Kamergebouw in Den Haag om ons standpunt toe te lichten inzake het JIT rapport waarover daarna in de Kamer is gedebatteerd. Harry van Bommel was zo vriendelijk geweest ons uit te nodigen, griffier Van Toor faciliteerde een en ander. Aanwezig waren verder de kamerleden Ten Broeke (VVD), Servaes (PvdA), Voordewind (ChristenUnie) en Omtzigt (CDA). 

Ik mocht het woord voeren als schrijver van het boek (in manuscript, nog een maand of zo te gaan) The Downing of MH17—A Political Economy of the New Cold War, en we hadden van te voren een stellingname van 4 pagina's verspreid (Wordt MH17 enz., no. 18) met een persbericht.

Wordt MH17 ons 9/11? (18) Aandachtspunten voor het Kamerdebat van 26 oktober 2016 over het JIT-rapport

De hieronder volgende punten die als memorandum aan de Tweede Kamer zijn aangeboden, vloeien voort uit een grote bezorgdheid dat het drama van het neerhalen van vlucht MH17 op 17 juli 2014 is aangegrepen om de spanning met Rusland op te voeren in plaats van proberen de confrontatie te beheersen. De punten zijn ontleend aan een in manuscript vrijwel afgeronde, nog niet gepubliceerde studie, The Downing of Flight MH17—A Political Economy of the New Cold War.

Confrontatiebenadering en nieuwe Koude Oorlog

Vanaf het neerhalen van MH17 is de Nederlandse houding gekenmerkt geweest door een confrontatiebenadering, te beginnen met de toespraak van de heer Timmermans in de Veiligheidsraad op 21 juli dat jaar. Ook het door premier Rutte tot de orde roepen van Rusland omdat het twijfel uit over het JIT-rapport van 28 september jl.(hierna, ‘JIT-rapport’), geeft blijk van die houding. En dat terwijl er heel veel twijfelpunten aan te voeren zijn zoals hieronder aangegegeven.

Vraag: Is het gewenst dat Nederland de ramp blijft aangrijpen om de spanning met Rusland op te voeren?

PERSBERICHT - Geopolitieke aspecten aan Kamerleden gepresenteerd vlak vóór het MH17 debat

Woensdagochtend 26 oktober ontvangen de Vaste Kamercommissies voor Buitenlandse Zaken en voor Veiligheid en Justitie in zg. bijzondere procedure prof.dr. Kees van der Pijl van het Centrum voor Geopolitiek. De bijeenkomst vindt plaats om 11 uur in een vergaderzaal van het Kamergebouw en vlak voor het debat over het rapport van het Joint Investigation Team over de MH17. Prof Van der Pijl wordt in de Kamer ontvangen omdat hij een studie heeft gemaakt over de geopolitieke context waarin deze ramp plaats vond. Het resulterende boek (The Downing of Flight MH17—A Political Economy of the New Cold War) is nog niet gepubliceerd, maar gezien de opmerkelijke conclusies geeft hij een presentatie voor de geïnteresseerde Kamerleden van de belangrijkste bevindingen. Hij plaatst veel “twijfelpunten” bij het rapport van het Joint Investigation Team (JIT). Over dat rapport vindt ‘s middags het Kamerdebat plaats.

Wordt MH17 ons 9/11? (17). De rapporten van RVV en JIT waren in grote lijnen al geschreven op 17 en 18 juli 2014

Na de presentatie van het JIT rapport twee weken geleden zullen de meesten van ons onwillekeurig denken dat de conclusies daarvan het resultaat zijn van twee jaar hard werken. Zelfs als de uitkomst in wezen tot stand is gekomen onder leiding van de beruchte Oekraïense inlichtingendienst SBU, dan nog moeten we erkennen wat een enorme hoeveel taai onderzoekswerk erin is gestoken. Denk alleen eens aan het afluisteren van al die banden, zo'n 3500 uit een totaal van 150 000, in een nauw kantoortje in Kiev, en in talen die je niet kent! 

In feite is het verhaal dat nu is gepresenteerd bijna onveranderd gebleven sinds 17 en 18 juli 2014. Om te begrijpen waarom het JIT-rapport niet echt afwijkt van dat van de Raad voor de Veiligheid van oktober 2015, en waarom gedurende de hele twee jaar durende periode van de ramp tot afgelopen week, de media die het uiteindelijke bewijs als 'onomstotelijk' hebben bejubeld, ook nooit iets anders hebben gezegd (een Buk uit Rusland aangevoerd en weer teruggereden na het neerhalen van vlucht MH17), hoeven we alleen maar terug te gaan naar de fatale datum 17 juli 2014. 

Direct na het neerhalen kwam Anton Gerasjenko, woordvoerder van het ministerie van binnenlandse zaken in Kiev en lid van de Nationale Veiligheids- en Defensieraad (het hart van de anti-Russische oorlogspartij) op zijn Facebook-pagina voor de dag met de breed verspreide foto van een wit rookspoor tegen een heldere blauwe hemel.

De foto ging vergezeld van de tekst, 

Wordt MH17 ons 9/11? (16) Het eindrapport van het Joint Investigation Team

Het Joint Investigation Team (JIT) heeft nu zijn eindrapport inzake het neerhalen van vlucht MH17 openbaar gemaakt, of liever, het rapport waarop een strafrechtelijke vervolging kan worden gebaseerd (men zoekt verder). Op de persconferentie, waar in tegenstelling tot de presentatie van het rapport van de Raad voor Veiligheid (RVV) vragen mochten worden gesteld, vroeg Joost Niemöller (de schrijver van het nog altijd onmisbare MH17-De Doofpotaffaire) van wie de afgeluisterde telefoongesprekken waarop het 'onomstotelijke bewijs' was gebaseerd, eigenlijk afkomstig waren.

Het antwoord was, van de Oekraïense geheime dienst SBU.

Er zijn immers geen radar- en satellietgegevens, geen gesprekken tussen de verkeerstoren en het vliegtuig, geen interviews van piloten van de lijnviegtuigen die in de buurt waren, en ga zo maar door, dus alles hangt op die telefoontaps. Maar een rechtszaak die daarop is gebaseerd, biedt bijzonder weinig uitzicht op een veroordeling. 

Pentagon laat Syrische basis in handen van ISIS vallen

In de film Dr Strangelove van Stanley Kubrick wordt een van de hoofdrollen gespeeld door de commandant van een Amerikaanse luchtmachtbasis die op eigen houtje zijn bommenwerpers op de Sovjet-Unie afstuurt. Een is er uiteindelijk niet meer terug te roepen en de film eindigt met grote paddestoelwolken en het lied 'We'll meet again, don't know where, don't know when' van Vera Lynn. De basiscommandant is een complete psychopaat die er een theorie op na houdt dat alles draait om zuiver water en dat de communisten dat willen vervuilen. Later is vastgesteld dat ondanks aanvankelijke ontkenningen (de film is uit 1964) afzonderlijke commandanten wel degelijk dit soort acties kunnen ondernemen. Dan is het geen geruststelling dat het Amerikaanse officierscorps bijvoorbeeld nog genoeg fundamentalistische, evangelische Christenen in de gelederen heeft die geloven in allerlei varianten van de Apocalyps. 

Het accoord voor een wapenstilstand in Syrië dat na lang onderhandelen door Kerry en Lavrov werd gesloten en een week geleden is ingegaan, is door een Amerikaans bombardement op de Syrische legerbasis Jebel Tharda in het oosten van het land feitelijk beëindigd. Bij het bombardement kwamen 83 Syrische militairen om en raakten 120 gewond, waarna de basis door ISIS-strijders met succes werd bestormd en nu in handen is van de jihadisten. Een zware slag voor het regeringsleger omdat vanuit Jebel Tharda de luchtmachtsbasis bij Deir Ezzor (Dayr az Zawr) werd verdedigd, die nu onder vuur ligt van ISIS, en daarbij is al een Syrische straaljager neergeschoten.

Opnieuw een Patriot-missie voor Nederland—dit keer tegen Rusland?

Oorlog Is Geen Oplossing.Nl heeft een bijzondere band met de Patriot luchtafweereenheden omdat onze activiteit als landelijke groep begon met een protest tegen de uitzending van Nederlandse (en Duitse) Patriots naar Incirlik in Turkije, in januari 2013. Dat was een operatie onder valse voorwendsels (dreiging vanuit Syrië), die uiteindelijk afgeblazen werd nadat de operatie voor veel geld een jaar lang was volgehouden. Dezer dagen is opnieuw sprake van een Patriot-missie, met een opnieuw verzonnen dreiging maar met een veel groter risico.

Nederland is met Duitsland bezig om een gezamenlijke luchtafweereenheid te vormen met Patriots. Die eenheid zou dan naar ofwel Polen of de Baltische staten moeten worden gestuurd om daar het Russische gevaar te bedwingen. 

Na de mislukte coup in Turkije. Naar een herschikking van de macht in Europa?

De coup tegen Erdoğan wordt in Turkije toegeschreven aan de in de VS woonachtige zakenman en geestelijk leider Muhammed Fethullah Gülen, die aanvankelijk met de AKP optrok maar in conflict raakte met zijn beschermeling Erdoğan. Na decennia waarin de islamitische onderstroom in Turkije ook een anti-Westerse opstelling impliceerde (onder zijn voorganger Erbakan), wist Erdoğan als eerste de islamisering van de Turkse staat en samenleving te combineren met een neoliberale en pro-Amerikaanse opstelling. Nu hij deze pro-Amerikaanse opstelling heeft losgelaten, is de breuk met Gülen compleet en is na de koude sanering van Griekenland en de Brexit, weer een pijler onder de Euro-Atlantische orde weggeslagen.

In het Westen was al enige tijd groeiende kritiek op de repressie door de regering van Erdoğan, maar laat niemand denken dat dat een principiële opstelling zou zijn.

Goldman Sachs, de Brexit, en het gevaar van oorlog in Europa

Deze week is bekend geworden dat José Manuel Barroso, de voorzitter van de Europese Commissie van 2004 tot 2014, tot voorzitter van de Raad van Bestuur van de internationale zakenbank Goldman Sachs is benoemd. Dat maakt hem van iemand die het neoliberale programma uitvoert tot iemand die dat programma mag helpen opstellen. Het enige probleem is dat dat programma (privatisering, liberalisering, flexibilisering) op steeds meer tegenstand stuit, juist in Europa. 

Barroso's voorganger bij Goldman Sachs, Peter Sutherland, had in 2012 de EU nog opgeroepen om het voorbeeld van de VS, Australië en Groot Brittannië te volgen, de grenzen te openen en ‘zich in te spannen om de nationale homogeniteit te ondermijnen.’ Onder Barroso is dat een heel eind gelukt, maar uiteindelijk stukgelopen op het verzet van de bevolking. De Brexit is daarvan het bewijs. 

Op oorlogspad (6). Van zwakkelingen in 1914 tot misdadigers nu

'De politici van 1914 waren geen misdadigers, het waren zwakke figuren die geen weerstand wisten te bieden aan de krachten die op oorlog aanstuurden'. Aldus het oordeel van de historicus G.W.F. Hallgarten over de Europese regeringen die ruim baan gaven aan de vier jaar aanhoudende orkaan van vernietiging die we nu de Eerste Wereldoorlog noemen. Een oorlog die gevolgd werd door een tweede die nog vele malen destructiever was, met zo'n vijftig miljoen doden en honderden miljoenen verwoeste levens daar nog eens bij.

Moet dit niet ook het oordeel zijn over de Amerikaanse en Europese politici die in Warschau bijeeen zijn voor de NAVO-top en die evenmin weerstand weten te bieden aan de oorlogskrachten?

De globale reikwijdte van de Amerikaanse justitie

Steeds vaker treedt de Amerikaanse justitie als mondiale rechter op. In 2015 klaagde de FBI een aantal FIFA-bestuurders aan wegens corruptie alhoewel die corruptie niet in de VS plaatsvond. In 2014 besloot de toen 84-jarige Thomas P Griesa, rechter in New York, dat de Amerikaanse speculant Singer, die na het Argentijnse bankroet (2001) Argentijnse staatsschulden voor een schijntje van de oorspronkelijke prijs had opgekocht, bij Argentinië recht heeft op volledige terugbetaling van die schulden. Maar Argentinië was al met 97 per cent van de crediteurs tot een akkoord gekomen de schulden tot 30 per cent van de nominale waarde (voor een totaal van 82 miljard dollar) af te waarderen omdat Argentinië niet in staat was om de volledige schuldenlast te dragen. De schulden waren in dollars en vielen onder Amerikaans recht. 

Het vonnis van Griesa legde een tijdbom onder de tot dan toe geldende praktijk bij het herstructureren van staatsschulden. De schikking met de andere schuldeisers werd onderuitgehaald. Het leidde onder andere tot uitsluiting van internationale financiële markten en beslaglegging op Argentijnse eigendommen in het buitenland. Eerst in 2016 kon de nieuwe rechtse regering onder Mauricio Macri tot een schikking komen.

Brief aan de leden van de Vaste Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken inzake de NAVO-top in Warschau

Oorlog is geen Oplossing schreef vandaag onderstaande brief aan de leden van de Tweede Kamer:

Een krappe week voor de uiterst belangrijke NAVO-top van a.s. weekend in Warschau stuurde de regering u de Kamerbrief met de Nederlandse inzet. Met het oog op het debat dat u morgenmiddag hierover met de regering zult hebben, willen we als Oorlog is geen Oplossing de volgende aandachtspunten met u delen:

Op oorlogspad (5) De NAVO-top in Warschau

Op 11 november vorig jaar boden wij in de Tweede Kamer namens aan groot aantal vredesorganisaties en -activisten een petitie aan aan de Vaste Kamercommissie voor Defensie tegen voorgestelde verhoging van de Nederlandse defensieuitgaven. Jasper van Dijk, de defensiespecialist van de SP, had dit bezoek helpen voorbereiden. We hadden we een grote kaart met de uitgaven per land bij ons, waaruit bleek dat de zgn. Russische dreiging in ieder geval niet gebaseerd was op een defensiebegroting die aanleiding tot zorg zou zijn. En dat was vóór de aankondiging dat Moskou dit jaar als gevolg van de dalende olieprijs en de economische oorlogvoering door het Westen, die begroting nog eens met tien procent zou verlagen.

Op de foto (van Joël van Dooren) links commissievoorzitter Han ten Broeke, Peter van Griensven met de kaart, en ondergetekende om het uit te leggen. 

In de discussie die we daarna met verschillende kamerleden mochten hebben, waren we het er snel over eens dat de dreiging inderdaad niet een kwestie was van te weinig defensieuitgaven, want alleen al de Europese NAVO-landen geven veel meer uit dan Rusland. Het ging echter, zo werd ons verzekerd, om afspraken en die moeten nu eenmaal worden nagekomen.

Gelekte e-mails werpen licht op de Amerikaanse strategie achter de burgeroorlog in Oekraïne

Op 2 juli berichtte Russia Today dat een complete e-mail-correspondentie van NAVO-commandant Generaal Philip Breedlove was gelekt naar de klokkeluiderswebsite DC Leaks. Deze mails maken duidelijk dat de haviken in de Verenigde Staten en de NAVO vanaf eind maart 2014 een strategie begonnen te ontwikkelen die gebaseerd was op het opkloppen van angst voor een grote Russische militaire operatie. Gebruikmakend van de afscheiding van de Krim en de terugkeer van het schiereiland in de Russische Federatie, werd een spookbeeld opgeroepen van een op handen zijnde invasie, op diverse fronten, met name de Baltische staten en natuurlijk Oekraïne.

Een centrale figuur in Breedlove's netwerk was zijn voorganger ten tijde van de Kosovo-oorlog, Generaal Wesley Clark, die in deze periode in Oekraïne rondreisde als adviseur van het ultranationalistische regime dat door de coup van 21 februari in het zadel was geholpen. Clark rapporteerde aan Breedlove en anderen in het netwerk over de situatie aan 'het front', hoewel er nog geen gevechten gaande waren. De algemene teneur in de correspondentie tussen de hardliners, dus Breedlove en Clark, alsmede onderminister van BZ Victoria Nuland (F**k the EU) en de ambassadeur in Kiev, Geoffrey Pyatt, was er een van grote zorg over het feit dat president Obama niet oorlogszuchtig genoeg was. Ook de Verenigde Chefs van Staven in het Pentagon bleken slechts schoorvoetend bereid om een confrontatie met Rusland te zoeken.

Nucleaire oorlog in Europa?

William J. Perry, de voormalige Amerikaanse minister van defensie (1994-7) en een specialist op het gebied van nucleaire wapens, schreef in zijn boek “My Journey at the Nuclear Brink” (2015) dat “de gevaren van een nucleaire catastrofe (nu) groter (zijn) dan gedurende de Koude Oorlog en de meeste mensen zijn zich volstrekt niet bewust van dit gevaar”. Hij wijst onder andere op het ontrafelen van het web van vertrouwenwekkende maatregelen en verdragen tussen Rusland en de NAVO. Zijn visie wordt volledig onderschreven door de huidige gouverneur van Californië (http://www.nybooks.com/articles/2016/07/14/a-stark-nuclear-warning/).

Met het neerschieten van een Russische jachtbommenwerpen bij de Syrisch-Turkse grens door NAVO lid Turkije zaten we dicht bij een militaire confrontatie tussen Rusland en de NAVO (NAVO-chef Stoltenberg sprak onmiddellijk zijn solidariteit met Turkije uit). Het aantal incidenten tussen Russische en NAVO-vliegtuigen neemt snel toe. 

Vrees voor Poetin-promotie verblindt ook de misschien wel beste krant

In Trouw van deze zaterdag 2 juli rapporteert de correspondent in Moskou over het in Berlijn opgerichte debatcentrum onder de welluidende naam Dialoog der Beschavingen (ik begin maar even met de termen die in het artikel worden gebruikt). Het stuk staat, zoals wel vaker als het over Rusland gaat, bol van de onwaarheden en dat is goed nieuws voor de Nederlandse regering en de door haar gesubsidieerde propaganda-activiteiten die Rusland in een kwaad daglicht moeten stellen, zoals Raam op Rusland van de geduchte Oostfrontstrijders Hubert Smeets, Laura Starink en het bekende kolonel b.d. reservoir waaruit dat soort activiteiten kan putten. 

De Dialoog der Beschavingen was een antwoord van de Iraanse geestelijke-annex-politicus Rafsanjani op Samuel Huntingtons these van en Botsing der Beschavingen. Geen van deze referentiepunten wordt in het artikel genoemd wat dat zou maar afleiden van de Vrees voor Poetinpromotie.

Vertrek van Groot Brittannië uit de Europese Unie—of de zoveelste waarschuwing?

Bij alle gelegenheden die aan bevolkingen van de EU zijn geboden om zich uit de spreken over de ‘Europese’ politiek, heeft een meerderheid nee gezegd, en telkens is die uitspraak genegeerd. De Europese Grondwet, afgestemd in Frankrijk en Nederland in 2005, werd enkele jaren later als Verdrag van Lissabon alsnog ingevoerd. Nòch aan het Griekse ‘nee’ tegen de afbraakpolitiek van de Eurozone in juli vorig jaar, nòch aan het in april bij ons afgewezen EU Associatieverdrag met Oekraïne, is gehoor gegeven. En nu hebben 52 procent van de Britse kiezers voor vertrek uit de EU gestemd. Zal er dit keer geluisterd worden? 

‘Europa’ is altijd een kapitalistisch project geweest, zij het onder een zich wijzigend gesternte. Tot de jaren 80 was het Europese kapitalisme er een van compromissen. Een compromis tussen kapitaal en georganiseerde arbeid, een compromis tussen Oost en West (de Koude Oorlog was hier immers gebaseerd op de afspraak in Jalta in 1945 om het continent in een Amerikaans en een Sovjet-blok op te delen) en uiteindelijk een compromis tussen Frankrijk en West-Duitsland. 

Waarom zoekt Israël militaire samenwerking met Rusland?

Het heeft de commentaren van onze lokale orakels, De Volkskrant en NRC, nog niet gehaald, maar de spectaculaire toenadering (inclusief aangekondigde militaire oefeningen in de Middellandse Zee) tussen Israël en Rusland heeft een storm van opwinding veroorzaakt aan beide zijden van de oceaan. 'Het onmogelijke is gebeurd' en meer zweverige uitleg van een onwaarschijnlijk huwelijk. De belachelijkste theorieën werden losgelaten: een 'joods complot' te Moskou... Geheel in stijl.

Natuurlijk is de stap van de regering-Netanyahu, recentelijk aangevuld met de ultra-rechtse Lieberman, een belangrijk leider der Russen in Israël als Minister van Defensie, in de eerste plaats een opgestoken vinger aan de regering-Obama die hem niet genoeg ter wille is geweest tegen de Palestijnen en Iran. De overeenkomst met Iran en recentelijk de Kerry-Lavrov-deal over Syrië heeft hem tot een buitenissige strategische stap gebracht: een deal met Rusland. 

Wordt MH17 ons 9/11? (15) Nieuwe onthullingen over een Amerikaans-Nederlands-Australisch militair antwoord in juli 2014

Op 24 juli 2014, een week na de ramp met vlucht MH17, plaatsten wij een blog die waarschuwde tegen militaire avonturen in oost-Oekraïne. Dat was toen gebaseerd op een bericht die dag in De Volkskrant dat de regering-Rutte een lobby voerde voor een militair antwoord.

Een paar weken later zou je nog hebben kunnen denken dat dit allemaal een tijdelijke overreactie en/of overdreven berichtgeving was geweest die het best vergeten kon worden. Intussen zijn er echter uit Australië nieuwe onthullingen gekomen die onderstrepen dat dit wel degelijk een serieuze onderneming was, zij het niet noodzakelijk alleen van de kant van Nederland en Australië.

100 jaar Rosa Luxemburgs ‘Socialisme of Barbarij’

Precies een eeuw geleden, in 1916, verscheen een door Rosa Luxemburg in de gevangenis geschreven brochure getiteld De crisis van de sociaaldemokratie, onder de schuilnaam ´Junius´. Het eerste hoofdstuk daarvan heeft in verschillende edities de titel ‘Socialisme of barbarij’ meegekregen.

Met ‘barbarij’ bedoelde Rosa Luxemburg de Eerste Wereldoorlog. De ‘crisis’ bestond erin dat zij de Duitse SPD verantwoordelijk hield voor de massaslachting die toen twee jaar aan de gang was. 

Kernwapens de wereld uit? Niet als het aan de VS ligt

Bij het bezoek van Obama aan de gedenkplek voor het atoombombardement op Hirosjima werd alom uitgekeken naar wat hij zeggen zou. Zou hij zijn excuses aanbieden? 

Excuses zijn immers een moderne vorm van politiek bedrijven die niets kost. Bill Clinton heeft bv. zijn excuses aangeboden voor het opgengooien van Haïti voor Amerikaanse rijst waardoor lokale rijstboeren er op grote schaal mee ophielden en werkloos naar Port-au-Prince trokken. In Nederland bieden we excuses aan voor de slavernij, misschien voor de politionele acties in Indonesië, en ga zo maar door. Er verandert niets waar je komt wel heel sympathiek op de foto.

In de Nederlandse media kreeg Obama echter al steun voor een waardig maar verder nietszeggend bezoek. Hier werd nog eens herhaald dat het bombardement miljoenen levens redde doordat er geen invasie van het Japanse eilandenrijk nodig was.

Zo zijn we weer terug bij af. De miljoenen waren misschien voor de Amerikaanse legertop een overweging, hoewel bekend is dat de Japanners zich so wie so al wilden overgeven alleen was er nog onenigheid over het aanblijven van de Keizer.