Nu Moskou in antwoord op de sancties die door de NAVO-landen zijn ingesteld, de voedselimport uit vnl. Europa heeft stopgezet, heeft het met China een akkoord gesloten om vandaar groente en fruit te betrekken. In Dongning (provincie Heilongjiang) aan de Russische grens zal in een speciale exportzone een overslagcentrum van tien vierkante kilometer worden gebouwd, met koelhuizen e.d. Volgens een Chinese functionaris zal daar eind 2014 nog een tweede zone bijkomen.
Europese tuinders betalen dus de prijs (geschat op 16 miljard Euro dit jaar) voor een Amerikaanse confrontatiepolitiek die vanaf 1991 erop gericht is geweest, Rusland te degraderen tot een grondstoffenbasis voor het Westen.
In een belangrijk artikel in The National Interest schrijft Andranik Migranyan, directeur van een instituut in New York dat nauw met de Russische regering verbonden is, dat de aansluiting van de Krim bij Rusland is gevolgd door een politiek om de rest van de Oekraïne bij het Westen te trekken en de bufferrol van Oekraïne tussen Rusland en het Westen op te heffen.
Burgerslachtoffers in Loehansk, oost-Oekraïne
Dit zou de Russisch-sprekende bevolking van het land (bijna de helft van het totaal) zwaar treffen: volgens de Russische immigratie-autoriteiten zijn al bijna twee miljoen van hen naar Rusland gevlucht en de rest wordt geconfronteerd met het vooruitzicht van een gedwongen Oekraïnisering. De bereidheid van Amerika en de EU om ultra-nationalistische en zelfs fascistische krachten in Kiev aan de macht te helpen en ze vervolgens aan te zetten tot etnische zuivering in het oosten, past in dit kader.
Het doel van Washington, aldus Migranyan, is om Europa verder aan de VS ondergeschikt te maken en het een Atlantisch vrijhandelsakkoord op te leggen dat vooral Amerikaanse belangen dient. De volgende stap is het incorporeren van de Russische grondstoffen in een nauwer geïntegreerd Westers blok, waartoe regime-wisseling in Moskou nodig is. Pas op die basis zal immers een confrontatie met China mogelijk worden. Dat de naam van Zbigniew Brzezinski, ooit nationaal veiligheidsadviseur van Carter maar ook de strateeg achter zowel Clinton als Obama, ook hier weer opduikt, zal niemand verbazen. Deze onverbeterlijke Rusland-hater heeft altijd geijverd voor het ten val brengen van het Sovjet-rijk, en daarna gepleit voor het opdelen van Rusland (in The Grand Chessboard van 1997 stelt hij voor, in drie afzonderlijke republieken).
Het Atlantisch vrijhandelspakt (dat o.a. het bedrijfsleven het recht moet geven staten aan te klagen die door wetgeving de winstmogelijkheden van bedrijven nadelig beïnvloeden, bv. door de GM-voedselgewassen van Monsanto te verbieden) is uiteindelijk tegen China is gericht; dit is al langer beweerd (o.a. door German foreign policy.com).
Intussen hebben zich op dit front enkele belangrijke ontwikkelingen voorgedaan. Op de recente top van de Shanghai Organisatie voor Samenwerking in Tadzjikistan hebben de leden overeenstemming bereikt om India, Pakistan en Iran in september volledig lid te laten worden. China had eerder bezwaren omdat het vreesde, daarmee ook de VS binnen te halen, maar de nieuwe Indiase premier Modi heeft getoond een eigen politiek te voeren en is niet meer geneigd, met Japan en andere regionale spelers aan een omsingeling van China mee te werken. Daarnaast zijn er de gasovereenkomst tussen Rusland en China en het langzaam oprukken van de Chinese munt in internationale transacties, die de strategie van het Westen kunnen doorkruisen.
De EU is in dit alles de grote verliezer, nadat het zich al eerder met huid en haar had verkocht aan de VS. Dilma Rousseff van Brazilië trok o.a. een miljardenbestelling van Amerikaanse straaljagers in, nadat haar persoonlijke telefoon bleek te zijn afgeluisterd; van Angela Merkel kwam er afgezien van wat gesputter, geen echte reactie toen hetzelfde bij haar was ontdekt. Hierbij moeten we bedenken dat afluisteren ook altijd de functie heeft om politici te kunnen chanteren en ze zo ondergeschikt te maken.
Wie het nog verbaast dat we niets meer horen over MH17, afgezien van een handjevol ‘privé-speurders’—nóch over de toedracht, nóch over de zwarte dozen—kan ongeveer uitrekenen wat er over is van een zelfstandige Europese stellingname.
Kees van der Pijl
Het Atlantisch vrijhandelspakt (dat o.a. het bedrijfsleven het recht moet geven staten aan te klagen die door wetgeving de winstmogelijkheden van bedrijven nadelig beïnvloeden, bv. door de GM-voedselgewassen van Monsanto te verbieden) is uiteindelijk tegen China is gericht; dit is al langer beweerd (o.a. door German foreign policy.com).
Intussen hebben zich op dit front enkele belangrijke ontwikkelingen voorgedaan. Op de recente top van de Shanghai Organisatie voor Samenwerking in Tadzjikistan hebben de leden overeenstemming bereikt om India, Pakistan en Iran in september volledig lid te laten worden. China had eerder bezwaren omdat het vreesde, daarmee ook de VS binnen te halen, maar de nieuwe Indiase premier Modi heeft getoond een eigen politiek te voeren en is niet meer geneigd, met Japan en andere regionale spelers aan een omsingeling van China mee te werken. Daarnaast zijn er de gasovereenkomst tussen Rusland en China en het langzaam oprukken van de Chinese munt in internationale transacties, die de strategie van het Westen kunnen doorkruisen.
De EU is in dit alles de grote verliezer, nadat het zich al eerder met huid en haar had verkocht aan de VS. Dilma Rousseff van Brazilië trok o.a. een miljardenbestelling van Amerikaanse straaljagers in, nadat haar persoonlijke telefoon bleek te zijn afgeluisterd; van Angela Merkel kwam er afgezien van wat gesputter, geen echte reactie toen hetzelfde bij haar was ontdekt. Hierbij moeten we bedenken dat afluisteren ook altijd de functie heeft om politici te kunnen chanteren en ze zo ondergeschikt te maken.
Wie het nog verbaast dat we niets meer horen over MH17, afgezien van een handjevol ‘privé-speurders’—nóch over de toedracht, nóch over de zwarte dozen—kan ongeveer uitrekenen wat er over is van een zelfstandige Europese stellingname.
Kees van der Pijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten